เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 26

วันนี้ใบบุญแทบไม่มีสมาธิทำงาน เพราะเหตุการณ์ในตอนเช้าได้เวียนวนเข้ามากวนใจ ทั้งเรื่องกวินที่เดินทางไปต่างจังหวัด ไหนจะเรื่องที่เธอนั้นกำลังตกเป็นจำเลยของพนักงานหลายคน ที่คิดว่าเธอนั้นทำให้เพชรภูมิมีปัญหากับเลาขาสาว ทั้งที่ความเป็นจรองเธอไม่เคยคิดที่จะเข้าไปแทรกกลางระหว่างชีวิตคู่ของใครเลย

“ใบบุญเสร็จพอดีเลย ไปทานมื้อเที่ยงกัน” ในเวลานี้คำพูดของชมพู่แทบจะไม่ได้อยู่ในหูของหญิงสาว เมื่อใบบุญกำลังเป็นกังวลไม่รู้ว่าเย็นนี้ใครจะไปรับใบพลูกลับบ้าน

“หน้าตาก็ดูใสซื่อ ไม่คิดเลยว่าจะกล้าแย่งแฟนคนอื่น” เสียงของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับบรรดาหญิงสาวหลายคนจับจ้องมองมาที่ใบบุญด้วยแววตาที่ดูเย้ยหยัน ซึ่งทำให้คนที่ถูกนินทาพอที่จะเข้าใจ หล่อนคงผ่านมาเจอเหตุการณ์ในตอนเช้า แต่ใบบุญก็แกล้งไม่วนใจทำเป็นไม่ได้ยิน อีกไม่นานพวกหล่อนคงเบื่อและลืมไปเอง

“ฉันว่าเรื่องเมื่อเช้าคงดังไปทั่วโรงงงานแล้วมั้ง ทุกคนถึงได้มองเธอแปลกๆ แบบนั้น” ชมพู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจใบบุญผิด

“ก็ช่างเถอะ ฉันเหนื่อยที่จะเคลียร์ ผู้ชายก็แบบนี้แหละ มันทิ้งปัญหาไว้ให้เราได้แก้ไขเสมอ” ประโยคที่ใบบุญพูดออกมานั้น เธอคงหมายถึงกวินมากกว่าเพชรภูมิ ทำให้ชมพู่ถึงกับถอนหายใจแรง

“ฉันชักอยากจะเห็นหน้าพ่อของลูกเธอแล้วสิ”

“เขาก็แค่พ่อของลูก ตอนนี้เราสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากันหรอก” ใบบุญพูดออกไปตามความเป็นจริง เมื่อเธอกับกวินอยู่ในสถานะที่อธิบายไม่ได้

“ฮ่ะ! เขามีแฟนใหม่เหรอ” ชมพู่กระซิบลงไปที่ข้างหูของใบบุญเบา ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินตรงไปที่โรงอาหาร

“มีแล้วมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน”

“อ้าว! เป็นงั้นไป”

“แหม... สร้างเรื่องได้ไม่เว้นวันเลยนะ คงอยากสบายสินะ ถึงคิดที่จะจับหัวหน้าใหญ่ลองลองใช้เต้าไต่ ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว” เสียงอันดาดังขึ้น พร้อมกับเพื่อนร่วมงานที่เดินมากับหล่อน ซึ่งดูเหมือนทุกคนกำลังมองมาที่ใบบุญอย่างไม่ถูกชะตา ทั้งที่เธอไม่เคยสร้างปัญหาให้กับพวกหล่อน

“ชมพู่ฉันฝากปิ่นโตที เธอไปรอที่โรงอาหารเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไป” ใบบุญยัดปิ่นโตใส่มือเพื่อนรัก เมื่อเธอเห็นรถของกวินขับผ่านเข้าไปในบริษัท