เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 149

“เฮ้ พนักงาน มาทำความสะอาดสิ มองอะไรอยู่”

พูดไป หลิวฉีก็เห็นพนักงานอย่างฉินเฟิงไม่ขยับเลย จากนั้นเลยด่าออกมาด้วยความไม่พอใจ

“นี่ ไม่ใช่พนักงาน แต่เป็นแฟนของหลิวลานเมิ่ง” หลิวฉวนจงจำฉินเฟิงได้ เลยพูดอย่างอ่อนแอลง

“แฟนของหลิวลานเมิ่งงั้นเหรอ？”

ตอนนั้นเอง คนในห้องรับรองนั้นต่างอึ้งไป ก่อนจะหันหัวมามอง ไปทางฉินเฟิง

เมื่อมองดู ก็พบคนที่แต่งตัวมอซอ ในแววตาก็มีความไม่แยแส แม่บุญธรรมคนนั้นเลยยืดตัวขึ้นมา ก่อนจะพูดอย่างประหลาดใจ “หลิวลานเมิ่ง ฉายาที่ว่าเป็นดาวของฝ่ายประชาสัมพันธ์ในบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั้น หาแฟนทั้งที เป็น ‘ดูร่ำรวยมีสง่าราศี’ จริงๆ เลย เหมาะกันเป็นอย่างมาก คนหนึ่งจน คนหนึ่งโง่”

“จิ๊จ๊ะ”

หลิวฉีเองก็ลุกขึ้นมา ส่วนสูงเมตรเจ็ดสิบ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว เหมือนกับพวกไม่มีสมองแบบนั้นเลย ก่อนจะเดินมา ในแววตามีความหยอกล้อ “ไอ้กระจอก คุณจะเอาเงินมาให้เหรอ จะได้คุยกันง่ายหน่อย ก่อนหน้านี้ฉันก็บอกแล้ว ว่าอยากได้สักสี่ล้าน เพียงแค่หลิวลานเมิ่งให้ฉันสี่ล้าน งั้นครอบครัวของพวกเราก็จะไม่ยุ่มย่ามกับเธอแล้ว”

“อย่าบอกว่าไม่มีนะ ใบหน้าอย่างหลิวลานเมิ่งน่ะ มีตัวเป็นทรัพย์อยู่แล้ว ให้เธอไปขายซะ แล้วก็ต้องเอามาให้ฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันจะให้เธอเสียชื่อเสียงแน่นอน”

“ฉันเชื่อ ว่าไม่มีบริษัทไหนอยากจะรับพนักงานที่ทิ้งพ่อ และถูกคนต่อว่าเป็นแน่ เป็นอย่างไรล่ะ？คิดให้ดีนะ ไม่แน่ว่าเดี๋ยวตอนนั้นถ้าหลิวลานเมิ่งขึ้นเตียงของเจ้านายไป หรือว่า”

มันหมายความว่าจะเอาหลิวลานเมิ่งมาเป็นของเล่น

“พูดตรงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอคนทรามอย่างแก”

แววตาของฉินเฟิงนั้นมีประกายความเย็นชา

ฝูงมอดกัดกินอยู่กันเป็นครอบครัวแบบนี้ พยายามดูดเลือดเนื้อของหลิวลานเมิ่ง ไม่ว่าหลิวลานเมิ่งจะกระแนะกระแหนตัวเองอย่างไร แต่สรุปแล้ว ก็เป็นเพื่อนรักของภรรยาตัวเองอยู่ดี

ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าหลิวลานเมิ่งลาออกแล้ว ตัวเองจะหักโบนัสของใครล่ะ

เพิ่งหักของปีหน้าไปเอง

ยังมีของสองปีหน้าอีก ปีหน้านู้น แล้วก็ปีถัดๆ ไปอีก……

“ไอ้เลว？เหอะ ไอ้กระจอก คุณรู้ไหมว่าคนบริหารโรงแรมนี้เป็นพวกพ้องของฉัน”

หลิวฉีมีใบหน้าเย่อหยิ่ง ก่อนจะพูดที่ประตู “ผู้จัดการเฉิน เข้ามาดื่มเหล้าด้วยกันหน่อย”

“ได้สิ”

ชายที่ใส่สูทเดินเข้ามาจากทางประตูด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ด้านหลังยังมีผู้รักษาความปลอดภัยตัวใหญ่อีกด้วย เมื่อปรายตามองฉินเฟิงพลางพูด “แนะนำสักหน่อย นี่หลี่เซิง เป็นผู้จัดการของโรงแรมนี้”

“ฉันขอแนะนำคุณหน่อยดีกว่านะ อย่ามาวุ่นวายในที่ของฉัน ไม่อย่างนั้นอาจจะเสียเลือดได้”

คำพูดของเขานั้น มันไม่การปกปิดการข่มขู่ที่มีต่อฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย

ปกติหลิวฉีนั้นกตัญญูกับเขา แสนสองแสน แถมตัวเองยังมีพี่สาวที่สวยเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นถ้าแนะนำให้เขาแล้วด้วย ดังนั้นเขาจะต้องปกป้องพี่เขยในอนาคตแน่นอน

แต่เมื่อเห็นฉินเฟิง เป็นแค่คนจนเท่านั้น

“เหอะ ไอ้กระจอก เลือกสักอย่างซะ ระหว่างสี่ล้านกับโดนตีให้ขาหัก？”

หลิวฉีได้รับการช่วยเหลือจากหลี่เซิงแล้ว เลยยิ่งทระนงเข้าไปใหญ่

แต่ทว่า ในตอนนี้ มีชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านนอกของประตู มันทำให้ตรงนั้นเงียบลง หลี่เซิงที่เย่อหยิ่งยังต้องโค้งตัวให้

จากนั้นก็เดินเข้ามาจนแทบจะคลานเข่าเหมือนหมา แล้วพูดอย่างเคารพ “เจ้านาย”

คนคนนี้ เป็นเจ้านายของโรงแรม

จู่ๆ ก็เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ เขาเลยรีบพูดขึ้น “เจ้านาย นายคนนี้มาก่อเรื่องในร้านนี้ และอยากจะทำร้ายแขกของพวกเรา ฉันกำลังเตรียมจะเอาตัวเขาออกไปพอดี”

เขาผลักให้ฉินเฟิงกลายเป็นคนร้ายในทันที

และเตรียมจะทำให้ฉินเฟิงตกที่นั่งลำบากสักหน่อย

“ไอ้กระจอก ตอนนี้เจ้านายก็มาแล้ว คุณจบเห่แล้วล่ะ” หลิวฉีนั้นมีใบหน้าเย็นชา ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างดัง

แต่ทว่า

มีเสียงเพี๊ยะดังขึ้น

เสียงตบนั้นมันดังก้องไปทั้งห้องรับรอง ทุกคนต่างเงียบลง ก่อนจะเบิกตาโพลงพลางมองหลี่เซิง

เพียงเพราะใบหน้าของเขาเป็นรอยมือแดงขึ้นมา

หลิวฉีที่ยังยิ้มเยาะในตอนแรก ตอนนี้ได้แต่อ้าปากค้าง เพราะเขาเห็นเจ้านายคนนั้นตบใบหน้าของหลี่เซิงเข้าอย่างจัง