เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 163

“พ่อหนุ่ม คุณก่อนหรือผมก่อน”

“คุณหลิว”

“ตกลง”

ตาแก่หลิวหยิบหมากดำขึ้นมาโดยไม่ลังเล แล้วเริ่มวางหมาก เขาหรี่สายตา พักผ่อนชั่วครู่ ถึงอย่างไรคู่ต่อสู้ก็ล้วนเป็นเด็กหนุ่ม

มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาชนะได้

จะพูดอย่างไรเขาก็เป็นนักหมากล้อมระดับแปดมือหนึ่งของประเทศเพียงคนเดียวในเมืองเจียงเฉิง ตำแหน่งในวงการหมากล้อม ทุกคนต่างเรียกเขาว่าท่านหลิวด้วยความเคารพ

ขณะที่ออกมาฝึกฝนศิลปะในการเดินหมากล้อม ก็ควรจะหาเงินได้บ้าง

ถึงอย่างไรเขาก็แพ้ไม่ได้

ต่อมา

แปะ

หมากขาวถูกวางลงมา ฉินเฟิงโบกมือเล็กน้อยพลางพูดว่า “ท่านหลิว คุณแพ้แล้ว”

“!!!”

ในชั่วพริบตา ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งของตาแก่หลิวก็ลืมตาขึ้นทันใด เขามองกระดานหมากล้อมด้วยความงุนงงอยู่นานก่อนจะพูดว่า “คุณวางกับดักผม ปล่อยให้ผมแทรกซึมเข้าไปได้สำเร็จ สุดท้ายยังสร้างภาพลวงว่าผมกำลังจะชนะ ปิดกั้นทางเดินของผมอย่างสมบูรณ์ เด็ดขาด ช่างเด็ดขาดจริงๆ”

เขายอมรับว่าเขาประมาท ไม่จริงจังกับกระดานนี้มากนัก

แต่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จริงจัง สัปหงกไปวางหมากไป แต่ก็ใช่ว่าคนธรรมดาจะสามารถเอาชนะเขาได้

“ทหาร ฉลาดมาก” ฉินเฟิงกล่าว

“เจ้าหนูนี่น่าสนใจ”

ในขณะนี้ ตาแก่หลิวได้ลืมตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่ง แล้วมองฉินเฟิงด้วยดวงตาที่สดใสมีชีวิตชีวา

คนรอบข้างต่างคิดว่าฉินเฟิงต้องแพ้แน่นอน คิดไม่ถึงว่าจะชนะได้ พวกเขาตกตะลึงอ้าปากค้างไปในทันที แต่แล้วหนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นว่า “นี่คือการแสดง”

ถูกต้อง

มันคือการแสดง

“ฉันบอกแล้ว จะเอาชนะตาแก่หลิวได้อย่างไร ตาแก่หลิวต้องกลัวว่าเจ้าหนูนี่จะแพ้ตั้งแต่ตาแรกแล้วหนีไป เขาก็เลยยอมต่อให้ก่อน”

“ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน จงใจแพ้”

“เจ้าหนู เขาตั้งใจวางกับดักคุณโดยเฉพาะ คุณได้ร้อยหนึ่งแล้วก็ไปเถอะ มิฉะนั้นคุณจะติดและแพ้หลายร้อย”

ผู้คนที่อยู่รายรอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วเอ่ยปากเตือนด้วยความหวังดี

พวกเขาล้วนเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน อาศัยอยู่ที่นี่มานานหลายปี จึงย่อมรู้ว่าตาแก่หลิวไม่เคยพ่ายแพ้ ถ้าแพ้ก็น่าจะเป็นแผน

“ฮ่าฮ่า เจ้าหนู ได้ยินแล้วใช่ไหม คนแก่อย่างผมอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยพบคู่ต่อสู้เลย เมื่อกี้มันเป็นแค่กับดักที่ผมวางเอาไว้ จะเล่นต่ออีกไหม?”

ตาแก่หลิวเอามือลูบเครา หาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง

วางกับดัก

ถูกต้อง

ต้องวางกับดักไว้แน่ ตัวเองจะแพ้ได้อย่างไร แค่ประมาทเกินไปเท่านั้น

“มาสิ”

ฉินเฟิงโบกมือ

“ดี เจ้าหนูมีความกล้าหาญ”

ตาแก่หลิวหัวเราะลั่น แม้ว่าเมื่อครู่เขาจะหัวเราะ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาได้พบคู่ต่อสู้แล้ว มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง

กว่าจะได้พบกับนักหมากล้อมระดับนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่ก็ไม่สูงเท่าเขา

เขาอยู่ในวงการนี้มาเกือบทั้งชีวิต เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพ่ายแพ้ให้กับชายหนุ่ม

“คราวนี้ ถึงคิวเจ้าหนูเริ่มก่อน”

“ตกลงครับ”