เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 126

มู่หรงเจียงเสว่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาของเธอแฝงไปด้วยความรังเกียจ ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเกลียดกฎที่แฝงอยู่ในวงการบันเทิงมากที่สุด เธอเคยออกคำสั่งห้ามปรามครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าไม่อนุญาตให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในทีมงานของเธอ

แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะยังคงมีอยู่

“มู่หรงเจียงเสว่ ผมเป็นผู้ช่วยผู้กำกับของทีมละครเรื่องนี้ ผู้ช่วยผู้กำกับ คุณต้องคิดให้ดี ผมทำเพื่อทีมละครนี้มามาก แต่ตอนนี้คุณกลับมาจับผม? คุณกล้าจับผมเหรอ?”

เจียงหยุนพยายามโต้เถียงอย่างสุดกำลัง

“ฮ่า จับคุณเหรอ? ฉันไม่เพียงแต่จะจับคุณเท่านั้น แต่ฉันยังจะเล่นงานคุณด้วย”

ความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมู่หรงเจียงเสว่ เธอขยิบตาให้บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทันที

รับเงินมาแล้วก็ต้องสะสางปัญหาให้สำเร็จ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นเป็นมืออาชีพและเข้าใจในทันที หนึ่งในนั้นต่อยเจียงหยุนที่ท้อง ทำให้เขาตัวงอ ส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนา

“โอ๊ย!”

เจียงหยุนน้ำตาแทบไหล “มู่หรงเจียงเสว่ คุณ...”

“ยังมีแรงพูดอีกเหรอ? พูดต่อสิ”

ความเยือกเย็นส่องประกายผ่านดวงตาของมู่หรงเจียงเสว่

การที่เธอสามารถมีสถานะอย่างในวันนี้ได้ แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนโยน แต่เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ในฐานะผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง เธอย่อมมีความสามารถอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ฉินเฟิงยังอยู่ที่นี่

ตามที่หลิวหลินว่าไว้ ฉินเฟิงก็เป็นคนสำคัญเช่นกัน เธอไม่สนใจว่าคนคนนี้จะดีหรือไม่ แต่เธอไม่มีสำนึกในความเป็นธรรมโดยกำเนิดเหมือนอย่างหลิวหลิน เธอรู้แค่ว่า จะล่วงเกินฉินเฟิงไม่ได้

สิบนาทีต่อมา

เจียงหยุน​​ล้มลงกับพื้น หายใจรวยริน เช่นเดียวกับเจียงจื่อจิ้นที่อยู่ข้างๆ

“อีกะหรี่ กูจะไม่ปล่อยมึงไป”

เจียงหยุนพูดในใจด้วยความเกลียดชัง

เขายังมีญาติมิตรเพื่อนฝูงจำนวนหนึ่งที่ถูกส่งตัวไปที่สถานีตำรวจด้วย มากสุดก็คงต้องจ่ายเงินก้อนหนึ่งเพื่อประกันตัวออกมา พอถึงตอนนั้น เขาจะต้องแก้แค้นมู่หรงเจียงเสว่อย่างสาสมอย่างแน่นอน

กล้าดีอย่างไรมาทำแบบนี้กับเขา!

จนกระทั่งเขาได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา หัวใจของเขาก็เย็นวาบ “ทำไมถึงเป็นผู้หญิงคนนี้ บัดซบ ทำไมฉันถึงซวยแบบนี้?

คนที่เข้ามาคือหลิวหลิน

มู่หรงเจียงเสว่แจ้งความแล้ว

“เจ้าหมอนี่สินะ ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะขุดคุ้ยประวัติเก่าของเขาออกมาเอง”

หลังจากได้ฟังมู่หรงเจียงเสว่เล่าคร่าวๆ แล้ว หลิวหลินก็ตบหน้าอกรับประกัน

“ว่าแต่ว่า คราวนี้ก็มีคุณอีกแล้วเหรอ”

หลิวหลินจ้องมองฉินเฟิง

ยั่วยุ 10% ดูถูกเหยียดหยาม 30% ไม่ยินยอม 40% และน้อยเนื้อต่ำใจ 20% นี่คือความรู้สึกของหลิวหลินเมื่อเผชิญหน้ากับฉินเฟิงในตอนนี้

“บังเอิญจัง”

ฉินเฟิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ฮึ ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะต้องจับคุณให้ได้”

หลิวหลินพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วพาคนกลับไป

“ขอโทษค่ะ ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของพวกเรา”

มู่หรงเจียงเสว่กล่าวขอโทษอิ่นหนิงหยู่

“อ้อ...ไม่เป็นไรค่ะ...ไม่เป็นไร”

สิ่งนี้ทำให้อิ่นหนิงหยู่รู้สึกปลาบปลื้ม เธอคิดไม่ถึงเลยว่ามู่หรงเจียงเสว่ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังจะกล่าวขอโทษตัวเอง เธอรีบโบกไม้โบกมือทันที

หลังจากที่มู่หรงเจียงเสว่ออกไปแล้ว อิ่นหนิงหยู่ก็พูดกับฉินเฟิงอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “ผู้กำกับมู่หรงอ่อนโยนมาก แถมยังตั้งใจมาขอโทษฉันด้วย เธอเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่ายมาก”

“ก็อาจจะใช่”

ฉินเฟิงเอามือลูบจมูกตัวเอง