เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 23

“คุณพ่อขา...” ใบพลูวิ่งหน้าตั้งมาหากวิน แต่ก่อนจะวิ่งมานั้นเธอได้สะบัดหน้าเชิดใส่ออสตินราวกับว่าคนทั้งสองจะไม่มีวันญาติดีกัน

“มีอะไรครับ ทำไมลูกสาวพ่อถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ หืม”

“ออสตินไม่เชื่อใบพลู เขาไม่มีทางต่อโมเดลชิ้นนั้นได้หรอกค่ะ ถ้าไม่ทำตามที่ใบพลูบอก” หนูน้อยวิ่งมาฟ้องบิดา หลังจากที่ออสตินรื้อโมเดลรูปบ้านทิ้งไปหลังจากที่ใบพลูประกอบเกือบเสร็จแล้ว

“ยัยขี้ฟ้อง เธอจะมารู้ดีกว่าฉันได้ยังไง” ออสตินถือกล่องโมเดลมาด้วย พร้อมกับหน้าตาที่บึ้งตึงใส่ใบพลู

“สองคนหยุดทะเลาะกันก่อนจ้า มาทานมื้อเย็นได้แล้วค่ะ” เสียงของพลอยชมพูดังขึ้น จึงทำให้ออสตินหยุดพูด ก่อนที่เด็กชายจะถือกล่องส่งให้กับใบพลู

“อยากต่อมากใช่ไหม เอาไปต่อเลย ฉันไม่เอาแล้ว” ใบพลูรับกล่องในมือของออสตินมาอย่างว่าง่าย แม้เธอจะไม่อยากได้ แต่เมื่อเขายกให้เธอก็จำใจรับเอาไว้

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จกวินก็ขอตัวพาใบพลูกลับบ้าน เพราะตอนนี้มันเลยเวลา ที่เขาบอกกับใบบัวเอาไว้เกือบชั่วโมงแล้ว ป่านนี้เธอคงนั่งรอใบพลูเข้าบ้าน จนว้าวุ่นใจที่กวินพาหนูน้อยกลับไม่ตรงเวลาแบบนี้

“คุณพ่อขา....พรุ่งนี้คุณพ่อจะมารับใบพลูอีกไหมคะ” หนูน้อยเอ่ยถามออกมาเสียงใส เมื่อรถยนต์คันหรูของบิดากำลังจะเลี้ยวเข้าซอยทางไปบ้านของเธอ

“พ่อจะไปรับหนูหลังเลิกเรียนทุกวันเลยดีไหมครับ หืม” กวินเอามือลูบลงที่ศีรษะของลูกสาวด้วยความรักดั่งดวงใจ พร้อมกับคำพูดที่นุ่มนวล

“จริงนะคะ ใบพลูจะรอ” หนูน้อยพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองบิดา อย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะพูดจริง “พ่อสัญญา”

“ใบพลูรักคุณพ่อค่ะ”

“พ่อที่เพิ่งจะโผล่หัวมา ในวันที่พี่กับลูกไม่ต้องการเขาแล้วน่ะเหรอ เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของใบพลูสักนิด” ใบบุญยังคงเถียงออกไปข้างๆ คู เมื่อเธอยังไม่พร้อมที่จะรับใครเข้ามาในชีวิต แม้แต่กวินหญิงสาวก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาหวังจะมาตอกย้ำรอยแผลเก่า หรือจะมารักษาให้มันหายดี แต่ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากอยู่ห่างๆ จากผู้ชายคนนี้ให้มากที่สุด

“ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ ใบพลูไปอาบน้ำนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อจะแวะไปรับอีก” น้ำเสียงทุ้มดังขึ้น ก่อนที่เขาจะกระซิบลงไปที่ข้างหูของใบพลูเบาๆ

“ได้ค่ะ ใบพลูไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เมื่อหนูน้อยวิ่งเข้าไปในห้อง ทำให้ทั้งสองจ้องหน้ากัน เวลานี้กวินกับใบบุญต่างคนต่างก็มีความคิดและเหตุผลที่ต่างกัน

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ พี่ไปทำงานแล้วนะใบบัว” พูดจบใบบุญได้เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าผ้าและปิ่นโตเดินออกไปอย่างไม่ไยดี เธอรีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม เพราะไม่อยากให้กวินได้รู้ถึงความอ่อนแอที่มันกำลังถาโถมเข้ามาภายในใจของเธอ

“ตะวันตามฉันมา ฉันจะจัดการกับผู้หญิงพยศอย่างเธอสักหน่อย” พูดจบกวินก็รีบตามใบบุญออกไปราวกับพายุ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าหลักฐานที่เขามีเธอจะยอมจำนนหรือเปล่า กวินรู้ว่าที่ผ่านมาเธอเจอต้องเผชิญกับอะไรมาบ้าง ชายหนุ่มต้องการแค่โอกาสสักครั้ง เพื่อให้เขาได้พิสูจน์ตัวเอง ทำไมเธอต้องปิดกั้นขนาดนี้ด้วย ทำไมถึงใจแข็งได้ขนาดนี้ เธอจะผลักไสเขาไปถึงเมื่อไหร่กัน ในขณะที่ผู้หญิงค่อนประเทศอยากได้ท่านประธานจนตัวสั่น แล้วทำไมใบบุญถึงได้มีท่าทีรังเกียจรังงอนเขามากมายขนาดนี้ด้วย