เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 20

บทที่20 บัตรวีไอพีสูงสุด

“ถึงตอนนี้ ยังจะพูดอีก ไอ้ยาจกอย่างหมอนั่น ยังมีเซอร์ไพร์สอีก”

หลิวลานเมิ่งกอดอกและพูด"เสี่ยวซิน วันนี้เป็นวันตัดริบบิ้นของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ฉันต้องไปก่อนนะ รองานนี้จบ ฉันจะไปแจ้งความ”

หลังจากพูดจบ ก็เดินจากไป

ร่างกายของอิ่นซินยืนอย่างไม่มั่นคง เมื่อคืนนี้เธอตัดสินใจที่จะยอมรับฉินเฟิง แต่ไม่คิดว่าวันนี้จะมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

"หนูลูก งานตัดริบบิ้นนั่นยังจะไปอยู่ไหม？”

อิ่นหยวนถอนหายใจ แล้วถามอิ่นซิน

"ไปค่ะ"

อิ่นซินกัดฟันแน่น สายตาของเธอแน่วแน่ ไม่ว่ายังไง เธอก็จะไปที่นั่น เธอไม่อยากหนี

จากนั้นเมื่อครอบครัวกลับไป อิ่นซินก็หยิบบัตรสีดําขึ้นมามองไปที่บัตรสีดำที่เขียนว่า "บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป วีไอพี ทันใดนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง”

“คุณเอาการ์ดนี้ให้ฉัน แล้วทำไมถึงมาทรยศฉัน”

อิ่นซินบีบการ์ดอย่างแน่น

พิธีตัดริบบิ้นในวันนี้ไม่ใช่ใครๆก็จะเข้าไปได้ ต้องมีบัตรวีไอพี เธอไม่สามารถได้มันมาด้วยตัวคนเดียว

เธอทําได้เพียงไปพึ่งพาคุณปู่ เข้าไปพร้อมกับคุณท่านอิ่น

เมื่อถึงประตูบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป เฉินเฟิงกำลังมองไปที่เธอจากชั้นบน อย่างไม่ละสายตา

“คุณน้องสาว น้องสาว มาเช้านะวันนี้”

อิ่นป่ายก็มาที่นี่เหมือนกัน เดินเข้ามา หัวเราะเยาะและพูดว่า：“น้องสาว แกไม่รู้ใช่ไหม ว่าวันนี้ไม่มีบัตรวีไอพี ไม่สามารถเข้าไปได้ และวันนี้คุณปู่ไม่มาด้วย บัตรวีไอพีอยู่ในมือของฉัน ”

อิ่นป่ายดึงการ์ดออกมาแสดงท่าทางภาคภูมิใจสุดๆ ในเมืองเจียงเฉิงหนึ่งบริษัทจะมีบัตรวีไอพีหนึ่งใบ และบัตรของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปอยู่ในมือของเขา ดังนั้นถ้าอิ่นซินอยากเข้าไป ก็จำเป็นต้องขอร้องเขา

“อิ่นป่าย ทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน เธอรีบเอาบัตรวีไอพีให้พวกเราเข้าไป”

จางลี่มองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างสูงของชายคนนั้น ทันใดนั้นก็หันไปพูดกับอิ่นป่าย

“ได้น่ะได้ แต่……ฉันอยากให้น้องอิ่นซิน มาขอร้องฉัน”

อิ่นป่ายหันไปมองอิ่นซิน ทุกคนต่างรู้กันดีว่า อิ่นซินเป็นคนที่มีความเย่อหยิ่งที่สุด โดยปกติแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะขอร้องใคร ถ้าให้อิ่นซินขอร้องสักครั้ง ก็ถือว่าเจ๋งมาก

"บัตรวีไอพี ฉันก็มี”

อิ่นซินดึงการ์ดวีไอพีที่ฉินเฟิงให้มาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“อันนี้ ฉินเฟิงเป็นคนให้ มันจะเป็นของจริงรึป่าว？”

อิ่นหยวนยืนสงสัยอยู่ด้านข้าง

“ฮ่าฮ่าฉินเฟิงให้ ตลกละ ฉินเฟิงเป็นคนประเภทไหนกัน บัตรวีไอพีหนึ่งบริษัทมีแค่ใบเดียว ฉินเฟิงจะหาใบนี้มา

ได้ยังไง ใบนี้เป็นของปลอมรึป่าว”

อิ่นป่าย รู้สึกประหลาดใจในตอนแรก แต่เมื่อได้ยินว่าฉินเฟิงเป็นคนให้ ก็หัวเราะออกมาทันที

"ฉันจะให้พวกคุณดู ว่าบัตรวีไอพีจริงๆ เป็นแบบไหนกัน”

อิ่นป่ายยกบัตรวีไอพีขึ้น จากนั้นก็วางมันลงบนเครื่อง ยักคิ้วขึ้น

แต่ วินาทีถัดไป เครื่องดังออกมา :"ติ๊ง บัตรใบนี้ไม่ถูกต้อง"

"อะไรนะ？”

อิ่นป่ายตกใจ จนกรามค้าง

“บัตรของฉัน……มีปัญหา……เป็นไปไม่ได้……มันก็คือบัตรใบนี้…… "

หน้าตาอิ่นป่ายดูเหลือเชื่อ รีบตรวจสอบบัตรของตัวเอง

แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ว่าฉินเฟิงเพิ่งให้คนมาปรับ

แต่ในขณะนี้ ผู้จัดการล็อบบี้ออกมา พูดกับอิ่นซิน "สวัสดีครับ คุณผู้หญิง คุณสามารถให้ผมดูบัตรวีไอพีของคุณไหม?"

ได้สิ

อิ่นซิ่นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ส่งมันออกไป

"ฮ่า ฮ่า ของเธอก็เป็นของปลอมเหมือนกัน ขนาดผู้จัดการยังออกมาเลย ต้องปลอมแน่ ๆ ! ”

ในตอนนั้นเอง อิ่นป่ายกับฟางเย้นก็เข้ามาพร้อมกัน อิ่นป่ายเดินมา และยิ้มเยาะอิ่นซิน"น้องสาว อย่าคิดว่าพึ่งพาหลิวลานเมิ่งแล้วจะได้เปรียบ พี่จะบอกอะไรให้แกรู้ไว้นะ ว่า บริษัทซานหยวนกรุ๊ปและบริษัทฟางซื่อกรุ๊ปเราได้ร่วมมือกันแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก แกไม่สามารถเอาโปรเจคนี้กลับมาได้ แกจะรู้ผลที่ตามมาเอง”

"พวกพี่สมรู้ร่วมคิดกัน ”

อิ่นซินมองสองคนนี้ด้วยความรังเกียจ และรู้สึกอ้างว้างเล็กน้อย

"ทุกท่าน อีกสักครู่ท่านประธานของเรา จะเป็นคนเลือกเองว่าของขวัญชิ้นไหนที่ถูกใจที่สุด "

หลังจากที่เฝิงกางแนะนำ จากนั้นหลิวลานเมิ่งก็เดินออกมา ในฐานะที่เป็นดอกไม้แห่งฝ่ายประชาสัมพันธ์ แน่นอนว่าต้องมาเพื่อเป็นพิธีกรในเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว

"ลูกขา หนูจะเอาอะไรไปมอบให้เหรอคะ?"

พ่อแม่ของอิ่นซินต่างมองไปที่อิ่นซิน

“วันนี้หนูไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง นอกจากขวดเอ้อกัวโถวที่ฉินเฟิงวางไว้ในกระเป๋าถือของหนูเมื่อคืน ”

อิ่นซินหยิบเอ้อกัวโถวออกมาจากกระเป๋าถือของเธอขวดหนึ่ง เธอเดินไปนั่งประจำที่ของเธอ เพื่อต้องการจะแต่งหน้า และเธอก็สังเกตเห็นว่าในกระเป๋าถือของเธอยังมีหนิวหลันซานเอ้อกัวโถวขวดเล็กอยู่ขวดหนึ่ง

ทันใดนั้น เธอรู้สึกซับซ้อนในความรู้สึกขึ้นมา

“เอ้อกัวโถว？ฉินเฟิงยังเป็นคนใส่เองหรอ บ้าไปแล้วเหรอ”

พ่อแม่ของอิ่นซิน ด่าออกมาทันที ด่าว่าฉินเฟิงที่ไร้น้ำใจ เวลานี้ยังจะมาก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้อีก

ฮ่า ฮ่า ฉันจะขำจะตายอยู่แล้วนะ เอ้อกัวโถวเนี่ยนะ ฉินเฟิงยังเป็นคนใส่มันเอง ฉินเฟิงคิดยังไงกัน หรือเขาอยากทำให้คุณชื่อเสียงป่นปี้งั้นเหรอ？

ฉันคิดว่าฉินเฟิงจะมีแนวโน้มที่ดีละนะ ไม่คิดว่ายังเป็นคนไร้ประโยชน์คนนึงอยู่

เมื่ออิ่นป่ายที่อยู่อีกฝั่งได้ยินเช่นนี้ ก็หัวเราะออกมา เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ก่อนหน้านี้เขาถูกขังอยู่ข้างนอก และบัตรวีไอพีของเขา ก็ใช้ไม่ได้ เขาต้องรอจนฟางเย้นมาถึง เขาถึงกลับเข้ามาใหม่

เมื่อเขาเข้ามาและได้ยินคําพูดนี้ เขาก็ดีใจมาก

นี่คือการที่อิ่นซินเลิกหวังไปแล้ว

“ฉินเฟิง”

อิ่นซินถือเอ้อกัวโถวไว้ขวดนึง ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ว้าวุ่น ที่ผสมปนเปตีกันไปหมด