เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 22

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนกวินไม่รอช้า เขาให้ตะวันขับรถตรงไปยังโรงเรียนของลูกสาวทันที โดยมีใบบัวยืนยันกับครูเรื่องที่ชายหนุ่มเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดใบพลู เขาจึงสามารถพาลูกสาวออกมาจากโรงเรียนได้ พร้อมทั้งกำชับใบบัวเอาไว้ เขาจะไปส่งหนูน้อยที่บ้านเอง ซึ่งหญิงสาวก็เห็นดีเห็นงามกับพี่เขย เพราะเธอได้บอกกับพี่สาวเอาไว้แล้วว่าจะกลับค่ำๆ แน่นอนใบบัวกลับตอนไหนใบพลูก็ต้องกลับตอนนั้น

“เราจะไปไหนกันเหรอคะคุณพ่อ” หนูน้อยถักเปียสองข้าง ในชุดเด็กอนุบาลที่กวินมองแล้วรู้สึกปลื้มปีติ ที่เขามีลูกสาวอายุพอๆ กับลูกชายของเอเดน ถ้าชายหนุ่มจำไม่ผิดออสตินน่าจะเกิดปีเดียวกันและเดือนเดียวกันกับใบพลูด้วยซ้ำ

“เราจะไปบ้านคุณลุงเอเดนกัน หนูหิวหรือยังพ่อแวะซื้อแซนวิชมาให้ด้วยนะ นี่ไงกินเลยครับ” กวินหยิบแซนวิชออกมาจากกล่อง พร้อมกับแกะให้ลูกสาว ทำให้ตะวันชำเลืองไปที่กระจกมองหลัง เขาแอบยิ้มให้กับสองพ่อลูกไม่ได้ ถ้าริสากลับมาไม่รู้ว่ากวินจะรับมือหล่อนไหวหรือเปล่า ถ้าหากหญิงสาวรู้ว่าเขามีลูกและภรรยาอยู่แล้ว แม้จะยังไม่เป็นทางการแต่ก็ปฏิเสธความจริงที่เกิดขึ้นไม่ได้

“อร่อยจังเลยค่ะ คุณพ่อซื้อมากี่ชิ้นคะ” ใบพลูเอ่ยถามบิดาของเธอออกมาด้วยแววตาที่ใสซื่อ จนกวินแปลกใจ ถ้าลูกสาวของเขาไม่อิ่มจะให้ตะวันกลับรถไปซื้อเพิ่มอีกก็ได้

“ถามทำไมคะ ยังเหลืออีกสองชิ้นถ้าไม่อิ่ม พ่อจะให้อาตะวันพากลับไปซื้อเพิ่มดีไหม” กวินพูดกับลูกสาวออกไป พร้อมกับให้ใบพลูเรียกตะวันว่าอา เพราะเขาเป็นมากกว่าผู้ช่วยคนสนิทของกวิน

“ชิ้นเดียวใบพลูก็อิ่มแล้วค่ะ แต่อีกสองชิ้น ใบพลูขอเอากลับบ้านไปฝากพี่ใบบัวกับแม่ได้ไหมคะ” คำตอบที่ได้รับ ทำให้กวินจุกในอก ลูกสาวของเขานอกจากจะเป็นเด็กดีแล้ว ยังนึกถึงคนรอบข้างไม่ต่างจากมารดาของเธอ ที่รู้จักแบ่งปันไม่เห็นแก่ตัว จนใบบุญกลายเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งรู้จักจุนเจือ สามารถเลี้ยงน้องๆ และลูกอีกคนมาได้ แม้เขาจะพอรู้ว่าเธอคงล้มลุกคลุกคลานมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ใบบุญก็คงไม่ปริปากบ่นให้น้องๆ ของเธอได้ยิน

“ได้สิครับ มีนมด้วยนะหลายกล่องเลย เดี๋ยวพ่อแกะให้” กวินยังคงเอาอกเอาใจใบพลูไปตลอดทาง จนกระทั่งรถยนต์คันหรูของเขาแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านหลังงาม ไม่ต่างจากคฤหาสน์ที่เอเดนสร้างเป็นเรือนหอของเขากับพลอยชมพู

“สวัสดีครับคุณอากวิน” ออสตินวิ่งเข้าไปต้อนรับกวินพร้อมกับยกมือพนมไหว้แล้วกล่าวทักทายออกไปอย่างนอบน้อม ก่อนจะเหลือบมองไปที่ใบพลูด้วยความสงสัย เมื่อกวินอุ้มลูกสาวเดินเข้าไปหาทุกคนที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่สนามหน้าบ้าน

“หวัดดีครับคนหล่อ” ชายหนุ่มกล่าวทักทายออสตินออกไป พร้อมกับเอามือลูบลงที่ศีรษะหนูน้อยเบาๆ ด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดูไม่ต่างจากลูกชายของเขาอีกคน

“อ้าว! มาแล้วเหรอ นั่นนายไปขโมยลูกใครมา หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเชียว” เอเดนนั่งจิบจิบไวน์ พร้อมกับถามกวินออกไปด้วยความสงสัย ซึ่งปกติถ้าอยู่บ้านเขามักจะดื่มไวน์ เพื่อให้เลือดลมสูบฉีด แต่ถ้าเป็นแอลกอฮอล์หนักๆ เอเดนจะถูกสั่งห้ามจากภรรยาคนสวย เนื่องจากอายุที่มากขึ้น สุขภาพของเขาก็เริ่มแย่ลง ไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ

“นี่คือใบพลูลูกสาวของผมเองครับ ใบพลูสวัสดีคุณลุงเอเดนกับคุณป้าพลอยสิลูก” คำบอกเล่าของกวินทำให้เอเดนถึงกับวางแก้วไวน์ลง ส่วนพลอยชมพูที่กำลังหยิบผลไม้เข้าปาก ถึงกับทำตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า” ใบพลูยิ้มร่าพนมมือขึ้นไหว้พร้อมกับย่อตัวลงอย่างอ่อนน้อม