เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 24

บทที่24 น้องเมียที่นิสัยไม่ดี

“ใช่ๆๆครับ”

เฝิงกางพยักหน้าหลายครั้งติดต่อกัน เขารู้สึกขมขื่นใจมาก ถ้าตอนนี้ไม่อบอุ่น ใจกว้าง ถ้าอย่างงั้นวันนี้ในปีหน้าเขาคงขึ้นอืดไปแล้วล่ะ

หลังจากที่เซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว อิ่นซินก็เอาหนังสือสัญญามาอยู่ตรงหน้าของอิ่นป่าย แล้วหรี่ตาลง“อิ่นป่าย เป็นยังไงล่ะ？”

“ฟึ เธออย่าได้ใจไปเลย！”

อิ่นป่ายทำเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วรีบเดินจากไป ก่อนหน้านี้ยังคิดว่าจะมีโอกาสอยู่เลย สามารถพลิกเกมได้ แต่มาตอนนี้เขาไม่อยากอยู่บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปแม้แต่วินาทีเดียว

เขาอยากกลับไปหานายท่านอิ่นเพื่อคิดหาวิธีจัดการ

อยากจะเอาตำแหน่งประธานกรรมการตำแหน่งนั้นกลับไป มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

“ลูกจ๋า หนูคว้าโปรเจคนี้มาได้ ถ้าอย่างงั้นมันหมายความว่า หนูจะสามารถเอาตำแหน่งประธานกรรมการกลับมาได้แล้วนะ ถ้าอย่างงั้นบ้านเราไม่ช้าก็เร็วนี้ก็จะสามารถกลับบ้านใหญ่ได้ ครั้งนี้หนูทำผลงานชิ้นโบแดงได้เลยนะคะ”

จางลี่อยู่ข้างๆคอยพูดเรื่องนี้ ใบหน้าได้ใจยิ้มยกใหญ่ไม่สามารถปกปิดได้

เธอสามารถคาดการณ์ไว้ได้แต่แรกแล้ว ตัวเองจะสามารถกลับไปใช้ชีวิตหรูหราได้แล้ว

“เอ๋ คุณลูกขา แหวนในมือลูกคืออะไรกันคะ？”

ในเวลานี้เอง จางลี่สังเกตเห็นเพชรเม็ดใหญ่ที่อยู่บนมือของอิ่นซิน แหวนแต่งงานถูกสวมอยู่บนนิ้วนาง จึงขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม

“นี่เป็นของที่ฉินเฟิงให้ค่ะ”

“ฉินเฟิงให้งั้นเหรอ？นี่เป็นเพชรเทียมรึเปล่า แม่จำได้ว่าเพชรสีแดงแบบนี้ราคาแพงกว่าบลูไดมอนด์อีกนะลูก อีกทั้งยังเป็นของที่ประเมินค่าไม่ได้ เพชรสีแดงเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ของปลอมรึเปล่าคะลูก ลูกจ๋า เพชรเทียมแบบนี้สวมแล้วไม่ดีนะลูก อีกทั้งยังทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาได้นะลูกขา ถอดมันออกเถอะค่ะลูก”

พอได้ยินว่าฉินเฟิงเป็นคนให้ สายตาของจางลี่ก็รู้สึกดูถูกขึ้นมาทันที รีบบอกให้อิ่นซินถอดออกมา

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”

อิ่นซินส่ายหัวไปมา

“ทำไมล่ะลูก……”

จางลี่ยังไม่ทันได้พูดอีกสองคำ แต่อิ่นหยวนที่อยู่ข้างๆก็เดินออกมา แล้วกล่าวตำหนิเธอไปหนึ่งประโยค“พูดให้มันน้อยหน่อยเถอะคุณ ครั้งนี้ถ้าไม่เป็นเพราะคำพูดของฉินเฟิง พวกเราคงคว้าหนังสือสัญญาฉบับนี้ไม่ได้หรอกนะ”

“แค่เป็นความโชคดีโดยบังเอิญเท่านั้นแหละ เสแสร้งทำไมกัน เศษสวะยังไงก็เป็นเศษสวะอยู่วันยังค่ำ”

จางลี่เบือนหน้าหนีไปอีกด้าน ในคำพูดเต็มไปด้วยคำพูดดูถูกที่พูดพึมพำไม่หยุด

แต่แล้วอิ่นหยวนก็ถอนหายใจออกมา ใช้มืออีกข้างพาดกับบ่าของฉินเฟิงไว้“ครั้งนี้พวกเราเข้าใจเธอผิดไป ต้องขอโทษด้วยนะ แต่ ข้อตกลงก่อนหน้านี้ ยังคงเป็นแบบนั้นนะ ฉันจะไม่ยอมถอยให้เธอแม้แต่ก้าวเดียวหรอกนะ ฉันพูดแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้ลูกสาวฉันไปแต่งงานกับกากเดนไร้ค่าหรอกนะ”

“พ่อคะ”

อิ่นซินเรียกไปหนึ่งครั้ง

“หยุดพูดได้แล้ว เรื่องนี้ขอให้เป็นไปตามนี้แล้วกัน”

อิ่นหยวนโบกมือไปมา เพื่อตัดบทอิ่นซิน ในบ้านนี้ เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว มีอำนาจในการตัดสินใจ

หลังจากที่ออกมาจากบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปแล้ว อิ่นหยวนก็หันไปพูดกับฉินเฟิงว่า“ฉินเฟิง ไปรับหนิงหยู่กลับมาเถอะ เธอปิดเทอมวันนี้แล้ว”

“ได้ครับ”

ฉินเฟิงขับรถปอร์เช่ของอิ่นซินออกไป

อิ่นหนิงหยู่ เป็นน้องสาวแท้ๆของอิ่นซิน อายุสิบแปด ตอนนี้เรียนอยู่ปีสองมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง คณะศิลปกรรมศาสตร์ ตั้งแต่เล็กจนโตมีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักแสดง นี่เป็นสิ่งที่ฉินเฟิงรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่มีอยู่จุดหนึ่ง น้องสาวคนนี้ เกลียดฉินเฟิงมาก

ขณะที่กำลังรถอยู่ระหว่างทางนั้น ฉินเฟิงได้โทรศัพท์ออกไป“ฉีหยุน”

“ครับนายท่าน”