เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 164

อะไรนะ!

ทุกคนตกใจ ในเวลานี้พวกเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีตัวหมากหลายตัววางอยู่หลังตัวหมากของท่านหลิว ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ก่อนหน้านี้ไม่ทันได้สังเกต แต่ได้ฝ่าเข้าไปในวงล้อมจากการล่อของตัวหมากตัวหนึ่งของฉินเฟิง

ถูกโจมตีขนาบทั้งหน้าหลัง

ตาแก่หลิวพ่ายแพ้แล้ว

หลังจากตื่นตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตาแก่หลิวก็ลูบกระดานหมากล้อมอย่างระมัดระวังแล้วถอนหายใจออกมา “เจ้าหนูกล้ามาก ที่ใช้ประมุขของตัวเองมาเป็นเหยื่อล่อ ถ้าหากประมุขตัวนี้ถูกผมกินไปก่อนหน้า แผนสองของคุณก็ไร้ประโยชน์”

“คนส่วนใหญ่นั้นคิดแบบท่านหลิว” ฉินเฟิงกล่าว

“เอ่อ…ฮ่าฮ่า ใช่แล้ว คนส่วนใหญ่คิดเหมือนผม นายพลที่ดีจริงๆ แตกต่างจากคนส่วนใหญ่ ถ้าอยากจะฝ่าฟันศัตรู จะเอาแต่บังคับตลอดไม่ได้ ในบางครั้งการสวนทางก็สามารถมีผลลัพธ์น่าอัศจรรย์ได้”

“เจ้าหนู ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายเลย”

“แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ ขออีกตาเถอะ”

ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้คนที่รายล้อมอยู่ ตาแก่หลิวยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว ไม่ได้บิดพลิ้วใดๆ ยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสง่าผ่าเผย ยังคิดว่าได้เรียนรู้หลักการหลายอย่างจากฉินเฟิงอีกด้วย

หากเอาแต่บังคับตลอดเวลา ก็ไม่มีทางบรรลุเป้าหมายได้

หลักการนี้ไม่ซับซ้อน แต่มันยากที่จะทำ

ในเกมหมากล้อมถัดไป ทั้งสองยังคงวางหมากต่อไป ต่อมาหลังจากที่คนรอบข้างผ่อนคลายลงได้ในที่สุด ตาแก่หลิวก็แพ้อีกครั้ง หนึ่งตา สองตา สามตา…

หลังจากสิบตาผ่านไป ฟ้าก็มืดแล้ว

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน”

ตาแก่หลิวมองดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มและเตรียมตัวกลับ

แต่ก็ถูกคนดึงกลับมาในทันใด ชายชราหนึ่งในนั้นย่นจมูกจ้องเขม็งแล้วพูดว่า “คุณจะหนีไปไหน คุณยังไม่ได้ให้เงินผมเลย เมื่อก่อนคุณชนะผมได้เงินมากมาย วันนี้แพ้แล้ว ไม่อยากจะควักจ่ายแล้วเหรอ?”

“รีบเอาเงินมา ทั้งหมดสิบสองตา หนึ่งพันสองร้อยหยวน”

“ใช่ๆๆ รีบจ่ายเงินมา ห้ามขาดไปแม้แต่นิดเดียว เจ้าหนูนี่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรมาก ดูท่าทางเป็นเด็กยากจน ตาแก่หลิวไม่รังแกเด็กหรอก”

ชายชรากลุ่มหนึ่งที่ห้อมล้อมอยู่ดึงตาแก่หลิวเข้ามาแล้วพูดว่า

เมื่อก่อนเป็นพวกเขาที่แพ้มาตลอด แต่ตอนนี้พอได้เห็นตาแก่หลิวแพ้ พวกเขาก็มีความสุขมาก ได้เห็นเจ้าหมอนี่กระอักเลือด จะปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้แล้ว

“ให้ๆๆ”

ตาแก่หลิวรีบโบกมือเพื่อบอกว่าจะให้ จากนั้นเขาก็เดินไปหาฉินเฟิงและพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหนู เอ่อ วันนี้ผมไม่ได้พกเงินมาด้วย ถ้าอย่างนั้น...”

“คุณไม่ได้พกเงินติดตัวมาด้วยเหรอ?”

กลุ่มคนที่อยู่รายรอบต่างตกตะลึงและไม่เชื่อ ชายชราคนหนึ่งเดินเข้าไปค้นตัว แต่ก็พบว่าไม่มีเงินจริงๆ

“ไม่ต้องค้นแล้ว ไม่มีจริงๆ ผมตั้งแผงที่นี่มาหลายปีแล้ว ไม่เคยแพ้มาก่อน ในเมื่อไม่เคยแพ้ แล้วจะพกเงินมาทำไมล่ะ พวกคุณว่าถูกไหม?” ตาแก่หลิวอธิบาย

ดูเหมือนว่า…มันก็ถูก

คนรอบข้างถึงกับอึ้งไปอีกครั้ง เหตุผลนี้มันฟังดูเข้าท่า

ทันใดนั้น ตาแก่หลิวก็เดินฝ่าฝูงชนออกมา แล้วเดินเข้าไปหาฉินเฟิง เอามือถูกันราวกับคิดจะทำเรื่องไม่ดี พลางพูดว่า “เจ้าหนู ถึงผมจะไม่มีเงิน แต่ผมมีหลานสาวอยู่หนึ่งคน อายุ 18 ปี หน้าตาน่ารัก รูปร่างดีมาก คุณลองดูสิ ผมจะแนะนำหลานสาวให้คุณได้รู้จัก เพื่อชดเชยหนี้ในครั้งนี้แล้วกัน”

“ท่านหลิว แล้วยังอายุสิบแปดอีก? หลายปีก่อนคุณก็บอกว่าอายุสิบแปด ตอนนี้ก็ยังสิบแปดเท่าเดิม คุณนี่ชั่วร้ายมาก หลานสาวของคุณจะสวยสักแค่ไหน?”

“แถมยังจะแนะนำให้กับเจ้าหนุ่มคนนี้ คุณกำลังทำร้ายคนอื่นอยู่นะ”

ทางด้านข้าง ชายชราหัวล้านเปิดโปงขึ้นมา

เขาเป็นเพื่อนสนิทของท่านหลิว มีความชั่วร้ายติดเป็นนิสัย ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็พูดถูก เมื่อห้าหกปีที่แล้ว ตาแก่หลิวมาที่นี่และบอกพวกเขาว่า เขามีหลานสาวหนึ่งคน อายุ 18 ปี หน้าตางดงามดั่งบุปผา

ตอนนี้ยังมาใช้ข้ออ้างแบบนี้อีก