เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 177

ที่วิลล่าหยุนติ่ง

“นี่ก็5ทุ่มแล้ว ฉันจะต้องกลับแล้วใช่ไหม?”

อิ่นหนิงหยู่ก็พาหวางเสี่ยวหยูไปเล่น แต่ว่าตอนนี้ก็ได้ดูเวลา เห็นว่า5ทุ่มแล้ว ก็เลยหันไปมองโหวเมิ่งหยาวแล้วพูดว่า “ทำไมMr.Xยังไม่ได้กลับมาอีกล่ะเนี่ย?”

จริงๆ แล้วเธอสามารถกลับไปได้นานแล้ว แต่ที่เธอไม่กลับ ก็เพราะว่าMr.X

ความสงสัยของคนมาใหญ่หลวงมาก เธออยากรู้มากว่าMr.Xเป็นใครกันแน่

“5ทุ่มแล้ว คุณชายจะกลับมาแล้ว”

โหวเมิ่งหยาวมองดูเวลา แล้วก็ลุกขึ้น ใบหน้าเหมือนจะบอกเป็นความนัย ว่าเธอควรกลับไปได้แล้ว

“โอเคได้ ฉันกลับแล้ว ฉันกลับเอง”

อิ่นหนิงหยู่ทำปากจู๊ ไม่ได้เจอMr.X เธอรู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จะไปรบกวนการทำงานของโหวเมิ่งหยาวก็ไม่ได้ ได้แต่ต้องกลับออกไป

แล้วก็วางการ์ตูนไว้ให้หวางเสี่ยวหยู

โหวเมิ่งหยาวไปส่งอิ่นหนิงหยู่กลับออกไป แต่ว่าตอนอยู่ที่ประตูนั้น รถยี่ห้อLand Roverคันหนึ่งก็ขับเข้ามา กระจกรถเปิดออก พออิ่นหนิงหยู่ ก็ยื่นหัวออกไปทันที

ทันใดนั้น ก็ได้เห็นMr.Xที่พูดถึงกัน ใส่เสื้อคลุมสีดำ นั่งอยู่ในรถทำให้ดูตัวตรงดีมาก ใส่หน้ากากมีเขี้ยวยาวๆ ดูลึกลับมาก ทำให้คนสนใจไม่น้อย

พอรถขับผ่านไป อิ่นหนิงหยู่ก็ยังไม่ลืมภาพนั้น

“บอกตามตรงเลยนะ Mr.Xก็ท่าทางเป็นคนดีนะ เห็นแล้วรู้สึกองอาจดี ฉันขอพนันเลยว่าMr.Xจะต้องเป็นคนรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาแน่ๆ แต่ว่า ไหนบอกว่าMr.Xน่ากลัวไงล่ะ ทำไมวันนี้ฉันได้เห็นแล้ว ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย แต่รู้สึกคุ้นเคยเสียอีกมากกว่า”

อิ่นหนิงหยู่ก็ใจพองโต

เดิมทีนั้นคิดว่าตู้ต้วนเทียนเป็นผู้ชายที่โดดเด่น แต่วันนี้ได้เห็นMr.X นี่แหละถึงจะเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ

แต่ว่า เธอกลับรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ อย่างไรไม่รู้

“……”

จะไม่คุ้นได้อย่างไร

ก็พี่เขยเธอไงล่ะ

โหวเมิ่งหยาวคิดในใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา เธอก็เป็นงานมาก ผายมือออกมาทันที แสดงท่าทีให้ชี้ไปทางประตู “กลับไปได้แล้ว”

“ก็ได้”

อิ่นหนิงหยู่บึนปากเป็นสระอิ ที่เธอมาวันนี้ ก็เพื่อมาดูMr.X เสียดายที่ได้เห็นนิดเดียว แต่ก็ยังถือว่าได้เจอเห็นแล้ว

ไม่เพียงเห็นแล้วเท่านั้น แถมยังรู้อีกด้วยว่าMr.X แซ่ฉิน

เมื่อเทียบกับคนในเมืองเจียงเฉิงคนอื่นแล้ว ถือว่าได้ข้อมูลม่น้อยแล้ว ถึงแม้โหวเมิ่งหยาวจะเตือนเธอแล้ว ว่าไม่ให้บอกใคร แต่ว่าบอกกับพี่สาวตนเองได้

“อาจจะเป็นเพราะว่าพี่สาวกับMr.Xเป็นคนทำงานร่วมกัน......ล่ะมั้ง”

“บอสคะ กลับไปแล้วกัน”

พอให้อิ่นหนิงหยู่กลับไปแล้ว โหวเมิ่งหยาวก็กลับมายังในห้องรับแขก พอเห็นว่าฉินเฟิงได้ถอดหน้ากากออกมาแล้ว กำลังดูการ์ตูนกับเสี่ยวหยูอย่างยิ้มแย้ม

โดยไม่มีความเป็นMr.X ที่ชื่อมีชื่อเสียงชั่วร้ายในเมืองเจียงเฉิงตอนนี้เลย

“อืม”

ฉินเฟิงพยักหน้า แล้วก็สั่งการอีกว่า “หลังจากนี้ ก็ช่วยเลี้ยงเสี่ยวหยูหน่อยแล้วกัน พ่อของยัยนหูคนนี้ก็อยู่ที่นี่ด้วย ต่อจากนี้ก็จะเป็นยามของที่นี่”

“สวัสดีครับ ผมชื่อหวางเถ่。”

พอหวางเถ่จัดการเรื่องในผับเรียบร้อยแล้ว ก็กลับวิลล่าหยุนติ่งมาพร้อมกับฉินเฟิง แถมเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดของยามรักษาความปลอดภัย เคอะเขินเอามือเกาหัว ดูแล้วน่าจะเป็นคนซื่อๆ เหมือนพวกเกษตรกรกรรมกรชาวบ้าน

ดูซื่อสัตย์มาก

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโหวเมิ่งหยาว”

โหวเมิ่งหยาวมองหวางเถ่ที่เหมือนชาวนา ก็อึ้งๆ ดูไปแล้วท่าทางจะซื่อสัตย์ดีมาก จะทำงานเป็นยามไหวไหมนะ?

เธอสงสัยอย่างมาก

สงสัยมาก

แต่ถ้าเธอได้รู้แล้วล่ะก็ ว่าหวางเถ่ฆ่าคนมามากกว่าข้าวที่เธอเคยกินอีก เธอก็คงจะไม่สงสัยอีก

“อืม วันนี้ก็รีบพักผ่อนแล้วกัน ไม่ว่าจะได้ยินอะไร ก็ห้ามออกมาเด็ดขาด เมิ่งหยาวพายัยหนูนี่ไป” ฉินเฟิงสั่งโหวเมิ่งหยาว