เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 102

“ครับ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบพูดขานรับทันที

ตามมาด้วย หลิวหลินมองไปยังฉินเฟิง ค่อนข้างที่ไม่อยากจะพูด แต่ว่ายังคงพูดกล่าวว่า : “ขอบคุณนะ แหล่งกบดานนี้ พวกเรากำลังสืบหามาโดยตลอด แต่ว่าแอบซ่อนไว้มิดชิดเลย ในที่สุดวันนี้ก็จับพวกเขาได้แล้ว ส่วนคนที่คอยคุ้มกันนั่น คุณวางใจได้ ฉันไม่มีทางผ่อนผันให้โดยไม่มีหลักการแน่ จะต้องนำตัวมาลงโทษตามกฎหมายแน่นอน”

เธอเกลียดฉินเฟิงทายาทเศรษฐีคนนี้ แต่ว่าหน้าที่ต้องเป็นหน้าที่

แม้ว่าเธอไม่รู้ ทำไมทายาทเศรษฐีคนนี้ถึงได้ปิดบังไว้ แถมยังทำเรื่องที่ดี แต่จากการสันนิษฐานทายาทเศรษฐีส่วนใหญ่แล้ว ไม่น่าจะใช่คนที่ใจดีมีเมตตา

ก็เหมือนกับครั้งก่อน เบื้องบนออกคำสั่งมาเลยยังไงอย่างนั้น

สำหรับเธอแล้ว สิ่งที่เกลียดมากที่สุดก็คือพฤติกรรมของทายาทเศรษฐีแบบนี้ ตระกูลมีทั้งอำนาจและกองกำลัง ไม่ธรรมดา สักวันหนึ่ง เขาจะต้องจับตัวฉินเฟิงให้ได้

“มีรางวัลไหม？”

ทันใดนั้น ในเวลานี้อิ่นหนิงหยู่ที่อยู่เบื้องหลังของฉินเฟิง โผล่ศีรษะออกมาพร้อมเอ่ยถาม

“มีมันก็มีอยู่หรอก หนึ่งแสนหยวน แต่ว่าเขาไม่ได้ขาดแคลนเงิน คนที่หนึ่งอาทิตย์มีเงินพันล้าน เอาเงินหนึ่งแสนก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้นำมาสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ตำรวจดีกว่า หรือไม่ก็ซื้อสุนัขตำรวจเพิ่มสักสามสี่ตัว”

หลิวหลินส่ายหน้าแล้ว กลับว่าไม่อยากให้ฉินเฟิงทายาทเศรษฐีคนนี้

ไอ้หมอนี่ไม่ได้ขาดแคลนเงิน

หนึ่งแสนหยวน ให้ทายาทเศรษฐีคนนี้ สู้บริจาคให้โครงการสงเคราะห์เด็กจะดีกว่า

พูดจบ หลิวหลินก็ไปตรวจสอบในที่เกิดเหตุแล้ว เพียงแต่ว่าอิ่นหนิงหยู่ไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่ เดินตามไปอย่างโมโห ไม่นานก็ออกมาแล้ว เขย่าๆโทรศัพท์มือถือ : “คุณฉิน เห็นแล้วยัง หนึ่งแสนหยวน ไม่ขาดแม้แต่สตางค์เดียว”

ด้านบนมียอดเงินโอน

หลิวหลินแค่รู้สึกว่าฉินเฟิงไม่ได้ขาดแคลนเงินก็เท่านั้น คิดอยากที่จะนำเงินหนึ่งแสนหยวนนี้ไปทำเรื่องที่ดีกว่านี้ แต่เมื่ออิ่นหนิงหยู่มาเอา เธอยังคงต้องให้ไป

ถึงอย่างไร กฎระเบียบก็อยู่ตรงนี้

“มีความสามารถดีเลยทีเดียวนะ”

ฉินเฟิงยิ้มแล้ว “ไปแล้ว กลับแล้วนะ”

“โอเค”

ยัยเด็กคนนี้แม้ว่าจะสมัครงานไม่สำเร็จ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้ดีใจมากเลยทีเดียว

แต่ว่าระหว่างทางกลับ อิ่นหนิงหยู่ใช้สายตาที่แปลกๆ สังเกตมาที่ฉินเฟิงอย่างละเอียด พูดกล่าว : “คุณฉิน คุณมีความแค้นกันกับหลิวหลินนั่นใช่ไหม？”

“พูดอย่างไรดี？” ฉินเฟิงเอียงศีรษะพร้อมพูดกล่าว

“ฉันเห็นสายตาของเธอ แทบอยากจะกลืนกินคุณเลย ยังจะพูดไม่หยุดอีกว่าคุณเป็นทายาทเศรษฐี บอกว่าอาทิตย์หนึ่งคุณมีเงินเป็นพันล้าน นี่มันเพราะอะไรเหรอ？”

“คงเป็นเพราะว่าผมหล่อมั้ง ไม่ได้มาครอบครอง ก็เลยคิดอยากจะทำลาย”

“ขี้โม้”

อิ่นหนิงหยู่กลอกตามองบนใส่ฉินเฟิง แต่ว่าเธอมีข้อสงสัยอย่างมากข้อหนึ่งอยู่ในใจจริงๆ ก็คือเรื่องของเงินรางวัลนั่น

อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้ว หลิวหลินเป็นคนที่ปฏิบัติตามกฎอย่างมาก แต่จู่ๆเธอก็ไม่ได้คิดริเริ่มที่จะให้ฉินเฟิง แถมยังพบว่าใช้ประโยคที่ว่าฉินเฟิง ‘ไม่ขาดแคลนเงิน’อีกด้วย

ถ้าเธอไม่ได้ไปล่ะก็ ไม่แน่อาจจะไม่ให้จริงๆก็ได้

นี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ！

เป็นเรื่องที่ไม่ชัดเจน

“ไม่ถูกต้อง เรื่องนี้ไม่ถูกต้อง คุณจะไม่พูดจริงๆเหรอ？”

อิ่นหนิงหยู่ใช้สายตาที่สงสัย สำรวจไปยังฉินเฟิง

“พูดอะไรเหรอ”

“ระหว่างคุณกับหลิวหลินไม่ว่าเรื่องไหน ฉันมักจะรู้สึกว่าพวกคุณสองคนผิดปกติ มีบางเรื่อง ถ้าหากวันนี้คุณไม่บอกฉันมาซะดีๆ ฉันจะกลับไปบ้านแล้วบอกพี่สาวของฉันแน่”