เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 70

หลังจากที่เลขาสาววางปิ่นโตอาหารไว้ที่โต๊ะ หล่อนก็รีบกลับมาทำงาน แต่ทว่าไพลินกลับรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเห็นอาการที่ใบบุญกำลังเป็นอยู่นั้น เธอดูน่าเป็นห่วงกว่าที่หล่อนจะปล่อยผ่านไปได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนไพลินคงสะใจที่เห็นหญิงสาวอ่อนล้าหมดแรง แต่หลังจากที่ได้รู้ความจริงจากท่านประธานหนุ่ม เมื่อกวินกำชับให้หล่อนดูแลใบบุญให้ดี อย่าให้ใครนินทาเธอไปในทางที่ไม่ดี เพราะหญิงสาวคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา

ซึ่งตอนนี้คนทั้งคู่ได้มีลูกด้วยกันหนึ่งคน แถมลูกสาวของเขานั้นจะขึ้นชั้นประถมปีที่หนึ่งแล้วด้วย ยิ่งทำให้ไพลินแน่ใจ ผู้หญิงอย่างใบบุญคงไม่มีทางที่จะเข้าไปข้องแวะกับเพชรภูมิอดีตชายคนรักของหล่อนอย่างแน่นอน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เลขาสาวเคาะประตูหน้าห้องท่านประธาน ก่อนที่หล่อนจะเดินเข้าไปรายงานเรื่องที่ใบบุญหน้ามืดเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลม จนต้องไปนั่งพัก

“คุณว่าอะไรนะ! ทำไมถึงเพิ่งมาบอกผม” กวินพูดเอ็ดเลขาสาวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก

“ขอโทษค่ะท่านประธาน พอดีคุณใบบุญเธอบอกว่านั่งพักสักครู่อาการคงจะดีขึ้น” ไพลินรายงานท่านประธานออกไป พร้อมกับก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา

“ภรรยาของผมเธอดื้อจะตาย ขนาดเธอเป็นถึงคุณผู้หญิงของกวินชู ยังคงดื้อดึงที่จะทำงานเป็นคิวซี” กวินพูดขึ้น พลางลุกจากโต๊ะทำงานก่อนรีบเดินออกไปจากห้อง ด้วยความห่วงใยใบบุญเป็นอย่างมาก

ในเวลานี้ดูเหมือนว่าอาการของหญิงสาวจะไม่ดีขึ้น เมื่อใบบุญรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหว เธอจึงอยากนอนพักเผื่อจะดีขึ้นกว่าเดิม

“ฉันว่าเธอไปหาหมอดีกว่าไหม หน้าซีดเชียว” ชมพู่เอ่ยถามเพื่อออกมาด้วยความห่วงใย ขณะที่อันดาเริ่มอยากหาเรื่องใบบุญขึ้นมาอีกครั้ง

“ชมพู่นี่เธอคิดจะอู้งานเหรอ” อันดาเดินตรงมาที่สองสาว ขณะที่ชมพู่พัดวีหายาให้ใบบุญทาและสูดดม

“วันนี้ฉันขอลาครึ่งวันนะคะ เพราะใบบุญไม่สบาย ในฐานะเพื่อนร่วมงาน ฉันคงทิ้งให้เพื่อนเป็นลมล้มคว่ำไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอกนะคะ” คำพูดของชมพู่ทำให้ใบบุญซึ้งใจไม่น้อย คงมีเพียงแค่อันดาที่กำลังใช้ตำแหน่งงานที่สูงกว่าข่มเพื่อนร่วมงานอย่างไม่มีเหตุผล

“เกิดอะไรขึ้นครับ” น้ำเสียงทุ้มของเพชรภูมิดังขึ้น ซึ่งทำให้ใบบุญถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย” ใบบุญรีบพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเธอเริ่มรู้สึกว่าอันจะเรื่องเยอะขึ้นทุกวัน

“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ผมพาไปหาหมอไหมครับ” เพชรภูมิพูดพร้อมกับเดินเข้าใกล้ใบบุญ จนเธอรีบเขยิบออกแทบไม่ทัน ทั้งที่กำลังรู้สึกวิงเวียน

“ผมว่าคุณใบบุญ คงไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณเพชรภูมิหรอกนะครับ” เสียงเข้มของท่านประธานหนุ่มดังขึ้น พร้อมกับความหล่อ เท่ สมาร์ต ละลายใจสาวน้อยสาวใหญ่ราวกับต้องมนต์

“ท่านประธาน!” ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันยกเว้นใบบุญ ที่ดูเหมือนจะไม่ตื่นเต้นกับการมาของกวินเลยแม้แต่น้อย

“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า” ท่านประธานหนุ่มไม่รีรอ รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆ ใบบุญ จนชมพู่รีบถอยออกแทบไม่ทัน ซึ่งในเวลานี้นอกจากทั้งสามคนจะแปลกใจในความห่วงใยของท่านประธานที่มีต่อสาวโรงงานอย่างใบบุญแล้วนั้น พนักงานที่กำลังทยอยเดินออกมารับประทานมื้อเที่ยงก็กำลังแอบซุบซิบนินทาที่กวินดูห่วงใยใบบุญเสียจนมากกว่าคู่นอน หรือแค่กิ๊กที่ใครๆ กำลังร่ำลือกัน

“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ถ้าได้นอนพักคงดีขึ้น”

“แต่ผมว่าคุณไปหาหมอเลยดีกว่า”

“ขอนอนพักก่อนนะคะ น๊าคุณกวิน” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างคนที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี จนทำให้ท่านประธานถอนหายใจออกมาแรงๆ เมื่อภรรยาของเขาดื้อไม่มีใครเกิน

“ว้ายคุณกวิน!” ใบบุญร้องออกมาเสียงดัง จนทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน เมื่อร่างอรชรของเธอถูกท่านประธานหนุ่มรั้งขึ้นมาอยู่ในวงแขนของเขาในท่าเจ้าสาว

“อุ้ยตายแล้ว! ท่านประธาน” อันดาเองก็มีทีท่าตกใจไม่น้อยเช่นกัน เมื่อหล่อนเห็นท่านประธานออกตัวแรง แสดงให้ทุกคนได้เห็นว่าใบบุญกับเขาเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง

“หลบหน่อยครับ พอดีว่าภรรยาของผมไม่ค่อยสบาย เพราะเธอดื้อไม่ยอมไปหาหมอ ผมก็เลยต้องพาเธอไปพักที่ห้องทำงานของผม” ท่านประธานหนุ่มประกาศถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับใบบุญออกมาด้วยน้ำเสียงมีพลัง จนทำให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น ต่างก็รู้สึกอิจฉาใบบุญไม่น้อย