เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 150

“บัตรเครดิต”

ฉินเฟิงเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าของหลิวฉวนจง แววตาดำขลับ มีความเยือกเย็นไม่เบา

“ฉัน……”

อันที่จริงหลิวฉวนจงก็ไม่อยากให้ แต่เมื่อเห็นคนดำทะมึนด้านหลังของฉินเฟิง ก็ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป สุดท้ายก็เอาบัตรเครดิตใบนั้นออกมาอย่างตัวสั่นเทา

ฉินเฟิงถือบัตรเครดิต ก่อนจะส่งสัญญาณให้ต้าตาว “คนเหล่านี้ ฝากให้คุณด้วยนะ ให้พวกเขารู้เหตุผลหนึ่ง เป็นคนต้องรู้จักคุณธรรม อะไรที่เอาไปได้ อะไรที่ไม่ควร”

“ครับ” ต้าตาวพยักหน้า

จากนั้นฉินเฟิงก็จากไป

“อย่า อย่าเลย พวกเราผิดไปแล้ว……”

หลิวฉีได้เห็นดังนั้น ก็ตกใจจนขาอ่อนไป อยากจะร้องขอชีวิต แต่ต้าตาวนั้นได้รับคำสั่งเด็ดขาดจากฉินเฟิงแล้ว จะไปปล่อยให้หลิวฉีถอยไปได้อย่างไร

“จับไป”

มีเสียงโครมครามดังขึ้น

พวกเขาจับหลิวฉี จากนั้นก็มาจับหลิวฉวนจง หลิวฉวนจงเองก็ขัดขืนอย่างจัง “ฉันเป็นพ่อของหลิวลานเมิ่ง คนนั้นเป็นลูกเขยของฉันเอง พวกคุณทำอะไรฉันไม่ได้นะๆ”

เรื่องมาถึงวันนี้ เขาก็ยังหน้าด้านเหมือนเดิม

แต่ว่า ต้าตาวนั้นไม่สนใจลูกเขยอะไรก็ตาม เพราะฉินเฟิงพูดแล้ว ว่าให้จับพวกเขาไป ก็ต้องจับไป

ผ่านไปไม่นาน คนเหล่านั้นก็ถูกจับไปหมด

การต่อกรกับคนเหล่านี้ในสังคม มีสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง คือการทำให้พวกเขาจำขึ้นใจ

ส่วนฉินเฟิงกลับเดินกลับไปที่หน้าประตูบ้านของหลิวลานเมิ่ง แล้วก็เอาบัตรเครดิตไว้ที่หน้าประตู ก่อนจะเคาะประตู

“ก็อกๆ”

หลังจากเคาะแล้ว ฉินเฟิงก็เดินจากไป

“ใครน่ะ？”

หลิวลานเมิ่งแอบมองเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ออกมา แต่หลังจากที่ออกมามองไปรอบๆ แล้ว ก็ไม่เห็นใคร แต่ว่าเห็นเพียงบัตรเครดิตของตัวเอง

“บัตรเครดิตอันนี้ เป็นของฉันเหรอ？เอากลับมาให้แล้วเหรอ？”

หลิวลานเมิ่งหยิบบัตรเครดิตขึ้นมา จากนั้นก็ไปตรวจสอบ ก็พบว่าเงินไม่ได้ถูกใช้ไปเลยแม้แต่น้อย เลยสงสัยไม่เข้าใจขึ้นมา “หลิวฉวนจงมีความเมตตาในใจแล้วเหรอไง？”

“เป็นไปไม่ได้หรอก หลายปีมานี้ ถ้าจะมีความเมตตาขึ้นมา คงจะมีไปนานแล้ว”

“ถ้างั้น บัตรเครดิตนี้กลับมาได้อย่างไร คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงฉันกับหลิวฉวนจง……แล้วก็ฉินเฟิง？ฉินเฟิง เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันจ้องจะแซะเขาขนาดนั้น เขาจะมาช่วยฉันเหรอไง？”

หลิวลานเมิ่งบ่นพึมพำไม่หยุด แต่เมื่อพูดย้อนกลับไปเรื่อย ก็พบว่ามีเพียงฉินเฟิงเท่านั้น

แม้เธอจะไม่กล้าเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อ แต่ว่าเธอรู้ว่า น่าจะเป็นฉินเฟิงจริงๆ แล้วล่ะ

หลังจากที่จัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว

ฉินเฟิงก็กลับบ้าน เรื่องของคนอย่างหลิวลานเมิ่งนั้น เขาจะต้องช่วยอยู่แล้ว ถึงอย่างไรก็ยังมีโบนัสหลายปีที่ต้องหัก จะให้เธอล้มละลายไปแบบนี้ไม่ได้

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ก็ดึกแล้ว

แต่ตอนที่กินข้าวนั้น ฉินเฟิงก็พบว่าแววตาของอิ่นซินนั้นไม่ปกติเท่าไหร่ มันมีความครุ่นคิดอยู่ที่หว่างคิ้ว ฉินเฟิงเลยถามอย่างเป็นห่วง “เป็นไรเหรอ？”

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

อิ่นซินมีใบหน้าเย็นชา โดยที่ไม่ได้มองฉินเฟิงเลย แต่ก็เถียงกลับไปทันที

นี่สิถึงเป็นท่าทีดั้งเดิมของเธอ

เย็นชา และแข็งแกร่ง ประธานของบริษัทซานหยวนกรุ๊ป คนที่เคยสร้างบริษัทหลักหมื่นล้านด้วยตัวตนเดียว มันทำให้เธอทำแบบนี้กับคนนอกมาตลอด

แต่ตอนนี้ เธอเองก็เห็นฉินเฟิงเป็นคนนอกแล้วเหมือนกัน

“ยัยเด็กสาว ในที่สุดคุณก็คิดได้แล้ว”

ตอนแรกจางลี่ยังคิดว่าจะเล่นไพ่จีนอยู่เลย แต่เมื่อได้เห็นแบบนี้ ก็พบว่าอิ่นซินหัวไวขึ้นแล้ว เลยรู้สึกดีเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้อิ่นซินปกป้องฉินเฟิงมาตลอด เลยทำให้เธอไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก