เพราะเห็นบนพื้นที่ไซต์ก่อสร้างเต็มไปด้วยคนจรจัด อย่างน้อยก็หลายร้อยคน เสื้อผ้ามอมแมมและส่งกลิ่นเหม็น
แล้วนอนลงบนไซต์ก่อสร้าง
“เกิดอะไรขึ้น?”
อิ่นซินถามอ้ายเสี่ยวซีด้วยสีหน้างุนงง ตอนคุยโทรศัพท์เสี่ยวซีบอกแค่ว่ามีคนมาจำนวนมาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นภาพเช่นนี้
ขอทานเต็มไปหมด
“ขณะคนงานของเราเริ่มทำงานตั้งแต่เมื่อเช้า คนพวกนี้ก็อยู่ที่นี่แล้ว ไม่กระดิกไปไหนเลย คนงานของเราไปไล่แต่พวกเขาไม่กลัวเลยสักนิด ยังนอนอยู่เหมือนเดิม แถมยังถ่ายทุกข์หนักเบาไปทั่ว”
อ้ายเสี่ยวซีพูดถึงประโยคสุดท้าย หน้าซีดเผือด
อิ่นซินได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วทันที แล้วเดินไป:“ทุกคน ไม่ทราบว่าพวกคุณมีเรื่องอะไร ทำไมถึงมายังไซต์ก่อสร้างของพวกเรา นี่เป็นพื้นที่ทำงานอันตรายมาก”
“……”
เงียบสนิท ทุกคนนอนกันกลิ้งทูตล้มขร ไม่มีใครสนใจอิ่นซิน
“เสี่ยวซี แจ้งความ”
“ค่ะ”
อ้ายเสี่ยวซีรีบไปแจ้งความทันที
ในเมื่อใช้ไม่อ่อนไม่ได้ผลก็ต้องใช้ไม้แข็ง ต้องแจ้งความ
“คนพวกนี้มีจุดประสงค์ ตั้งใจมาที่นี่โดยเฉพาะ”
ฉินเฟิงมองไปรอบๆพลางพูด
อิ่นซินขมวดคิ้ว เธอพบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมาที่นี่โดยไร้เหตุผลเช่นกัน คนพวกนี้ต้องมีเหตุผลที่มาที่นี่แน่นอน ส่วนที่มาขอทาน ที่นี่มันอยู่เขตชานเมือง เขตไซต์ก่อสร้างแล้ว มาขอทานที่นี่จะได้อะไร
ต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่นอน
ไม่ได้มาดี
แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจ ว่าเบื้องหลังของคนพวกนี้เป็นใคร
ไม่นานนักก็มีรถตำรวจมา10กว่าคัน จับพวกเขาไปสถานีตำรวจด้วยข้อหาทำให้เสียเวลาทำงาน ทำให้พวกเธอโล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่ที่เธอคาดไม่ถึงคือบ่ายวันเดียวกัน คนพวกนี้มาอีกแล้ว
“ฮัลโหลคุณตำรวจ ทำไมพวกเขามาอีกแล้ว?”
อิ่นซินโทรหาตำรวจเหล่านั้น
ตำรวจพวกนั้นยิ้มเจื่อนๆ:“คนจรจัดเหล่านี้ไม่ได้ก่ออาชญากรรมอะไร อิงตามกฎหมายแค่อบรมพวกเขาก็พอแล้ว พวกเราอบรมสั่งสอนแล้ว แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะมาอีก”
“ถ้าจับอีกรอบล่ะ?ก็อบรมอีก?”
“ครับ พวกพวกเขาไม่ได้ทำร้ายใคร แค่ทำให้เสียเวลางานก็เท่านั้น”
“งั้นก็ช่างเถอะ พวกคุณไม่ต้องมาแล้ว”
อิ่นซินวางโทรศัพท์ลงพลางนวดขมับ ใครเล่นอะไรเนี่ย ทำไมหน้าไม่อายแบบนี้ คนจรจัดเหล่านี้ไม่ได้ก่ออาชญากรรมอะไร แจ้งความก็ทำได้แค่อบรมสั่งสอน
จากนั้นพอปล่อยออกมา ก็มาอยู่ที่ไซต์ก่อสร้างต่อ
ไปๆมาๆ
ที่ไซต์ก่อสร้างทำงานไม่ได้เลย เธอจึงล้มเลิกที่จะแจ้งความ เพราะไร้ประโยชน์
และหากใช้ความรุนแรง คนแถวๆนี้อาจแอบถ่ายรูป เมื่อถึงตอนนั้นไม่แน่วันต่อมาอาจได้ลงข่าวว่า‘ประธานอิ่นซินแห่งบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ทำร้ายคนจรจัดอย่างป่าเถื่อน ’
เป็นเช่นนี้เธอได้ถูกลงจากตำแหน่งแน่
กว่าจะมีถึงทุกวันนี้มันไม่ง่ายเลย ให้กลับไปบริษัทซานหยวนกรุ๊ปโดยไม่ทำอะไร เธอให้เกิดเหตุร้ายแบบนั้นไม่ได้
“เสี่ยวซี ไปถอนเงินมา1หมื่น”
อิ่นซินสั่งให้เสี่ยวซีออกไป
ไม่นานนักเสี่ยวซีกลับมาพร้อมเงินเป็นปึก แล้วส่งให้อิ่นซิน อิ่นซินรับมาแล้วเดินไปตรงหน้าขอทานพวกนั้น:“นี่เงิน1หมื่น ใครออกไปฉันจะให้100นึง”
“……”
ยังคงเงียบกริบ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
“ฉันให้หนึ่งพัน”
ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
อิ่นซินกวาดตามองพลางขมวดคิ้ว ให้ตั้งหนึ่งพันแล้วคนพวกนี้กลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย นี่เป็นขอทานจริงๆเหรอ?
สุดท้ายอิ่นซินก็เพิ่มจำนวนเงิน:“ฉันให้1หมื่น ใครออกไปก็ได้ไป1หมื่น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพศึกมังกรหวนคืน