เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 43

วันนี้ใบบุญถูกกวินบังคับให้ออกมาทำงานพร้อมกัน โดยมีตะวันเป็นคนขับรถให้เหมือนอย่างเคย แต่ที่เปลี่ยนไปคือการเพิ่มคุณผู้หญิงกับคุณหนูของบ้านมาทำเจ้านายของขาดูมีชีวิตชีวามากกว่าเดิมหลายเท่า ซึ่งหญิงสาวจำใจต้องนั่งรถออกมาพร้อมกับเขาและลูกสาว

เมื่อทั้งคู่ไปส่งส่งที่โรงเรียนเสร็จ ใบบุญก็เอาแต่หน้าบึ้งไม่ยอมพูดจากับกวิน เพราะในเวลานี้เธอกำลังคิดหาทางลงจากรถยนต์คันหรู ก่อนที่จะถึงโรงงาน

“คุณตะวันจอดตรงนี้ค่ะ” หญิงสาวร้องบอกตะวันขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ทว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับแอบยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ กับท่าทีที่เธอกำลังเป็นกังวล

“เรียกผมว่าตะวันก็พอครับคุณผู้หญิง”

“ได้ยังไงละค่ะ ก็คุณตะวันอายุมากกว่าฉันหลายปี”

“เมียฉันกำลังบอกว่านายแก่” กวินพูดแทรกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มกรุ่น

“ถ้าผมแก่ นายรองก็แก่เหมือนกันนะครับ เพราะอายุของผมกับนายรองก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก”

“ก็แก่ทั้งสองคนนั่นแหละค่ะ ตอนนี้ไม่มีใครผ่านมา ฉันลงตรงนี้นะคะ” ใบบุญพูดจบประโยค หญิงสาวที่แต่งตัวอย่างทะมัดทะแมงในชุดฟอร์มของสาวโรงงาน ไม่รอให้กวินอนุญาตเธอรีบเปิดประตูแล้วก้าวเท้าลงไปทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่มีใครผ่านมา ก่อนที่หญิงสาวจะรีบไปบนเดินทางเท้าตรงไปยังโรงงาน ซึ่งอยู่กากจากตรงนั้นพอสมควร

“คุณใบบุญพูดถูกนะครับ”

“อะไร”

“ก็ที่เธอบอกว่าเราสองคนแก่”

“ใครแก่ขับรถไปเลยนะ! แต่นายว่าเมียฉันแปลกไหม เธอกลัวใครเห็นว่านั่งรถมากับฉัน ขณะที่ผู้หญิงคนอื่นๆ อยากประกาศตัว เป็นเจ้าของฉันจะตาย” กวินพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแข็ง ก่อนที่ท่านประธานหนุ่มจะเอ่ยถ้อยคำที่อ่อนลง เมื่อมองไปยังภรรยาที่กำลังเดินอยู่ริมถนน ทั้งที่เธอควรนั่งรถเข้าไปในบริษัทกับเขา

“ดีแล้วแหละ ฉันก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน แล้วถ้าใบบัวเข้ามหาลัย ใครจะคอยรับส่งใบพลู” ชมพู่เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เพราะถ้าจ้างคนมาดูแล นอกจากภาระจะเพิ่มขึ้นแล้ว สิ่งสำคัญคือต้องไว้ใจได้ด้วย เพราะใบพลูเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก

“เอาไว้ให้ถึงวันนั้นค่อยคิดหาทางแก้ไข เราไปกันเถอะ” เมื่อสองสาวเดินออกมาจากเอาของไปเก็บ อันดาได้เดินเข้ามายืนขวางใบบุญเอาไว้ ซึ่งแววตาของหล่อนดูไม่ค่อยพอใจกับการที่หญิงสาวลาพักร้อนไปเมื่อวาน

“ฉันรู้นะว่าเธอลางานไปทำอะไรมา ทำตัวไร้เดียงสาไม่ยุ่งกับผู้ชายคนไหน ที่แท้ก็มีเสี่ยเลี้ยงนี่เอง ให้เขาเอารถหรูมารับถึงหน้าโรงงานไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ย” คำพูดของอันดาทำให้ใบบุญถึงกับมาสีหน้าเลิ่กลั่ก เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีคนเห็น หลังจากที่หญิงสาวแอบไปขึ้นรถที่กวินมาจอดรอรับ ช่วงที่ทำโอทีเสร็จ

“พี่คงตาฝาดแล้วละค่ะ เพราะฉันไม่เคยขึ้นรถไปกับใคร”

“ปากแข็ง หรือกำลังกลัวว่าเหยื่ออีกรายจะหลุดมือไป” อันดาคงกำลังหมายถึงหัวหน้าใหญ่อย่างเพชรภูมิ แต่ทว่าใบบุญกลับมองเป็นเรื่องตลกมากกว่า เมื่ออันดาจินตนาการไปไกลมากขนาดนั้น

“ปกติแล้วพี่คงทำแบบนี้บ่อย ถึงได้คิดว่าคนอื่นเขาจะใช้วิธีเดียวกับที่พี่เคยทำ ไปเถอะชมพู่ใกล้เวลาทำงานแล้ว” ครั้งแรกที่ใบบุญต่อปากต่อคำตอบโต้อันดากลับได้อย่างเจ็บแสบ จนทำให้หล่อนไม่พอใจอย่างมาก