เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 26

วันนี้ใบบุญแทบไม่มีสมาธิทำงาน เพราะเหตุการณ์ในตอนเช้าได้เวียนวนเข้ามากวนใจ ทั้งเรื่องกวินที่เดินทางไปต่างจังหวัด ไหนจะเรื่องที่เธอนั้นกำลังตกเป็นจำเลยของพนักงานหลายคน ที่คิดว่าเธอนั้นทำให้เพชรภูมิมีปัญหากับเลาขาสาว ทั้งที่ความเป็นจรองเธอไม่เคยคิดที่จะเข้าไปแทรกกลางระหว่างชีวิตคู่ของใครเลย

“ใบบุญเสร็จพอดีเลย ไปทานมื้อเที่ยงกัน” ในเวลานี้คำพูดของชมพู่แทบจะไม่ได้อยู่ในหูของหญิงสาว เมื่อใบบุญกำลังเป็นกังวลไม่รู้ว่าเย็นนี้ใครจะไปรับใบพลูกลับบ้าน

“หน้าตาก็ดูใสซื่อ ไม่คิดเลยว่าจะกล้าแย่งแฟนคนอื่น” เสียงของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับบรรดาหญิงสาวหลายคนจับจ้องมองมาที่ใบบุญด้วยแววตาที่ดูเย้ยหยัน ซึ่งทำให้คนที่ถูกนินทาพอที่จะเข้าใจ หล่อนคงผ่านมาเจอเหตุการณ์ในตอนเช้า แต่ใบบุญก็แกล้งไม่วนใจทำเป็นไม่ได้ยิน อีกไม่นานพวกหล่อนคงเบื่อและลืมไปเอง

“ฉันว่าเรื่องเมื่อเช้าคงดังไปทั่วโรงงงานแล้วมั้ง ทุกคนถึงได้มองเธอแปลกๆ แบบนั้น” ชมพู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจใบบุญผิด

“ก็ช่างเถอะ ฉันเหนื่อยที่จะเคลียร์ ผู้ชายก็แบบนี้แหละ มันทิ้งปัญหาไว้ให้เราได้แก้ไขเสมอ” ประโยคที่ใบบุญพูดออกมานั้น เธอคงหมายถึงกวินมากกว่าเพชรภูมิ ทำให้ชมพู่ถึงกับถอนหายใจแรง

“ฉันชักอยากจะเห็นหน้าพ่อของลูกเธอแล้วสิ”

“เขาก็แค่พ่อของลูก ตอนนี้เราสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากันหรอก” ใบบุญพูดออกไปตามความเป็นจริง เมื่อเธอกับกวินอยู่ในสถานะที่อธิบายไม่ได้

“ฮ่ะ! เขามีแฟนใหม่เหรอ” ชมพู่กระซิบลงไปที่ข้างหูของใบบุญเบา ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินตรงไปที่โรงอาหาร

“มีแล้วมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน”

“อ้าว! เป็นงั้นไป”

“แหม... สร้างเรื่องได้ไม่เว้นวันเลยนะ คงอยากสบายสินะ ถึงคิดที่จะจับหัวหน้าใหญ่ลองลองใช้เต้าไต่ ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว” เสียงอันดาดังขึ้น พร้อมกับเพื่อนร่วมงานที่เดินมากับหล่อน ซึ่งดูเหมือนทุกคนกำลังมองมาที่ใบบุญอย่างไม่ถูกชะตา ทั้งที่เธอไม่เคยสร้างปัญหาให้กับพวกหล่อน

“ชมพู่ฉันฝากปิ่นโตที เธอไปรอที่โรงอาหารเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไป” ใบบุญยัดปิ่นโตใส่มือเพื่อนรัก เมื่อเธอเห็นรถของกวินขับผ่านเข้าไปในบริษัท

“ได้ค่ะ” เมื่อตะวันพาน้ำหนึ่งเข้าไปในลิฟต์ ท่านประธานหนุ่มไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาใบบุญทันที ขณะที่เธอยืนกอดอกแล้วยกมืออีกข้างมาเอาคางเกยไว้ พร้อมก้มหน้าหมุนตัวไปมาราวกับว่าเธอกำลังคิดหนัก

“เป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรทำไมไม่โทรหาผม” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ใบบุญค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวโต ใบหน้าของเขากำลังทำให้เธอหัวใจเต้นแรงอย่างฉับพลันทันด่วนอีกแล้ว

“ฉันมีเรื่องใบพลูจะคุยกับคุณ แต่ตอนนี้คุณคงไม่ว่าง ฉันขอตัวนะคะ” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงอน ซึ่งกวินพอจะเดาได้ ถึงสาเหตุที่เธอกำลังน้อยใจ และนั่นก็ทำให้ท่านประธานหนุ่มเผยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

“คงมีความสุขมากสินะ ใช่สิ! สาวเหนือคงมีแต่คนสวยๆ เมื่อกี้คงเป็นแฟนของคุณใช่ไหม มีแฟนอยู่แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันและลูกสักที” คราวนี้ใบบุญพยายามอย่างหนัก เพื่อให้น้ำเสียงของเธอไม่สั่นเครือ เพราะหัวใจของหญิงสาวกำลังจะร้องไห้ เมื่อผู้ชายอย่างกวินได้วางกำดักเอาไว้ จนทำให้เธอเผลอใจตกลงไปในหลุมพรางของผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างเขา จนหาทางออกไม่เจอ

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะใบบุญ เขาเป็นลูกค้าของผม เราไปคุยกันข้างบนดีกว่าคนมองใหญ่แล้ว” กวินไม่พูดเปล่า เขากุมมือของใบบุญเอาไว้ แล้วพาเธอเดินตรงไปยังลิฟต์

ซึ่งในตอนนี้เสียงซุบซิบนินทาได้เริ่มขึ้นอีกครา แต่ทว่าคราวนี้ไม่ใช่เพชรภูมิกับสาวโรงงาน แต่เป็นท่านประธานกับใบบุญที่ดูสนิทสนมกันเกินกว่าลูกน้องกับเจ้านาย ที่สำคัญไม่มีใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ซึ่งอีกไม่นานข่าวล่ามาแรงคงแซงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเช้า