เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 38

“หยุดเดี๋ยวนี้นะใบโพธิ์! พี่บอกให้หยุด! หยุดนะ!” เมื่อใบบุญได้สติ เธอรีบร้องห้ามน้องชายเสียงดัง พร้อมกับรีบปรี่เข้าไป แล้วนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม เธอสอดลำแขนไปใต้ลำคอแกร่งของกวิน เพื่อให้ศีรษะของเขาหนุนที่ตักของเธอถนัดขึ้น

“คุณเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า ลุกออกไปสิใบโพธิ์” น้ำเสียงและท่าทางของพี่สาวดูเป็นห่วงเป็นใยกวินอย่างออกนอกหน้า จนทำให้ใบโพธิ์รู้ว่า แท้ที่จริงแล้วกำแพงใจที่ใบบุญสร้างขึ้นไม่รับผู้ชายคนไหนเข้ามาในชีวิตนั้น เพราะหญิงสาวมีผู้ชายอย่างกวินอยู่เต็มหัวใจ

“ผมไม่เป็นไร” กวินส่งยิ้มให้ภรรยา เนื่องจากเขาไม่อยากให้สองพี่น้องทะเลาะกัน เพราะการเข้าใจผิด ซึ่งใบโพธิ์เองก็มีสิทธิ์ปกป้องพี่สาวของเขา

“ไม่เป็นไรได้ยังไง เลือดกบปากขนาดนี้ แกก็หมัดหนักเกินนะใบโพธิ์ ฟังพี่อธิบายก่อนก็ไม่ได้” หญิงสาวใช้นิ้วเกลี่ยเลือดที่มุมปากของกวินออก พลางหันไปเอ็ดน้องชายเบาๆ

“พี่คงลืมไปหมดแล้วใช่ไหม ผู้ชายคนนี้ทำให้พี่ต้องเจออะไรบ้าง พี่ต้องกระเสือกกระสนหนีผู้คนประณาม กว่าจะผ่านมาได้มันยากเย็นแค่ไหน ผู้หญิงคนหนึ่งท้องไม่มีพ่อกับการที่ต้องเลี้ยงน้องอีกสองคน คุณรู้ไว้เลยนะ ผมไม่ทางยอมรับรับผู้ชายอย่างคุณเป็นพี่เขยเด็ดขาด!”

ใบโพธิ์ประกาศก้องออกมาด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากบ้าน เมื่อชายหนุ่มเป็นห่วงหลานสาวกลัวจะไม่มีใครมารอรับหลังเลิกเรียน แต่เมื่อเห็นว่าพี่สาวไม่ได้ไปทำงาน แล้วยังอยู่กับผู้ชายที่เป็นบิดาของใบพลู เขาคงไม่จำเป็นต้องไปรับหนูน้อยกลับบ้านแล้ว

“ใบโพธิ์! ใบโพธิ์อย่าเพิ่งไปสิ น้องคนนี้นี่” ใบบุญตะโกนออกไป พร้อมกับชะเง้อมองตามแผ่นหลังของน้องชาย แต่ทว่าใบโพธิ์กลับไม่หันมามอง เขารีบขับรถออกไปอย่างเร่งรีบ จนใบบุญอดเป็นห่วงไม่ได้

“คุณลุกมานั่งตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะทำแผลให้ ฉันต้องขอโทษคุณแทนน้องชายด้วยนะคะ” ดูเหมือนว่าฤกษ์อันเป็นมงคลในการจดทะเบียนสมรสของเขาสองคน จะมีแต่เรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นในวันนี้ แล้วยังต้องมาผลัดกันทำแผลอีก

“ผมไม่โกรธน้องคุณหรอก เขาพูดถูกทุกอย่าง ผมขอนอนหนุนตักคุณได้ไหม คุณจะได้ทำแผลถนัดขึ้นไง” ท่านประธานหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน จนทำให้ใบบุญใจอ่อน

“ได้สิค่ะ แป๊บนะ ขยับมาค่ะ” ซึ่งกวินยอมทำตามใบบุญอย่างว่าง่าย ขณะที่ภายในใจของท่านประธานหนุ่ม กำลังคิดตามคำพูดของใบโพธิ์ เมื่อเขาเคยทำให้ใบบุญต้องเผชิญกับวิกฤติที่หนักหนาในชีวิต ซึ่งตอนนั้นเขามัวทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่พยายามตามหาเธออย่างจริงจัง

“เจ็บนิดหนึ่งนะคะ” ใบบุญพยายามเอาแอลกอฮอล์เช็ดลงไปที่โหนกแก้ม และมุมปากของกวินอย่างเบามือ ซึ่งเธอรู้ว่าเขาคงเจ็บหน้าดู อีกหน่อยคงเขียวจนระบม เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาผิวขาวของเขา ถูกหมัดของใบโพธิ์กระแทกเข้าอย่างจังตั้งหลายที

หมับ!

“คุณเนี่ยจริงๆ เลยนะ มีแต่คนเขาอยากเป็นภรรยาผมทั้งนั้น”

“หย่ากับฉันสิ แล้วไปหาคนที่เขาอยากเป็น จะได้ควงออกหน้าออกตา ให้คนในบริษัทได้รู้” ความงอนเกิดขึ้นอีกจนได้ ประชดประชันเป็นที่หนึ่ง จนกวินแอบยิ้มที่ทำให้ภรรยาหึงหวงตัวเองออกมาแบบนี้ได้

“จุ๊บ! ผมรักคุณนะ” กวินเงยหน้าขึ้นไปจุมพิตริมฝีปากอิ่มของภรรยา ก่อนจะนอนหนุนตักเธอเหมือนเดิม เพียงแค่เปลี่ยนท่านอนตะแคงข้าง เอาใบหน้าแนบเข้าหาหน้าท้องแบนเรียบของเธอ พร้อมกับโอบกอดร่างอรชรเข้าหา จนทำให้ใบบุญหัวใจเต้นแรงและถี่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ ไม่ไปรับลูกรึไง ไหนคุณบอกว่ากลัวรถติดไม่ใช่เหรอ”

“ถ้าอย่างนั้นเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวลูกจะรอ” พอพูดถึงใบพลูกวินมีความกระตือรือร้นออกมาอย่างชัดเจน พลอยทำให้ใบบุญยิ้มร่า เมื่อเขาเอาใจใส่ลูกสาวดีเป็นพิเศษแบบนี้ ซึ่งเธอคงไม่ต้องห่วง เรื่องที่ใบพลูจะขาดความอบอุ่น เพราะเขาได้เติมเต็มให้กับหนูน้อยอย่างไม่มีที่ติ แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอใจอ่อนยอมจำนนเขาง่ายๆ ได้ยังไงกัน