เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 43

วันนี้ใบบุญถูกกวินบังคับให้ออกมาทำงานพร้อมกัน โดยมีตะวันเป็นคนขับรถให้เหมือนอย่างเคย แต่ที่เปลี่ยนไปคือการเพิ่มคุณผู้หญิงกับคุณหนูของบ้านมาทำเจ้านายของขาดูมีชีวิตชีวามากกว่าเดิมหลายเท่า ซึ่งหญิงสาวจำใจต้องนั่งรถออกมาพร้อมกับเขาและลูกสาว

เมื่อทั้งคู่ไปส่งส่งที่โรงเรียนเสร็จ ใบบุญก็เอาแต่หน้าบึ้งไม่ยอมพูดจากับกวิน เพราะในเวลานี้เธอกำลังคิดหาทางลงจากรถยนต์คันหรู ก่อนที่จะถึงโรงงาน

“คุณตะวันจอดตรงนี้ค่ะ” หญิงสาวร้องบอกตะวันขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ทว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับแอบยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ กับท่าทีที่เธอกำลังเป็นกังวล

“เรียกผมว่าตะวันก็พอครับคุณผู้หญิง”

“ได้ยังไงละค่ะ ก็คุณตะวันอายุมากกว่าฉันหลายปี”

“เมียฉันกำลังบอกว่านายแก่” กวินพูดแทรกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มกรุ่น

“ถ้าผมแก่ นายรองก็แก่เหมือนกันนะครับ เพราะอายุของผมกับนายรองก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก”

“ก็แก่ทั้งสองคนนั่นแหละค่ะ ตอนนี้ไม่มีใครผ่านมา ฉันลงตรงนี้นะคะ” ใบบุญพูดจบประโยค หญิงสาวที่แต่งตัวอย่างทะมัดทะแมงในชุดฟอร์มของสาวโรงงาน ไม่รอให้กวินอนุญาตเธอรีบเปิดประตูแล้วก้าวเท้าลงไปทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่มีใครผ่านมา ก่อนที่หญิงสาวจะรีบไปบนเดินทางเท้าตรงไปยังโรงงาน ซึ่งอยู่กากจากตรงนั้นพอสมควร

“คุณใบบุญพูดถูกนะครับ”

“อะไร”

“ก็ที่เธอบอกว่าเราสองคนแก่”

“ใครแก่ขับรถไปเลยนะ! แต่นายว่าเมียฉันแปลกไหม เธอกลัวใครเห็นว่านั่งรถมากับฉัน ขณะที่ผู้หญิงคนอื่นๆ อยากประกาศตัว เป็นเจ้าของฉันจะตาย” กวินพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแข็ง ก่อนที่ท่านประธานหนุ่มจะเอ่ยถ้อยคำที่อ่อนลง เมื่อมองไปยังภรรยาที่กำลังเดินอยู่ริมถนน ทั้งที่เธอควรนั่งรถเข้าไปในบริษัทกับเขา