เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 21

“อยู่กันแค่นี้จะตะคอกทำไม ไปเรียกใบพลูมากินมื้อเช้าได้แล้ววันนี้พี่ทำงานกะกลางคืน ขอไปนอนต่อก่อนนะ”

พูดจบประโยคใบบุญก็เดินเข้าห้องนอนไป หญิงสาวไม่อยากได้ยินการสนทนาของใบพลูกับกวิน เพราะหญิงสาวยังคงสับสนไม่รู้ว่าควรตัดสินใจยังไงดี มันเร็วเกินไปที่จะตั้งรับได้ เมื่ออยู่ๆ เขาก็โผล่มา มันยากเกินกว่าที่เธอนั้นจะจัดการกับความรู้สึกที่มีได้ เมื่อหญิงสาวคิดว่าเขาตายไปจากใจของเธอนานแล้ว ที่สำคัญเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำงานที่บริษัทกวินชูในฐานะอะไร

“กวินชูหรือว่า...” ใบบุญนั่งลงบนที่นอน พร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นภายในใจ ชื่อของเขากับบริษัทผลิตรองเท้า ถ้าเธอเดาไม่ผิดเขาต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับกวินชูอย่างแน่นอน

“ทำยังไงดี ถึงจะรู้ว่าเขาทำงานในตำแหน่งไหน คุณเพชรภูมิ... ใช่คุณเพชรภูมิต้องรู้แน่”

ใบบุญใช้ความคิดสักพัก ก่อนที่เธอจะนึกได้ หัวหน้าใหญ่ต้องรู้แน่ว่ากวินทำงานในตำแหน่งอะไร เขาโสดหรือว่าแต่งงานไปแล้ว เธอต้องรู้ให้ได้ ก่อนที่จะเผลอใจหลวมตัวเข้าไปติดกับดักของผู้ชายพันธุ์นั้น

“ได้ค่ะคุณพ่อ ค่ะ ใบพลูเป็นเด็กดีค่ะ” เสียงใสของใบพลูดังขึ้นที่หน้าประตู ทำให้ใบบุญหันไปมอง เป็นจังหวะที่หนูน้อยเปิดประตูเข้ามาพอดี

“คุณแม่ขา คุณพ่อจะคุยด้วยค่ะ” ใบพลูยิ้มร่าเรียกเธอว่าแม่เต็มปาก ขณะที่เรียกกวินว่าพ่ออย่างคุ้นเคย ใบหน้าของหนูน้อยดูเบิกบานกว่าครั้งไหนๆ จนใบบุญไม่กล้าดุลูกสาวได้แต่ยิ้มบางๆ ส่งไปให้ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือจากใบพลู

“รีบไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวรถโรงเรียนก็มารับ ไปไม่ทันได้เดินไปนะ” ใบบุญพูดขู่ลูกสาวออกไป เมื่อใบพลูมีท่าทางอยากคุยกับบิดาของเธออีก ทั้งที่คุยกันไปเกือบชั่วโมงแล้ว

“ก็ได้ค่ะ บอกคุณพ่อด้วยนะคะ ใบพลูจะรอ” พูดจบหนูน้อยก็เดินออกไปจากห้อง ทำให้ใบบุญมองไปที่หน้าจอมือถือปุ่มกดรุ่นเก่าของเธอ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดังราวกับกำลังฝืนใจที่จะคุยกับเขา ทั้งที่ความเป็นจริงหัวใจของเธอมันกำลังเต้นแรง เมื่อกำลังจะได้ยินเสียงกวินอีกครั้งในเช้าของวันนี้

“ฮัลโหล คุณมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ” น้ำเสียงของหญิงสาวที่ถามออกไปนั้น เธอพยายามปรับให้ฟังดูห้วน เพื่อไม่ให้กวินจับได้ในความตื่นเต้นที่มี ใบบุญเองก็ไม่เข้าใจ แค่คุยกับเขาผ่านมือถือทำไมหัวใจของเธอต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้