บทที่25 พวกเขาถูกล้อมไว้แล้ว
“มันเรื่องของฉัน!หึ!”
เหมือนกับเด็กผู้หญิงไม่มีผิด อิ่นหนิงหยู่เบะปาก“นี่เป็นรถพี่สาวฉัน ทำไมฉันจะขึ้นมานั่งไม่ได้ มันเรื่องอะไรของนายห้ะ นายสิเป็นคนที่ไม่มีสิทธิ์นั่งรถคันนี้ที่สุด”
หลังจากนั้น เวลานี้เอง
ก็มีเสียงตุ้มดังขึ้น
ฉินเฟิงหยุดรถแล้วพูด“แน่ใจเหรอ?”
“นาย……หยุดรถทำไมเนี่ย!”
พอหยุดรถแล้ว อิ่นหนิงหยู่ก็เริ่มกระวนกระวายทันที มองไปด้านหลัง เห็นรถแฮมเมอร์หลายคันกำลังตามกันมา จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“รีบขับเร็วสิ จะตามมาแล้ว จะตามทันแล้วนะ”
“จะให้ฉันขับ ต้องมีความจริงใจหน่อยสิ ฉันไม่ใช่คนใช้ฟรีๆนะ”
ฉินเฟิงพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน ไม่ได้มีทีท่าจะขับรถออกไปเลยแม้แต่น้อย
“บัดซบ!”
อิ่นหนิงหยู่กัดฟันกรอด
“หนิงหยู่ มันตามมาแล้ว ตามมาแล้ว”
เพื่อนของเธอพวกนั้น มองไปที่หลังรถ จึงรีบพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน
“นาย!”
เพราะอิ่นหนิงหยู่โกรธมา หน้าอกของเธอกระเพื่อม สามารถดูออกได้ว่า เป็นสาววัยกระเตาะ หลังจากนั้นเธอก็กัดฟันกรอดพูดเค้นออกมาหนึ่งประโยค“ฉันผิดไปแล้ว!พอใจรึยังห้ะ รีบขับรถออกไปได้แล้ว!”
“ไม่พอ”
ฉินเฟิงส่ายหัวไปมา
“หนิงหยู่ พุ่งเข้ามาแล้วนะ!”
ด้านหลังมีรถแฮมเมอร์คันหนึ่งกำลังพุ่งตรงเข้ามา พุ่งชนเข้ากับรถปอร์เช่เต็มแรง รถแฮมเมอร์เป็นรถSUV พูดตามหลักการแล้ว รถปอร์เช่ไม่สามารถเทียบได้เลยแม้แต่น้อย
อิ่นหนิงหยู่หันกลับไปเห็น เหลือเพียงแค่ห้าเมตรแล้ว วินาทีต่อมาจะต้องโดนชนแน่ เลยกัดฟันกรอดพูดไปว่า“ได้ พี่เขยคะ!”
“ได้เลย!”
ในตอนที่รถแฮมเมอร์คันนั้นกำลังจะพุ่งเข้ามา ฉินเฟิงรีบเหยียบคันเร่ง แล้วพุ่งตัวออกไป จนสะบัดตัวรถออกไปได้ รถแฮมเมอร์เลยชนเข้ากับรถอีกคัน
ต่อมา ฉินเฟิงทะยานตัวออกไป
“พวกเขาตามพวกเราไม่ทันแล้ว”
อิ่นหนิงหยู่กับพวกเพื่อนๆมองไปที่รถแฮมเมอร์ที่อยู่ด้านหลังพวกนั้น ยิ่งอยู่ยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ จึงพูดออกมาอย่างโล่งอก
“ไอ้บ้าบัดซบเอ้ย!”
หลังจากที่ผ่านวินาทีอันตรายมาแล้ว อิ่นหนิงหยู่ก็มองไปที่ฉินเฟิง ในสายตาราวกับมีไฟกำลังรุกโชนขึ้น น่าโมโหชะมัดเลย ฉินเฟิงกลับอาศัยช่วงเวลาแบบนี้ บังคับให้เธอขอโทษ ขอโทษไม่ว่านะ ยังจะบอกให้เธอพูดคำว่า‘พี่เขย’สองคำนี้ออกไปอีก
อัปยศอดสูที่สุด!
น่าอัปยศอดสูที่สุด!
อิ่นหนิงหยู่คนอย่างเธอไม่เคยถูกใครเอาเปรียบมาก่อน!
“ฉินเฟิง นายจงใจใช่ไหม”อิ่นหนิงหยู่มองไปยังฉินเฟิงด้วยความกราดเกรี้ยว
“เห็นได้ชัดอยู่แล้ว”
ฉินเฟิงยักคิ้วหลิ่วตา
“น่าไม่อาย ไอ้บัดซบ ใช้วิธีการต่ำๆแบบนี้……”
อิ่นหนิงหยู่ด่าอยู่นาน
แต่คนที่อยู่ข้างหลังพบเข้ากับเรื่องหนึ่ง จึงพูดกับอิ่นหนิงหยู่ไปว่า“พี่เขยเธอ ขับรถแข่งเก่งมากเลยนะ ไอ้พวกนั้นตามไม่ทันเลยอ่ะ”
“เขาไม่ใช่พี่เขยฉันย่ะ”อิ่นหนิงหยู่รีบตอบปฏิเสธออกไป
“แต่ เมื่อกี้เธอเรียกไปแล้วนะ”
“พวกแกจะปั่นประสาทฉันอีกคนใช่ไหมห้ะ ใช่ไหม?”
อิ่นหนิงหยู่เบิกตากว้างมองไปที่เพื่อนๆ กลับกันพวกเธอกลับหัวเราะคิกคักออกมา อิ่นหนิงหยู่ที่พวกเธอรู้จักเป็นคนที่เอาแต่ใจมากคนหนึ่ง การจะเอาเปรียบเธอ ไม่ใช่คนธรรมดาที่ไหนก็ทำได้
“เอาล่ะ ลงจากรถไป”
เห็นหัวข้อในการสนทนาไม่สามารถหยุดได้แล้ว หน้าของอิ่นหนิงหยู่ดำแล้วดำอีก รีบพูดกับฉินเฟิงออกไป
“ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพศึกมังกรหวนคืน