เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 21

บทที่21 เขา เป็นฮีโร่

ในเวลานี้เอง หลิวลานเมิ่งได้ประกาศเริ่มการส่งของของกำนัล

“บริษัทฟางซื่อกรุ๊ปมอบ หยกไหหลำหนึ่งคู่ มูลค่าสองล้าน”

“บริษัทเจี้ยนตากรุ๊ป มอบโสมอายุหนึ่งร้อยยี่สิบปี มูลค่าสองล้านสองแสน”

“บริษัทชิ่งหยางกรุ๊ป มอบกระถางมังกรยุคราชวงศ์โจวตะวันตก มูลค่าสามล้าน”

……

เสียงประกาศออกไปปรากฏขึ้นในงานนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในงานต่างรู้ลักษณะของขวัญ ส่วนมากจะเป็นของมูลค่าสองล้านขึ้นไป ส่วนน้อยมากที่จะต่ำกว่าสองล้าน

ในเวลานี้เอง บนเวทีประกาศขึ้นอีกครั้ง“บริษัทฟางซื่อกรุ๊ป มอบคฤหาสน์วิลล่าหยุนติ่งหนึ่งหลัง”

“คฤหาสน์วิลล่าหยุนติ่ง เป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองเจียงเฉิง เป็นคฤหาสน์ที่มีมูลค่ากว่าสิบล้าน บริษัทฟางซื่อกรุ๊ปทุ่มทุนสุดตัว พระเจ้าช่วย”

“บริษัทฟางซื่อกรุ๊ปของฟางจือฮุยลงทุนเยอะมาก เงินสิบล้านบอกทุ่มก็คือทุ่มเลย ไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว”

“โปรเจคในครั้งนี้ ถูกบริษัทฟางซื่อกรุ๊ปคว้าไว้แล้วกว่าครึ่ง”

ทุกคนต่างพากันวิจารณ์ถกเถียงกัน ครั้งนี้เป็นเพียงการมอบของกำนัลเฉยๆ ไม่ใช่ว่าของใครมูลค่าสูงที่สุด โปรเจคก็จะเป็นของคนนั้น ต้องดูว่าบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปจะเลือกใคร เพราะฉะนั้นมูลค่าจะอยู่ที่สองสามล้าน

แต่บริษัทฟางซื่อกรุ๊ป ร่ำรวยกระเป๋าหนัก ทำให้พวกเขาลิ้นจุกปากพูดไม่ออก

“เรามั่นใจว่ายังไงเราก็ต้องชนะ”

ฟางเย้นมองไปที่อิ่นซิน แบบหยิ่งยโส เหมือนจะเป็นการบอกกับหล่อนว่า บริษัทฟางซื่อกรุ๊ปของพวกเขาต้องได้ร่วมงานกับบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปอย่างแน่นอน หล่อนไม่เลือกที่จะปีนขึ้นมานอนบนเตียงเขา แล้วจะต้องเสียใจแน่！

“พวกเธอ จบแน่”

อิ่นซินที่เห็นแล้ว ก็หัวเราะอย่างชั่วร้ายออกมา

“นี่เป็นของคนสุดท้ายแล้วนะคะ”

คนที่อ่านสคริปต์ของกำนัลกำลังเตรียมที่จะเก็บสคริปต์แล้ว แต่หลิวลานเมิ่งที่อยู่ด้านบนก็ห้ามเอาไว้เสียก่อน“ช้าก่อน ยังเหลือของอีกหนึ่งบริษัท”

“ยังมีอีกบริษัท ของใครกัน？”

“อิ่นซินบริษัทซานหยวนกรุ๊ป”

หลิวลานเมิ่งมองไปยังอิ่นซิน ในฐานะเพื่อนสนิทที่ดีดีที่สุด อะไรช่วยได้ก็ต้องช่วยกันไป

ทันใดนั้น ทุกคนก็หันไปมองยังอิ่นซินที่อยู่ท่ามกลางผู้คนเป็นสายตาเดียว ทำให้ใบหน้าของอิ่นซินซีดเผือดลงทันที หลิวลานเมิ่งไม่รู้ว่าเธอไม่ได้เตรียมของขวัญมาด้วย แต่หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็หยิบเหล้าในมือออกมา ยื่นออกไป

“นะ……นี่มันหนิวหลันซานเอ้อกัวโถว มูลค่า……เจ็ดหยวน”

คนที่อ่านสคริปต์อยู่นั้น ถึงกับตกตะลึงไปเลย

เจ็ดหยวน！

งานแบบนี้เนี่ยนะ？

เสียงนี้ถูกกระจายออกไปทั่วทั้งงาน ทุกคนต่างพากันหัวเราะเยาะ“ตลกชะมัดเลย อิ่นซินคนนี้ ก่อนหน้านี้เคยมาหาผมแล้วล่ะ แต่ผมได้ไล่ออกไปซะก่อน ไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ เป็นแค่คนธรรมดาต๊อกต๋อย แม้แต่เงินซื้อของขวัญยังไม่มีเลย”

“ผมว่าแล้วเชียว อิ่นซินคนนี้ตัดสินใจแทนบริษัทซานหยวนกรุ๊ปไม่ได้หรอก ร่วมงานกับเธอ มีแต่ทำให้ขาดทุนย่อยยับ”

“ฮ่าๆ ของขวัญมูลค่าเจ็ดหยวน ยังกล้าเอาออกมาอีกเหรอเนี่ย อิ่นซินหล่อนเอาอะไรคิดกันแน่ ตลกชะมัด คงไม่ใช่ว่าไม่มีเงินจนถึงขั้นนี้แล้วหรอกนะ？”

เถ้าแก่เจ้าของบริษัททุกคนต่างพากันมองไปที่อิ่นซินแล้วส่ายหัว

“อิ่นซิน เธอกำลังทำให้พวกเธอทั้งหมด ผลักไปจนถึงทางตันงั้นเหรอ ครั้งนี้ อิ่นซินตระกูลอิ่นมอบเหล้าราคาแค่เจ็ดหยวนบนงานพิธีตัดริบบิ้นของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป จะถูกพูดไปทั่วทั้งเมืองเจียงเฉิง แต่ว่านะ ขำจะตายอยู่แล้ว”

เสียงหัวเราะอย่างชั่วร้ายของอิ่นป่ายดังลอดออกมา

แต่หลิวลานเมิ่งที่อยู่ด้านบนเวทีสตั้นไปเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย หลิวหลันซานเอ้อกัวโถวราคาเจ็ดหยวน คิดว่าที่นี่เป็นตลาดนัดรึไงกันห้ะ แต่เธอถือได้ว่าเป็นคนที่ฉลาดมากคนหนึ่ง จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“ถึงของขวัญจะราคาไม่สูงแต่มากไปด้วยน้ำใจ นี่เป็นน้ำใจแบบหนึ่ง”

ต่อมา เธอเอาหนิวหลันซานเอ้อกัวโถวขวดนั้นไปแอบไว้ตรงมุมหนึ่งของบรรดาของขวัญพวกนั้น