เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 103

“หน้าไม่อายจริงๆ”

อิ่นหนิงหยู่พูดดูหมิ่นเหยียดหยาม : “วันนี้เขายังส่งข้อความมาหาฉันอยู่เลย ฉันบล็อกไปแล้ว แถมยังติดเครื่องหมายอีกด้วย แต่เขาก็ยังเปลี่ยนวิธีส่งข้อความมาหาฉันอีก และทำอย่างลับๆ คิดไม่ถึงว่าจะคบหากับแกแล้ว”

“เหอะ แกพูดมั่วซั่ว ฉันไม่เชื่อหรอกนะ”

เฉิงหงส่ายหน้าแล้ว : แกสร้างเรื่องขึ้นมาแน่นอน เฉินเจียงจะเป็นคนแบบนี้ได้ยังไงกัน แกคงจะอิจฉาที่พวกเราคบหากันแล้วสินะ อิจฉาในความสามารถพิเศษของเฉินเจียง

“ความสามารถพิเศษเหรอ？เขามีความสามารถพิเศษอะไรเหรอ？”

“เปียโนระดับ 9 แกไม่รู้เหรอ เขาเป็นถึงเจ้าชายแห่งเปียโนเลยนะ มีฝีมือด้านเปียโน สามารถทำให้ทั้งโรงเรียนบ้าคลั่งได้ แกเข้าใจไหม？”

เฉิงหงภาคภูมิใจอย่างมาก

“เปียโนระดับ 9 เจ๋งจังเลยนะ”

อิ่นหนิงหยู่กัดฟันแล้ว ค่อนข้างไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่สามารถคัดค้านได้ เพราะว่าเปียโนระดับ 9 ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ระดับเปียโนในประเทศแบ่งเป็น 10 ระดับ

ระดับ 9 เป็นระดับของปรมาจารย์แล้ว

ครูดนตรีของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง คาดว่าคงไม่มีระดับ9

“คือว่า ฉันขอลองสัมผัสด้วยมือหน่อยได้ไหม？”

และตอนที่พวกเขากำลังทะเลาะกัน ฉินเฟิงหยุดอยู่ที่เปียโนแล้ว สอบถามพนักงานครู่หนึ่ง พนักงานพยักหน้าแล้ว

“อุ๊ย ที่แท้แฟนของแก ก็ยังเล่นเปียโนเป็นอีกด้วยเหรอ？ ทำไม ยังอยากจะอวดเสียงเปียโนสักหน่อย？เหอะๆ ไม่ใช่ว่าอีกเดี๋ยว เล่นผิดเพี้ยนหมดเลยนะ งั้นก็น่าสนใจแล้วแหละ ”

เฉิงหงมองไปยังฉินเฟิง นัยน์ตาแฝงไปด้วยรอยยิ้มแล้ว

แค่มองฉินเฟิง ก็รู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่มีทักษะ

ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้เป็นมืออาชีพ ไม่ว่ายังไงก็พูดได้ว่า ก็ได้ฝึกซ้อมเปียโนมาเป็นหลายปีแล้ว ถึงตอนนั้นแค่ฟังก็ฟังออกว่า โทนเสียงไม่ถูก

หลังจากนั้นก็เยาะเย้ยอิ่นหนิงหยู่อย่างรุนแรงได้แล้ว

“ทำอะไร？”

และอิ่นหนิงหยู่ก็ตกตะลึงแล้ว

ฉินเฟิงเล่นเปียโนเป็นหรือไม่นั้น เธอจะไม่รู้เหรอ？

ก่อนหน้านี้ เป็นแค่ขอทานคนหนึ่ง ทำไมถึงเล่นเปียโนเป็น

“อย่า……ปล่อยไก่……”

อิ่นหนิงหยู่รีบเดินเข้าไปทันที เพียงแต่ว่าตอนที่กำลังจะถึงนั้น มือของฉินเฟิงก็ขยับแล้ว เสียง‘ติง’เลย ตามมาด้วยการเริ่มจังหวะแล้ว

“ฉันกลับว่าอยากลองฟังดู ว่าแกจะผิดมากแค่ไหน？”

เฉิงหงหลับตาลงแล้ว ฟังอย่างเงียบๆ เตรียมที่จะออกมาแก้ไขข้อผิดพลาด

แต่ว่า ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ลืมตาขึ้นมาทันที : “เป็นไปได้ยังไง ไม่มีผิดแม้แต่พยางค์เดียว ไม่ถูกสิ นี่มันไม่ควร……อีกอย่าง ยังเล่นได้ดีขนาดนี้ด้วย！”

ในเวลานี้ ด้วยการแพร่กระจายออกไปของเสียงเปียโน คนที่อยู่ในห้องโถงเปียโนทั้งหมด ต่างก็เงียบกันแล้ว ทอดสายตาเข้ามาแล้ว ขนาดที่ว่ามีคนบางส่วนเดินเข้ามาแล้วด้วย

ไม่มีการเปล่งเสียง

เพราะว่า เคารพในศิลปะดนตรี

ผู้คนค่อยๆเข้ามารายล้อมมากขึ้นเรื่อยๆ

และฉินเฟิงก็หลับตาลงแล้ว เข้าสู่โลกแห่งเสียงดนตรีนั่นแล้ว เปียโนนี้ กลับว่าไม่ได้เรียนมาจากตอนที่เขาใช้ชีวิตเป็นทหารเลย

นี่เป็นสิ่งที่แม่ของเขาถ่ายทอดต่อมาให้ แม่ของเขานอกจากเคยเป็นคุณหญิงในตระกูลร่ำรวยแล้ว ยังมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เจ้าหญิงแห่งเปียโน

เพราะว่าเธอเป็นนักเปียโนระดับสิบ ที่มีเพียงไม่กี่คนในประเทศต้าหัว

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ผู้นำตระกูลฉินตกหลุมรักแม่ของฉินเฟิง หลังจากนั้นเพราะว่าแต่งงานเข้ามาอยู่ในตระกูลฉินแล้ว ไม่สามารถออกไปลอยหน้าลอยตา แสดงไปทั่วได้อีกแล้ว เพราะงั้นจึงมุ่งเน้นไปที่ตัวของฉินเฟิงแล้ว

เพียงแค่เสียดายว่า วันนี้ถึงจะกลายมาเป็นคนที่มีความสามารถ

“ติ๊งติ๊งต๊อง……ติ๊งต๊องตั่ว ……ติ๊งต๊องติ๊ง……”

เดี๋ยวก็ช้า เดี๋ยวก็เร็ว

ผู้คนค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆที่จมเข้าไปอยู่ในท่ามกลางบรรยากาศแห่งนี้

และในเวลานี้ หน้าประตูก็มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามา ผู้หญิงหนึ่งในนั้นก็คือ อิ่นซิน ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน เธอออกมาเดินช้อปปิ้งกับหลิวลานเมิ่ง