เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 127

หลังจากนิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่ หวางเชียนจึงนึกถึงเป้าหมายในวันนี้ได้ ก็แค่หนึ่งล้านไม่ใช่เหรอ ให้อิ่นป่ายจ่ายก็ได้ ถึงอย่างไรอิ่นป่ายก็เป็นคนให้เขามาในวันนี้

“ได้ หนึ่งล้านก็หนึ่งล้าน”

ในที่สุด หวางเชียนก็กัดฟันตอบตกลง

แต่ทว่า ชายชราสองคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วร้องไห้หนักขึ้น “โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว อาการบาดเจ็บแย่ลง ถ้าต้องตาย ผมต้องการสองล้าน ถ้าไม่ให้ พวกคุณต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

สองล้าน!

คำพูดนี้ทำให้หวางเชียนโกรธจัดจนเส้นเลือดที่หน้าผากปูดโปนออกมา

นี่คือการนั่งเถียงอยู่กับที่และแบล็กเมล์เขา ประเด็นสำคัญคือเขาไม่สามารถโต้แย้งได้เลย มันมีกล้องวงจรปิดอยู่ที่นี่ พวกเขาได้กระแทกชายชราสองคนนั้นจริงๆ

นอกจากนี้ สิ่งที่เขาทำในวันนี้มันไม่สะอาดเท่าไร ไม่สมควรที่จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่

“ได้ สองล้านก็สองล้าน”

ในที่สุด หวางเชียนก็ตอบตกลง สองล้านก็สองล้าน อันที่จริงอิ่นป่ายก็เป็นคนจ่าย แต่ค่าตอบแทนของเขาจะต้องลดลงแน่นอน

คนรวย!

ชายชราสองคนตกตะลึงอีกครั้ง แต่พวกเขาไม่ได้โลภอยากได้เงินของชายคนนั้น พวกเขาแค่ไม่ยอมให้หวางเชียนเข้าไป นี่คือหน้าที่ของพวกเขาในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

“ไม่ได้ พวกเราต้องการสามล้าน...”

นั่งอยู่กับที่แล้วเพิ่มราคา ไม่ใช่เพราะโลภ แต่เพื่อหยุดคนพวกนี้

แต่ในเวลานี้ มีคนคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังพวกเขา “พอแล้ว ลำบากลุงหลี่กับลุงจางมากแล้ว สองล้านก็สองล้าน จะได้แบ่งกันคนละหนึ่งล้านพอดี เอากลับไปใช้ในครอบครัว”

“บอส”

ชายชราสองคนรู้ว่าฉินเฟิงเป็นสามีของอิ่นซิน ดังนั้นจึงเรียกเขาว่าบอส

“เรื่องที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง”

ฉินเฟิงเดินออกไป

สองล้านก็ไม่น้อยแล้ว เขาเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลาที่ชั้นบน ถ้ายังขึ้นราคาต่อไป คนกลุ่มนี้จะต่อต้านแล้ว พอถึงตอนนั้นลุงหลี่กับลุงจางอาจจะได้รับบาดเจ็บจริงๆ

อีกอย่างคนละหนึ่งล้านก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว

“ครับ”

สุดท้ายชายชราสองคนเมื่อเห็นเจ้าของงานออกมาแล้ว ก็รับเงินแล้วออกไปจากที่นี่ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่พวกเขาต้องดูแลแล้ว

“เข้ามาได้ครับ”

ฉินเฟิงส่งสัญญาณบอก

แม้ว่าจะเป็นคนไม่ดี แต่ก็เป็นแขกจากแดนไกล

“ฮึ”

หวางเชียนหน้าเขียว เขาเดินเข้าไปแล้วเอ่ยปากพูดว่า “ผมหวางเชียน มาจากกรมตรวจสอบแห่งเมือง คุณเรียกผมว่าหัวหน้าหวางก็ได้ ทางเราได้รับรายงานว่าพวกคุณใช้วัสดุคุณภาพต่ำมาปลอมแปลง เป็นงานวิศวกรรมไร้คุณภาพ ดังนั้นพวกเราจึงมาตรวจสอบในวันนี้”

“ตามสบายครับ” ฉินเฟิงกล่าว

“ก็ถือว่ารู้ว่าควรทำยังไงนะ”

หวางเชียนเยาะเย้ยแล้วพาคนของเขาไปตรวจสอบ ส่วนเขาเดินตรงขึ้นไปที่ชั้นสองจนถึงตำแหน่งหนึ่ง เขาลูบคลำสักครู่ “ตรงนี้มีปัญหา ตรวจดูซิ”

“ครับ”

ด้านหลังเขามีเจ้าหน้าที่เทคนิคสองคน

ไม่นาน หลังจากการตรวจสอบผ่านไป เจ้าหน้าที่เทคนิคคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “สัดส่วนน้ำหนักตรงนี้ไม่ถูกต้อง โดยปกติต้องเป็น 435, C20 แต่ตรงนี้ไม่ใช่ มันคือ 112, C15 ซึ่งแตกต่างกันมากเกินไป หากนำมาใช้ก่อสร้างอาคาร มันจะไม่เป็นไปตามเกณฑ์ งานวิศวกรรมไร้คุณภาพมีอันตรายมากที่จะนำมาใช้ในอาคาร”

“เป็นไปไม่ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ใบหน้าของอ้ายเสี่ยวซีก็ซีดเผือด เธอรีบเข้าไปตรวจดูวัสดุตรงนั้น ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดด้วยความงุนงง “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ สัดส่วนผสมตรงนี้ไม่ถูกต้อง”

“เอ่อ หัวหน้าหวาง ต้องมีปัญหาเกิดขึ้นกับตรงนี้แน่นอน คุณลองตรวจสอบที่อื่นดู มันต้องดีแน่ๆ ดีแน่นอน” อ้ายเสี่ยวซีชี้แจงด้วยความตื่นตระหนก

“ที่อื่นดีเหรอ? ฮ่าฮ่า”

หวางเชียนยิ้มเยาะ “ทำนบพันลี้ทลายลงได้ด้วยรังมดภายใน คุณไม่รู้หลักการนี้เหรอ? หากมีจุดจุดหนึ่งผิดพลาด ก็อาจจะทำให้อาคารทั้งหลังถล่มลงมาได้”