เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 56

หลายวันผ่านไป ใบบุญพยายามทำเป็นไม่สนใจผู้คนรอบข้าง เธอตั้งอกตั้งใจทำแต่งาน ไม่สนว่าใครจะพูดหรือนินทาอะไร จนกระทั่งวันที่กวินต้องเดินทางไปต่างจังหวัด จึงทำให้ใบบุญไม่ได้ทำโอที เพราะเขากดดันให้เธอรีบกลับบ้าน ซึ่งวันนี้เป็นวันเสาร์ใบพลูไม่ได้ไปโรงเรียน

กวินกลัวว่าลูกสาวเขาจะเหงาทั้งที่มีน้าสาวอย่างใบบัวคอยสอนการบ้าน แต่นั่นคงไม่ใช่เหตุผล เพราะท่านประธานหนุ่มอยากให้ใบบุญกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน ค่ำคืนนี้ช่างยาวนานกว่าคืนไหนๆ เมื่อข้างกายของเธอไร้ซึ่งชายตัวโต

“ทำไมนะต้องทำให้คิดถึงแบบนี้ด้วย ตั้งแต่เช้า คุณไม่คิดจะโทรหาฉันบ้างเลยรึไง” หญิงสาวในชุดนอน นั่งลงที่เตียงนุ่ม พร้อมกับความรู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเธอเริ่มชินในการนอนกับกวิน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงประตูห้องนอนดังขึ้น ซึ่งใบบุญยังได้ลงกลอน ก่อนที่หนูน้อยในชุดนอนสีหวานจะเดินเข้ามา พร้อมกับสมาร์ทโฟนในมือ

“แม่หลับหรือยังเอ่ย” เสียงทุ้มของกวินดังขึ้น ซึ่งทำให้ใบบุญแอบงอน เมื่อเขาไม่คิดโทรหาเธอ

“ยังค่ะ คุณแม่ขา... คุณพ่อจะคุยด้วยค่ะ” เสียงหวานของใบพลูดังขึ้น เวลานี้ใบบุญได้หันไปส่งยิ้มให้กับลูกสาว เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นภายในใจ เมื่อเธอกำลังคิดว่าตัวเองงี่เง่าเกินไป เมื่อเขาโทรหาลูกสาวก็ดีเท่าไหร่แล้ว

“มีอะไรหรือเปล่าคุณ ฉันกำลังจะนอน”

“ไม่มีอะไรแค่คิดถึง คืนนี้ไปนอนกับลูกสิ ผมรู้นะว่าคุณคงนอนไม่หลับ” เขาช่างรู้ไปเสียหมดสมกับเป็นสามีของเธอ

“ใครบอก ฉันกำลังจะเข้านอน แค่นี้นะคะ” หญิงสาวรีบพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเฉยชา เพื่อไม่ให้กวินสัมผัสได้ถึงความหวั่นไหวที่กำลังเกิดขึ้นในหัวใจของเธอ

“คนหนึ่งคิดถึงแทบขาดใจ อีกคนไม่อยากพูดด้วย กลับไปจะจัดการให้เข็ดหลาบเลยคอยดู ใบพลูครับ ดูแลแม่แทนพ่อด้วยนะ อีกไม่กี่วันพ่อก็กลับแล้ว” กวินพูดตัดพ้อออกมา เมื่อภรรยาของเขาส่งมือถือคืนให้ลูกสาว ก่อนที่เธอจะนอนห่มผ้าทำเป็นไม่สนใจใยดี เพราะรู้สึกน้อยใจสามีเรื่องริสา ทั้งที่ภายในใจมันคิดถึงแต่เขาตลอดเวลา

“ได้สิค่ะ คืนนี้ใบพลูจะนอนกับแม่นะคะ กู๊ดไนท์ค่ะคุณพ่อ” หนูน้อยสนทนากับผู้เป็นบิดาด้วยน้ำเสียงเจี๊ยวจ๊าว จนใบบุญแอบหมั่นไส้ผู้เป็นสามี ที่เขามักจะเก๊กหน้าทำเป็นวางอำนาจกับเธอ

“กู๊ดไนท์ครับลูกสาว กู๊ดไนท์นะคุณ พ่อฝากไปจุ๊บแม่ก่อนนอนด้วยนะครับคนเก่ง”

“ได้ค่ะคุณพ่อ”

“พ่อไม่กวนแล้ว ฝันดีครับ จุ๊บ!” เมื่อวางสายจากบิดา ใบพลูได้ล้มตัวลงไปนอนข้างๆ ผู้เป็นมารดา ซึ่งทำให้ใบบุญรู้สึกซาบซึ้งใจ จนเธออดไม่ได้ที่จะพลิกกายหันมาสวมกอดลูกสาวเอาไว้

“จุ๊บ! กู๊ดไนท์นะคะแม่ คุณพ่อฝากมาให้ค่ะ” หนูน้อยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงใส แววตาของเธอดูไร้เดียงสา