เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 45

เมื่อใบบุญเดินมาถึงหน้าห้องของท่านประธาน คนในออฟฟิศกำลังเริ่มทยอยออกไปรับประทานอารกลางวัน เลขาหน้าห้องอย่างไพลินก็เช่นกัน หล่อนกำลังเตรียมกระเป๋า ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะทำงานมาเจอกับใบบุญเข้าพอดี

“มาทำไม อ้อ! ลืมไป มัวใจลอยแบบนี้นี่เอง ถึงได้มองไม่เห็นรอยตำหนิ เป็นคิวซีประสาอะไร หน้าตาก็ดี แต่ทำไมชอบกินน้ำใต้ศอก เนี่ยเหรอผู้หญิงในสเปกของคุณเพชรภูมิ ฉันจะบอกเอาบุญนะ วันนี้เขาทิ้งฉันได้ พรุ่งนี้รายต่อไปก็คงไม่พ้นเธอ” ดูเหมือนว่าไพลินจะเชื่อคำพูดของอันดา จึงทำให้หล่อนนั้นไม่ชอบหน้าใบบุญไปโดยปริยาย

“ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งแฟนของใคร ได้โปรดเข้าใจใหม่ด้วยนะคะ”

“เหรอ...ชิ! เชิญเข้าไปพบท่านประธานได้แล้ว คุณกวินคงมีเวลาไม่มาก เตรียมหาข้อแก้ตัวไว้ให้ดีล่ะ” ไพลินแสยะยิ้มร้ายให้กับใบบุญ ก่อนที่หล่อนจะเดินออกไป เนื่องจากท่านประธานจะจัดการเรื่องนี้เอง

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! หญิงสาวในชุดฟอร์มโรงงาน แต่งตัวดูทะมัดทะแมง ค่อยๆ เปิดประตูแล้วก้าวเท้าเข้าไปภายในห้องทำงานของท่านประธาน ด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง ซึ่งเธอพอจะเดาได้ว่ามันคงเป็นแผนการของกวิน ที่ยกเอาเรื่องรองเท้าที่มีตำหนิขึ้นมาเป็นข้ออ้าง ในการเรียกเธอมาพบ

“คุณมาแล้วเหรอ นั่งสิ หิวหรือยัง ถ้าหิวทานก่อนผมเลยก็ได้นะ ผมขอเคลียร์งานแป๊บหนึ่ง” กวินเงยหน้าขึ้นมาพูดกับหญิงสาว ก่อนที่เขาจะก้มลงไปพิจารณาเอกสารในแฟ้มด้วยใบหน้าเข้ม

ซึ่งกวินได้สวมใส่แว่นสายตาเอาไว้ด้วย ยิ่งทำให้ใบบุญรู้สึกหลงใหลในความเพอร์เฟกต์ของเขา หัวใจของเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อพบว่ากวินกำลังอยู่ในมาดของท่านประธานผู้สุขุม เขาดูภูมิฐานหล่อเท่สมาร์ต เสียจนเธอไม่อาจละสายตาไปจากโต๊ะทำงานของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอได้

ไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็ยังคงหล่อกระชากใจ ทำไมหัวใจของเธอต้องเต้นแรงไม่หยุดแบบนี้ด้วยนะ เขาคือสามี เขาคือสามี หยุดตื่นเต้นสักทีสิ ผู้ชายอะไรยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำให้เธอหวั่นไหวไม่เลิก เขาจะรู้หรือเปล่าว่ากำลังจะทำให้เธอหัวจะลาย เพียงแค่หญิงสาวได้เห็นเขาในลุคนี้

“คุณ! คุณ! คุณใบบุญครับ” ท่านประธานหนุ่มสัมผัสได้ถึงแววตาของภรรยาที่เอาแต่ยืนจับจ้องมองมายังเขาอย่างไม่ลดละ แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ยินเสียงเรียกจากเขา เพราะหญิงสาวมัวแต่แอบปลื้มในตัวของสามีอยู่ราวกับต้องมนต์

“คุณ! เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้เมียผมน่ารักจัง” กวินตัดสินใจลุกเดินตรงไปยังประตู ก่อนจะวกเข้ามาหาหญิงสาว ซึ่งเสียงทุ้มของเขาที่ดังอยู่ข้างหูนั้น ส่งผลให้ใบบุญตื่นจากภวังค์

“คุณกวิน นี่ห้องทำงานนะคะ ไม่เอาค่ะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“ผมล็อกประตูแล้ว ทำไมเหม่อจัง เป็นอะไรเหนื่อยไหม ทำงานก็ใจลอยแบบนี้หรือเปล่า หืม” ท่านประธานหนุ่มสวมกอดภรรยาจากทางด้านหลัง เขากดจมูกคมลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจุมพิตที่พวงแก้มแดงระเรื่อของเธอ จนหญิงสาวรีบร้องห้าม เพราะกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า แต่ทว่ากวินได้เดินไปล็อกประตู ขณะที่เธอกำลังเหม่อคิดอะไรเพลินๆ จนเขาเดินเข้ามาสวมกอด พร้อมกับหยอดคำหวาน

“แค่ฉันไม่เคยเห็นคุณใส่แว่น มันดูแปลกดี”

“ผมหล่อใช่ไหมละ” “ชมตัวเองก็เป็น ว่าแต่คุณจะทานข้าวเลยไหมคะ”

“ทานสิครับ ผมหิวจนอยากกินคุณแทนข้าวอยู่แล้ว” ชายหนุ่มผละอ้อมกอดออกจากคนตัวเล็ก ก่อนจะรั้งหญิงสาวร่างอรชรให้นั่งลงที่โซฟา พร้อมกับเปิดฝาครอบอาหารออก ซึ่งแต่ละจานมีแต่เมนูน่ารับประทานทั้งนั้น

“ดูคุณพูดเข้าสิ ฉันแค่แวะมาเอาปิ่นโต ป่านนี้เพื่อนคงรอแย่แล้ว” ใบบุญมองค้อนกวินออกไปอย่างไม่ชอบใจ พร้อมกับคำพูดที่กำลังพยายามหาทางออกไปจากห้องของท่านประธาน เมื่อเขาบอกว่าอยากกินเธอแทนข้าว ซึ่งความหมายของมันนั้น ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวถึงกับร้อนผ่าวเลยทีเดียว

“รวมทั้งไอ้เพชรภูมิด้วยหรือเปล่า แล้วทำไมต้องจับมือถือแขนกันด้วย” คราวนี้กวินพูดออกมาด้วยเสียงเข้ม พลางตักข้าวใส่จานให้กับภรรยาไปด้วย เพราะยังไงเธอก็ต้องรับประทานมื้อเที่ยงกับเขา

“คุณกำลังเข้าใจผิดอยู่นะคะ ฉันกับหัวหน้าไม่เคยมีอะไรเกินเลย ที่สำคัญฉันไม่มีทางคิดจะทำอะไรอกุศลแบบนั้นแน่” ใบบุญรีบชี้แจงอกไป เพราะกลัวว่ากวินจะเข้าใจผิดมากกว่านี้

“ผมรู้ว่าคุณไม่คิด แต่คนอย่างมันกำลังคิดอะไรกับเมียผมนั้น ทำไมผู้ชายด้วยกันจะดูไม่ออก อยู่ห่างๆ ไอ้เพชรภูมิเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคุณเจอดีแน่” กวินพูดพลางตักอาหารใส่จานให้กับหญิงสาว ซึ่งทำให้เธอต้องรับประทานมื้อเที่ยงกับเขาด้วยความจำใจ

“ฉันคงไม่มีทางเลือกสินะ ทำไมต้องบังคับกันด้วย คืนนี้ฉันจะกลับไปนอนบ้านกับใบบัว ถ้าอยากให้ใบพลูไปค้างที่โน่นด้วย คุณก็ไปรับลูกก็แล้วกัน”

ใบบุญลงมือรับประทานอาหารตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ไม่คล่องคอเลยสักนิด เมื่อหญิงสาวกำลังเกิดคำถามในใจ เธอจะสามารถปกปิดความสัมพันธ์กับท่านประธานไว้ได้อีกนานแค่ไหนกัน

“ผมบอกแล้วไง คุณกับลูกแล้วก็ใบบัวต้องไปอยู่ที่บ้านของเรา ที่สำคัญผมคุยกับน้องสาวคุณแล้วนะ เย็นนี้ตะวันจะพาเธอไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น เพื่อย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นด้วยกัน หรือคุณไม่อยากให้น้องสาวสบาย”

กวินรีบพูดอธิบายให้ใบบุญเข้าใจ เรื่องที่เขาอยากจะทำให้เธอมีความสุข ซึ่งท่านประธานหนุ่มไม่เคยคิดที่จะทิ้งให้น้องสาวของเธอลำบาก เพราะถึงยังไงใบบัวก็เปรียบเสมือนน้องสาวของเขาเช่นกัน

“สรุปแล้วฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะแย้งคุณเลยใช่ไหมคะ” หญิงสาวทำหน้าบึ้ง พร้อมกับมองไปที่กวินด้วยแววตางอนๆ

“คุณต้องการให้ผมทำอะไร หรือว่าไม่ต้องการอะไร ก็บอกมาได้เลย ถ้าสิ่งนั้นคุณคิดว่ามันดีกับลูกและตัวคุณเอง ผมพร้อมและยินดีที่จะทำให้อย่างไร้เงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น” น้ำเสียงที่ฟังดูหนักแน่นและจริงใจ กำลังส่งผลให้ใบบุญสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและปลอดภัย เมื่อเวลาที่เธอมีกวินอยู่ข้างกาย