เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 174

นั้นสิ

คำนี้ไม่เลว

แต่ว่า จริงๆ แล้วต้าตาวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉินเฟิงเป็นบุคคลแบบไหน เขารู้เพียงว่าฉีหยุนนั้นเก่งมาก อำมหิตมาก ร้ายอย่างกับปีศาจ แต่คนร้ายๆ แบบนี้ ตัวใหญ่ๆ แบบนี้ พอมาอยู่ต่อหน้าฉินเฟิง กลับนอบน้อม เหมือนแมวน้อยเสียอย่างนั้น

คิดดูก็พอรู้ได้ว่า ฉินเฟิงจะร้ายกาจแค่ไหน

ตอนนั้น เขาแค่อยากบอกว่า พนันกันไปสักตั้ง ชีวิตนี้เขาไม่อาจจะอยู่แต่ในพื้นที่เล็กๆได้ เขาต้องตัดสินใจที่จะออกไปเผชิญโลกกว้าง ติดตามคนที่เป็นพี่ใหญ่สักคน ถึงแม้โอกาสที่จะพ่ายแพ้จะมีมากก็ตาม

แต่ว่าตอนนี้ จะไล่เขาไปก็ไม่ได้แล้ว พี่ใหญ่คนนี้ได้ยอมรับแล้ว

“ต้าตาวมานี่”

ฉินเฟิงเห็นว่าจัดการกับเจ้าบาดแผลต้าตาวแล้ว ก็เลยเรียกต้าตาว

“ครับ พี่ใหญ่”

รูปร่างสูงใหญ่อย่างต้าตาว ก็เดินดุ่ยๆ เข้ามาหา

“ต่อไปคนนี้ก็จะเป็นครูทหารของพวกนาย จะทำงานในผับแห่งนี้ ทำหน้าที่เป็นคนกวาดพื้น จะคอยดูแลความเรียบร้อยในร้าน แล้วก็รับหน้าที่ฝึกซ้อมพวกนาย รวมทั้ง ควบคุมดูแลพวกนายด้วย ตอนนั้นผมบอกอะไรไว้ ยังจำได้ไหม?”

ฉินเฟิงก็มองมายังต้าตาว

“จำได้ครับ เป็นกฎ ไม่ยุ่งเกี่ยว3สิ่ง และไม่สร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน” ต้าตาวรีบตอบอย่างมั่นใจ

หลังจากที่ติดตามฉินเฟิงแล้วนั้น เขาก็ควบคุมดูแลคนในค่ายเป็นอย่างดี

“ดีมาก”

ฉินเฟิงพยักหน้า พอต้าตาวมีอำนาจมากขึ้น กฎเกณฑ์ด้านในก็ต้องมากขึ้นด้วยเป็นธรรมดา เขาเป็นถึงเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งประเทศต้าหัว จะเลี้ยงคนเนื้อร้ายไว้ไม่ได้

แต่ว่า ตอนแรกนั้นฉินเฟิงแค่เตรียมให้ต้าตาวมารับมือเท่านั้น ไม่ได้คิดจะให้ความสำคัญอะไร

แต่ว่าการแสดงออกของต้าตาวในตอนนี้ ทำให้เขาสนใจ ต้องรู้ก่อนว่า ภรรยาและลูกของเขาล้วนอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง และเขาก็ไม่สามารถจะอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิต ถ้าหากว่าทางชายแดนด่านหน้าเกิดอะไรขึ้นมา เขาก็จำเป็นต้องไปเฝ้ารักษาเมืองไว้

ดังนั้น เมืองเจียงเฉิงจำเป็นต้องอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของเขา

ต้าตาวและหวางเถ่ เป็นตัวเลือกที่ดีเลย คนหนึ่งก็เป็นพลทหารที่ปลดประจำการ นอกจากเมืองเจียงเฉิงแล้ว ก็ไปเมืองไหนไม่ได้อีก อีกคนก็คือต้าตาวที่อยากจะพัฒนากำลังของตนเอง

รวมเป็นทีมกันได้พอดี

ส่วนต้าตาวจะมีใจทะเยอทะยานเกินไปหรือไม่นั้น ถูกฉีหยุนจัดการไปหน่อย ต้าตาวก็ไม่มีใจทะเยอทะยานอะไรไปได้แล้ว ในสายตามีแต่ความเคารพ

“เอ่อ พี่ใหญ่ครับ ให้พี่ชายคนนี้ไปกวาดพื้น คงไม่เหมาะไหมครับ”

ต้าตาวก็แอบส่งสายตาให้หวางเถ่

ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดว่าคนอย่างหวางเถ่จะมีความสามารถอะไร แต่งตัวก็ซอมซ่อ แต่ว่าที่ชี้แนะกระบวนท่าต่อสู้เขาไปนั้น ทำให้เขาทึ่งมาก และพบว่าคนคนนี้เป็นยอดฝีมือ

ดังนั้น ในความคิดของเขา ยอดฝีมือก็สมควรที่จะเชิดชูเข้าไว้ จะให้มากวาดพื้นได้อย่างไร

“หมอนี่ ก็ไม่มีดีอะไรมากหรอก เป็นคนกวาดพื้นน่ะดีแล้ว อีกอย่าง เขามาเพื่อไถ่โทษ ดูแลดีเกินไป จะมีคนไม่พอใจเอา”

ฉินเฟิงส่ายหัว แล้วก็โบกปัด พร้อมเดินออกจากผับไป “เรื่องที่เหลือ พวกนายก็จัดการเองก็แล้วกัน”

มีหวางเถ่อยู่ ในผับแห่งนี้ไม่มีปัญหาอะไรมากหรอก

ต่อให้บอดี้การ์ดมังกรมาหาเรื่อง ด้วยกำลังของหวางเถ่ ก็ยังพอป้องกันไว้ได้

เขาบอกว่าจะมีคนไม่พอใจ ก็คงจะเป็นฉีหยุน ตอนที่เพิ่งเจอกันนั้น ฉีหยุนก็อยากจะลงมือกับหวางเถ่ แต่ว่าถูกฉินเฟิงห้ามไว้เท่านั้นเอง

พอออกมาด้านนอก ฉินเฟิงก็หาตัวฉีหยุนพบได้อย่างง่ายดาย เขาอยู่ในร้านไก่ทอดเคเอฟซีแห่งหนึ่ง ฉินเฟิงยืนเอามือไพล่หลังอยู่ด้านนอก ยืนมองทุกอย่างด้านในร้าน

“มา กินทาร์ตไข่”

ฉีหยุนเป็นคนหยาบคายป่าเถื่อน เดิมทีก็เป็นพวกที่บ้าคลั่งในการต่อสู้ แต่ตอนนี้กลับอ่อนโยนมาก ค่อยๆ หยิบเอาทาร์ตไข่ยื่นให้กับเสี่ยวหยู

ใบหน้าเต็มไปด้วยความรัก

“คุณอาคะ เสี่ยวหยูกินไม่ไหวแล้วค่ะ ท้องป่องกลมหมดแล้ว”