เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 47

เมื่อทำงานมาทั้งวันร่างกายของหญิงสาวเริ่มอ่อนล้า อาจจะเป็นเพราะว่าเธอยังไม่ชิน ในการใช้ชีวิตกับกวินก็เป็นได้ เนื่องจากการนอนร่วมห้องกับเขานั้น ทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยสักเท่าไหร่ หลายคืนมาแล้วที่หลับๆ ตื่นๆ

“ใบบุญเย็นนี้แวะตลาดไหม” ชมพู่เอ่ยถามเพื่อนรักออกมาเบาๆ ขณะที่สองสาวกำลังเก็บของออกจากล็อคเกอร์

“ฉันรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวยังไงไม่รู้ เธอไปเถอะ ฉันอยากกลับบ้านไปนอนพักมากกว่า” ใบบุญพูดพร้อมกับหาวออกมา ก่อนที่หญิงสาวจะยกมือขึ้นมาป้องปากเอาไว้ตามมารยาท

“กลับด้วยกันไหม วันนี้ฉันขับมอเตอร์ไซด์มา” ชมพู่ยังคงพูดจาโน้มน้าวจิตใจให้เพื่อนกลับด้วยกัน

“เอ่อ... คือว่า”

“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นละ"

“ตอนนี้ฉันย้ายเข้าไปอยู่บ้านพ่อของใบพลูแล้ว” ในที่สุดใบบุญก็บอกความจริงกับเพื่อนออกไป แต่ทว่าเธอก็ยังไม่กล้าที่จะพูดเรื่องที่ท่านประธานบริษัทกวินชูคือสามีของเธอ

“ฮ่ะ! จริงดิ!” ชมพู่ถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง เมื่อเพื่อนรักของเธอกลับไปอยู่กินกับพ่อของลูก ซึ่งหญิงสาวไม่รู้ว่าคนทั้งคู่ได้เลิกรากันไปกี่ปีแล้ว

“เบาๆ หน่อยชมพู่ ก็ยัยใบพลูน่ะสิ เรียกร้องหาเขา ฉันก็เลย...”

“ยอมใจอ่อน ว่าแต่หน้าตาเขาเป็นยังไงหล่อไหม ฮันแน่... แบบนี้แสดงว่าเสร็จพ่อของลูกไปแล้วสินะ” ชมพู่กระซิบลงไปที่ข้างใบหูของเพื่อนรัก พร้อมกับรอยยิ้มและแววตาที่ดูมีเลศนัย

“อะไรของเธอ ไม่ต้องมองฉันแบบนี้เลยนะ” ใบบุญถึงกับหน้าร้อนผ่าน เมื่อเธอรู้ซึ้งถึงความหมายในคำพูดและแววตาของชมพู่ ซึ่งพวงแก้มนวลถึงกับแดงระเรื่อขึ้นมาเลยทีเดียว

Rrrr!!! เสียงสมาร์ทโฟนเครื่องแพงที่สามีของเธอซื้อให้ดังขึ้น แต่ทว่าใบบุญกลับไม่กล้าหยิบออกมาจากกระเป๋าเพื่อรับสาย เนื่องจากเธอกลัวว่าชมพู่จะถามถึงที่มาที่ไปของมือถือเครื่องใหม่ ซึ่งมีราคาแพงแบบที่ว่าสาวโรงงานขี้งกอย่างเธอชาตินี้คงไม่มีทางซื้อแน่ ความจริงแล้วถึงไม่งกเธอก็คงไม่มีปัญญาซื้ออยู่ดี

“ใช้เสียงริงโทนใหม่เสียด้วย รับสิใบบุญ ไม่ใช่สามีของเธอมารอรับแล้วเหรอ” น้ำเสียงของชมพู่ดังพอที่อันดาจะได้ยิน เมื่อหัวหน้าอย่างอันดากำลังจะเดินออกไปขึ้นรถเช่นกัน จึงทำให้หล่อนแอบแสยะยิ้มอย่างสะใจ เมื่อมันคือข่าวใหม่ที่จะทำให้ใบบุญกับหัวหน้าเพชรภูมิผิดใจกัน ซึ่งความเป็นจริงแล้วหญิงสาวไม่เคยคิดที่จะสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน มีแต่อันดาที่กำลังคิดเองไปไกล ทั้งที่ไม่เคยเห็นใบบุญมีทีท่าว่าจะชอบเพชรภูมิเลยแม้แต่น้อย

“รับสิ รออะไร” คราวนี้ชมพู่รีบคะยั้นคะยอเพื่อนรัก เมื่อใบบุญไม่ยอมหยิบมือถือออกมารับ ซึ่งมันได้ดังอย่างต่อเนื่องจนผิดสังเกต

“ฮัลโหล... ฉันกำลังจะเดินออกไป จะโทรมาทำไมเนี่ย” เพียงแค่ใบบุญหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องแพงของเธอขึ้นมากดรับ ทำให้ชมพู่รู้ทันทีว่าราคาของมันคนมีฐานะเท่านั้นถึงจะกล้าซื้อมาใช้ เพราะลำพังเงินเดือนของหญิงสาวก็แทบจะไม่ชนเดือนอยู่แล้ว

“ทำไมเมียผมดุจัง” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อน เมื่อเขารู้ว่าใบบุญคงเหนื่อย เธอจึงอารมณ์เสียแบบนี้

“ฉันไม่ได้ดุสักหน่อย ก็กำลังจะออกไปอยู่นี่ไง รอแป๊บหนึ่งนะคะ” ใบบุญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานกว่าเดิม พร้อมกับเดินนำหน้าชมพู่ออกมาจากแผนก เพื่อแยกย้ายกันขึ้นรถกลับบ้าน

“วันนี้ผมขับรถเก๋งสีขาวมาจอดรอคุณอยู่ที่เดิมนะครับคนดี ผมกลัวว่าคุณจะหาไม่เจอเลยโทรมาบอก” น้ำเสียงของกวิน เวลาที่เขาพูดกับภรรยายังคงฟังดูอ่อนโยนเช่นเคย

“โอเคค่ะ” ใบบุญกดวางสายก่อนจะเก็บสมาร์ทโฟนเครื่องแพงของเธอลงไปในกระเป๋าผ้าตามเดิม แต่ทว่าสายตาของชมพู่นั้น กำลังเต็มไปด้วยคำถามมากมาย เพราะเธอพอจะเดาได้ว่าสามีของเพื่อนคงมีฐานะมากพอสมควร

“ใช้มือถือรุ่นแพงแบบนี้ พ่อของใบพลูเป็นใครกันนะ ฉันชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิ”

“แหม... คิดว่าทำตัวใสๆ ดูไร้มลทินที่ไหนได้มีลูกมีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว” ขณะที่ชมพู่กำลังเอ่ยแซวเพื่อนนั้น ได้มีน้ำเสียงแข็ง แฝงไปด้วยความเย้ยหยันดังตามหลังสองสาวขึ้นมา ทำให้ใบบุญกับชมพู่หยุดเดิน พร้อมกับหันไปมอง ซึ่งแน่นอนทั้งคู่รู้อยู่แล้วว่าเป็นเสียงของใคร

“ฉันไม่เคยทำตัวใสซื่อ เพียงแค่ไม่เคยจุ้นจ้านวุ่นวายกับคนอื่น พี่เองก็เป็นถึงหัวหน้าแผนก อย่าเอานิสัยของตัวเองมายัดเยียดให้คนอื่น ที่สำคัญเป็นหัวหน้าคนก็ควรทำตัวให้น่านับถือมากกว่านี้นะคะ" คราวนี้ใบบุญพูดสวนกลับไปอย่างไม่ไว้หน้าอันดา จนชมพู่เอามือขึ้นมาป้องปากอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หญิงสาวไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเพื่อนรักของเธอนั้น จะกล้าต่อกรกับหัวหน้าอย่างอันดาด้วยคำพูดที่แรงขนาดนี้

“อยากตกงานใช่ไหม”

“พี่นั่นแหละอยากตกงานใช่ไหม” คราวนี้ใบบุญได้พูดตะคอกออกไปอย่างเหลืออด เมื่อเธอถูกอันดาตามราวีไม่เลิกรา ทั้งที่ใบบุญนั้นไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับหัวหน้า (รีดเดอร์) ที่บ้าอำนาจอย่างอันดา

“ใบบุญไปกันเถอะคนมองใหญ่แล้ว” เมื่อชมพู่เห็นว่าเรื่องเริ่มจะบานปลาย เพราะเธอไม่เคยเห็นใบบุญต่อปากต่อคำกับอันดามาก่อน จึงทำให้หญิงสาวกลัวว่าเรื่องจะถึงท่านประธาน ซึ่งเพื่อนของเธอนั้นอาจจะตกงานได้ จึงทำให้ชมพู่รีบฉุดแขนใบบุญออกมาตรงนั้นทันที