เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 166

“ถ้าฉันไม่ให้ แล้วจะทำไม?”

ฉินเฟิงค่อยๆลุกขึ้นยืน

“ไม่ให้ เหอะ”

ชายต่างหูยิ้มแสยะ คิดในใจว่า ในที่สุดเรื่องราวครั้งนี้ก็ถูกต้องซะที เจอกับเหตุการณ์แบบนี้แล้วไม่ให้ จากนั้นก็ถูกพวกเขารุมทำร้าย แล้วจากนั้นก็ค่อยให้

ที่ผ่านมาก็ทำแบบนี้มาตลอด

ที่เหลือก็แค่ตีจนมันยอมก็พอแล้ว

“ไม่ให้ งั้นก็คือหาเรื่องโดนตี”

ชายต่างหูรู้สึกสนุกขึ้นมา ในมือถือไม้เบสบอลไว้ แล้วก็เหวี่ยงไปมา ทำตัวอวดเก่ง จากนั้นก็ยืดเส้นคอ พูดว่า “ฉันถามนาย ให้หรือไม่ให้?”

“อืม”

วินาทีต่อมา ชายต่างหูก็อึ้งไป เพราะว่าเขาเห็นว่าฉินเฟิงมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา ขณะเดียวกันก็ได้ยื่นมือมาข้างหนึ่ง บีบคอเขาไว้ แล้วก็ยกตัวเขาขึ้น

วินาทีนั้น หายใจลำบาก สองตาถลน

“เพราะงั้น ห้าแสน ให้ไม่ให้?”

มืออีกข้างของฉินเฟิงไขว้ไว้ด้านหลัง มืออีกข้างบีบคอชายต่างหูไว้

“ลูกพี่”

คนรอบข้างชะงักไป ต่างก็เรียกชื่อออกมา

แต่ว่าพวกเขานั้นไม่กล้าเข้าไป เพราะว่าชายต่างหูเป็นลูกพี่ของพวกเขา สูงร้อยเก้าสิบกว่าเซนติเมตร รูปร่างสูงใหญ่ ร่างใหญ่บึกบึน น้ำหนักมากถึงแปดสิบกิโล

ปกติแล้วพวกเขาทั้งหมดรวมกัน ยังสู้เขาไม่ไหวเลย

แต่ว่าในตอนนี้ กลับถูกไอ้หนุ่มตรงหน้า ยกขึ้นด้วยมือข้างเดียว แล้วยังดูสบายๆด้วย เพราะงั้นพวกเขาเข้าใจดี ว่าครั้งนี้เจอปัญหาแล้ว

แล้วยังเป็นปัญหาใหญ่ด้วย

“อ๊าก…ปล่อย….ฉัน…”

ชายต่างหูดิ้นรนไม่หยุด

“โอ๊ะ ไม่ให้งั้นหรอ?”

ฉินเฟิงเพิ่มกำลังมากขึ้น

“อ๊าก…ปล่อยฉัน….ฉันให้…ให้….ให้….”

จนถึงที่สุดแล้ว สองตามองบน เกือบจะหมดลมหายใจไปแล้ว

ปัก

ฉินเฟิงปล่อยมือ ชายต่างหูก็ตกลงพื้นทันที ดวงตามีจิตวิญญาณขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนกับว่าได้โอกาสมีชีวิตอยู่อีกครั้ง แล้วหายใจเข้าลึกๆ “อ๊า..อ๊า…”

“อยากจะเอาอีกครั้ง?”

ฉินเฟิงนั่งย่อลงมา แล้วเอียงหัว

“ให้ครับ…ลูกพี่…พวกผมให้…”

ชายต่างหูสะดุ้งในทันที วินาทีต่อมาดวงตาก็หดลง ในสายตาปรากฏความหวาดกลัวขึ้น เขาสงสัยอย่างหนักมาก ว่าเมื่อกี้ปีศาจตรงหน้าของเขานี้กล้าฆ่าเขาทิ้งจริงๆ

ปีศาจจริงๆ

“ลูกพี่ครับ ที่พวกเรานี้มีแค่สามแสน เป็นเงินเก็บทั้งหมดแล้วครับ ครั้งหน้าผมค่อยให้คุณ ได้มั้ยครับ?”

ชายต่างหูคืนบัตรธนาคารของฉินเฟิงให้กับฉินเฟิง จากนั้นก็ค้นตัวจนทั่ว แล้วก็ค้นตัวลูกน้องคนอื่นดูอีก สุดท้ายก็รวมออกมาได้สามแสน เมื่อเผชิญหน้ากับฉินเฟิง ก็มีสีหน้าเศร้าสลด

เขากลัวว่าเงินไม่พอ จะถูกฉินเฟิงทำร้ายอีกครั้ง เขากลัวแล้ว

“ที่เหลือก็ติดไว้ ไปซะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเฟิง ชายต่างหูก็ล้มลุกคลุกคลาน ยืนก็ยืนไม่ตรง แล้วก็รีบวิ่งไปอย่างเร็ว บนใบหน้ายังมีความหวาดกลัวอยู่ ลูกน้องด้านหลังพวกนั้นเองก็รีบตามไป

จากนั้น ฉินเฟิงก็มาตรงหน้าของชายคนนั้น ก้มหน้ามองชายวัยกลางคนที่น่าเวทนา แล้วถอนหายใจทีหนึ่ง “นายพล ตอนนี้นายจะฆ่าฉันไม่ได้”

“ฆ่านาย? หวางเถ่ ฉันจะฆ่านายทำไม”