เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 136

“ไฮยีน่า? บางทีอาจจะเป็นสุนัขจริงๆ ก็ได้ เป็นทหารแต่เรียกคนอื่นง่ายๆ ว่าเจ้านาย ก็เป็นหมาจริงๆ นั่นแหละ น่าละอายใจแทน ‘ทหาร’ จริงๆ”

ฉินเฟิงเอามือไพล่หลัง มองด้วยหางตา

“ฮ่า เป็นหมาแล้วยังไงล่ะ อย่างน้อยก็มีเงินให้ผม ตราบใดที่เชื่อฟัง รายได้เดือนละแสนกว่า มันดีกว่าที่ผมเป็นทหารเสียอีก ผมว่านะ เป็นทหารก็สู้ไปเป็นทาสรับใช้เขาไม่ได้หรอก”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหัวเราะเยาะ ไม่รู้สึกละอายกับคำว่าเจ้านายสองคำนี้ แต่กลับภาคภูมิใจเสียด้วยซ้ำ

อย่างน้อยก็มีเงิน

“ไอ้หนู ผมคิดว่าคุณหน้าตาไม่เลว มาเป็นสุนัขรับใช้ผมเป็นไง? เจ้านายของผมจะให้ผมเดือนละแสนห้า ผมจะให้คุณเดือนละห้าหมื่นดีไหม?

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบิดคอไปมา

“เดือนละห้าหมื่น? น่าสนใจ แต่วันนี้ผมไม่มีเวลาเล่นกับคุณแล้ว ฉีหยุน บุกเข้าไป”

แววตาของฉินเฟิงหรี่ลง

“ครับผม”

ทางด้านหลัง ฉีหยุนกระโดดออกมา จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อยู่ในดวงตาทั้งสอง ผู้คลั่งไคล้สงครามอันดับหนึ่งในกองทัพไม่ใช่เรื่องล้อเล่น อาจถูกฆ่าได้อย่างฉับพลัน

“เยี่ยมมาก มีฝีมือ”

เมื่อหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นการเคลื่อนไหวของฉีหยุน ก็รู้ว่าเป็นยอดฝีมือเช่นกัน แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ยิ้มมุมปาก “น่าเสียดาย พวกคุณซื่อตรงเกินไป”

แกร๊ง

เขาหยิบปืนพกจากเอวแล้วชี้ไปที่ฉีหยุน หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่า พวกงี่เง่าทั้งนั้น พวกเราเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพ จะไม่พกปืนได้ยังไง ตายซะเถอะ…”

แต่ในวินาทีต่อมา รอยยิ้มก็หุบลงทันใด

ก่อนที่เขาจะทันได้ยิง ฉีหยุนก็เอียงตัวดึงมีดเล็กออกจากร่างกายแล้วขว้างออกไป มันปักเข้าไปที่ฝ่ามือของหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพอดิบพอดี

สิ้นเสียงฉึก

ปืนพกร่วงลงไปที่พื้น

“อืม...”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพ่นลมหายใจแรง เอามือกุมฝ่ามือของตัวเอง จากนั้นก็ผ่อนคลายลง แล้วมองไปที่มีดเล็กที่ปักอยู่ มองไปที่ตำแหน่งของฉีหยุนอีกครั้ง ไม่อยากจะเชื่อเลย “ทำไมถึงแม่นยำขนาดนี้ ห่างกันตั้งหนึ่งร้อยเมตร!”

ระยะไกลเช่นนี้ ยิงตรงเป้าเพียงครั้งเดียว

มันคือโชคหรือความสามารถกันแน่

“อย่าคิดจะดวลปืนกับผม ในตัวผมมีใบมีดหนึ่งร้อยแปดใบ ซึ่งเพียงพอที่จะฆ่าพวกคุณทุกคน แต่ตอนนี้ขอแค่ดาบสามเหลี่ยมเพียงเล่มเดียวก็เพียงพอแล้ว”

ฉีหยุนหยิบแผ่นเหล็กออกมาจากตัว ก่อนจะเชื่อมต่อกันจนสุดท้ายกลายเป็นดาบสามเหลี่ยมเล่มหนึ่ง

ดาบสามเหลี่ยมเป็นดาบที่มีพลังทำลายล้างมากที่สุดในกองทัพ

เขาจะไม่ใช้ดาบประเภทนี้จัดการกับคนกันเอง แต่สำหรับศัตรูนั้นไม่เหมือนกัน

“พวกนายเข้าไป ไปฆ่าหมอนั่นซะ ฉันจะให้พวกนายหนึ่งล้าน”

รอยความโหดร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาปล่อยให้บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างหลังเข้ามา พวกนั้นล้วนเป็นทหารกากๆ ซึ่งถูกไล่ออกด้วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ

บางคนเก่งมากในเรื่องการต่อสู้

หนึ่งล้าน หลายปีมานี้เขาได้ช่วยอู๋ห้าวฆ่าคนมาไม่น้อย และยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง

“หนึ่งล้าน”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นมองมาที่ศีรษะของฉีหยุน เหมือนกำลังมองดูเงิน ขาดก็แต่ไม่ส่องประกายเท่านั้น

เพียงแต่ว่า ฉินเฟิงที่อยู่ข้างๆ ยิ้มดูถูก หนึ่งล้าน นายพลอันดับหนึ่งอย่างเขามีค่าแค่หนึ่งล้านตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นที่รู้กันดีว่าในเว็บมืด เงินรางวัลนำจับฉีหยุนสูงถึงหนึ่งแสนล้าน

หนึ่งล้าน?

ดูถูกกันเหรอ?

“ฉีหยุน เลิกเล่นได้แล้ว รีบสู้รีบตัดสินใจ”

ฉินเฟิงเร่งรัด เขามองขึ้นไปที่ชั้นบน รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังมองมาที่เขา สายตาเหมือนนักล่าที่จ้องมองเหยื่อ

ตอนนี้ฉินเฟิงโล่งใจได้เล็กน้อย

เพราะสายตาแบบนี้แสดงให้เห็นว่าเขาควบคุมสถานการณ์โดยรวมได้ มีความมั่นใจที่จะควบคุมทุกอย่าง เขาจึงไม่ใช้สอยอิ่นซินเร็วนัก และจะสนุกกับมันจนวินาทีสุดท้าย

เพียงแต่ว่า ในดวงตาของฉินเฟิงมีแววเยาะเย้ยตัวเองปรากฏขึ้น

เมื่อใดที่เทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งต้าหัวและเทพเจ้าแห่งอีสเตอร์แลนด์เอาชนะทหารหลายแสนนาย สังหารศัตรูได้สามแสนคนในสงคราม? คนก็จะถือว่าเป็นเหยื่อด้วย