เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 173

ส่วนด้านในผับ

ฉินเฟิงก็เดินมาตรงหน้าของต้าตาว ใบหน้าที่เย็นชา เผยความพึงพอใจออกมา “ถือว่าคุณผ่านด่านแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณก็คือคนของผม”

ต้าตาวสามารถหนีไปได้ แต่ว่าเขาไม่หนี

เพียงเพราะว่าคำสั่งของฉินเฟิง คือให้เขาปกป้องเฉินจื่อซวน หมอนี่ก็เลยยอมเฝ้าอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน

“อ่า……”

ต้าตาวนั่งอยู่ที่พื้น มีบาดแผลเต็มตัวไปหมด เลือดก็ไหลลงพื้น เต่ยังดีที่เป็นแค่แผลภายนอก หายใจเข้าลึกๆ แล้วฟังคำของฉินเฟิง จากนั้นก็อึ้งไป

หรือว่าก่อนหน้านี้ ยังไม่ใช่คนของฉินเฟิงงั้นหรือ?

“ไอ้หมอนี่”

หวางเถ่ส่ายหัว สายตาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา แล้วก็เดินกะเผลกๆ เข้าไป แล้วก็ไปจับไหล่ของต้าตาว พร้อมพูดว่า “ก่อนหน้านี้เป็นแค่ลูกน้อง ตอนนี้พวกเราเป็นพี่น้องกันแล้ว เอ็งรู้ไหม ว่าในโลกนี้มีคนมากแค่ไหนที่อยากจะได้ฟังคำนี้ของใต้เท้า”

เป็นพี่น้อง

หรือเรียกว่า ลูกน้องสายตรง

ได้กลายเป็นคนของฉินเฟิงอย่างเป็นทางการแล้ว ก่อนหน้านี้ก็แค่ใช้งานเฉยๆ ไพล่หลังตาวจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวกับฉินเฟิง และเขาก็จะไม่ให้สนใจด้วย

แต่ว่า ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว

“พี่ใหญ่”

ชักช้าอยู่นาน ในที่สุดต้าตาวก็เข้าใจขึ้นมาได้ แต่สุดท้ายก็ยังเรียกว่าพี่ใหญ่ออกมาอย่างเคารพ

เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าตนเองควรจะวางตัวอย่างไร

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ฉินเฟิงเข้าไป แล้วก็มองเฉินจื่อซวนกับเสี่ยวเสี่ยว พร้อมกับถามขึ้นมา

“ยังไหว”

เฉินจื่อซวนถอนหายใจ

ในมือของเขายังมีขวดเบียร์อยู่ เมื่อครู่เขาก็ได้เข้าไปตะลุมบอนด้วย เขาบอกแล้วว่าจะยอมอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมเป็นแกะน้อยให้ฆ่าแกงได้ง่ายๆ

เขาก็ยอมสู้ตายเหมือนกัน

เสี่ยวเสี่ยวอยู่ข้างๆ ก็ได้วางเก้าอี้ในมือตัวเองลงเหมือนกัน สองผัวเมียสู้ไปด้วยกัน

หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าเฉินจื่อซวนกับเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้เป็นอะไร ฉินเฟิงก็กวาดสายตามองไปยังจางว่านกับเจ้าบาดแผลต้าตาว สายตาแฝงความเยือกเย็น แล้วก็เอามือไพล่หลังพูดว่า “ไอ้พวกแมวๆ หมาๆ ที่ไหน มันกล้ามายุ่งกับคนของกูเสียตอนไหนวะเนี่ย”

“ฉินเฟิง มึงกล้าลงมือกับกูงั้หนรือ? กูเป็นคนของท่านสามนะเว้ย”

จางว่านก็ยังก้าวขาเดินออกมาพูด

ถึงแม้ว่าครั้งนี้จะถือว่าแพ้ คนหลายร้อยของเขาก็ได้ตกใจหนีไปหมดแล้ว แต่เขาก็ยังมีความมั่นใจ เพราะว่าคนเบื้องบนของเขา ก็คือท่านสาม

ท่านสามจางแห่งบอดี้การ์ดมังกร ผู้ใหญ่คนหนึ่งของกาฬโลก

ขอเพียงเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา ทั้งเมืองเจียงเฉิงก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา ต่อให้เป็น3ตระกูลใหญ่ก็ไม่กล้าทำอะไรเขาง่ายๆ

แต่ว่า

“เฮือก……”

อยู่ดีๆ จางว่านก็กระเด็นลอยออกไป เสียงดังโครม ร่วงลงใส่โต๊ะหลายตัว ปากก็กระอักเลือดออกมา สุดท้ายก็กระเด็นไปใส่ตู้ แล้วกระอักเลือดออกมาอีก

“ท่านสามที่พูดถึง คิดอยากจะมาเทียบกับเจ้าพระคุณของกูงั้นหรือ? มันไม่คู่ควรหรอก”

ที่ตำแหน่งของจางว่านก่อนหน้านี้ มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ นั่นก็คือหวางเถ่ มีสีหน้าอำมหิต

“ลงมือเร็วมาก”

คนโดยรอบก็ตาโต ภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขายังตอบสนองกลับมาไม่ทันนั้น เพิ่งสิ้นเสียงของจางว่าน หวางเถ่ก็ได้ไปปรากฏตัวที่ตำแหน่งนั้นแทนแล้ว

เตะฟาดไปที่เดียว

เล่นเอาจางว่านกระเด็นออกไปทันที

แต่ว่า ทุกคนล้วนมองออก ว่าเขาเป็นคนขาเป๋ แต่ว่าคนขาเป๋จะเตะจางว่านลอยออกไปได้อย่างไร บอกได้เลยว่า ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

แต่ว่า เรื่องมันก็ได้เกิดขึ้นจริงต่อหน้าต่อตาพวกเขา

“ใต้เท้า”

สุดท้าย หวางเถ่ก็เดินกะเผลกกลับมาข้างหลังฉินเฟิง แล้วก้มหน้า ด้วยท่าทางของลูกน้อง

“จางว่าน”

เจ้าบาดแผลต้าตาวสีหน้าเปลี่ยน แล้วก็รีบเข้าไปดูทันที จากนั้นก็พบว่า จางว่านไม่กระดิกแล้ว ตายไปแล้ว

แม่งเอ้ย

ถึงแม้เขาจะไม่ชอบขี้หน้าจางว่านคนนี้ ที่มีท่าทางคนกระจอกชอบหาเรื่อง แต่เขาก็เป็นถึงหลานของท่านสามเลยนะ ท่านสามจางเลยนะ มันสมองอันดับหนึ่งของบอดี้การ์ดมังกรเลยนะ