เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 230

ไม่ชอบหรอก！

สามคำนี้ ทำให้โจวซวนซวนที่ทำท่าทางเซ็กซี่ในตอนแรก หยุดชะงักทันที สีหน้าแข็งทื่อ เธอจ้องเขม็งไปที่ฉินเฟิง ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

ไม่ชอบเธองั้นหรอ？

เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง กล้าไม่ชอบเธองั้นหรอ？

“บัดซบ ฉินเฟิง แกเป็นใครห้ะ เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงคนหนึ่ง ไอ้เศษสวะ เส็งเคร็ง ไร้ประโยชน์ แกกล้าไม่ชอบฉันงั้นหรอห้ะ！”

โจวซวนซวนถึงกับระเบิดอารมณ์ในทันที

ถึงยังไง เธอก็เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเจียงเฉิง แต่วันนี้กลับถูกเศษสวะคนหนึ่งปฏิเสธ ราวกับศักดิ์ศรีของเธอถูกเหยียบย่ำอย่างโหดร้ายทารุณทันทีถึงสองครั้ง

แต่ทว่า ฉินเฟิงมองไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เก็บสายตา

ผู้หญิงคนนี้ ใกล้บ้าเต็มทีแล้ว

ไม่จำเป็นต้องสนใจ

เขาหัวไปมองหลิวหลิน“ต้องการพักผ่อนหน่อยไหม？ผมช่วยคุณดูได้แป๊บหนึ่ง”

“กรี๊ด ไอ้เศษสวะ แกยังกล้าไปอีกงั้นหรอ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นหลานสาวของโจวจือเชียน เจ้าบ้านโจวที่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงเฉิงนะ เป็นทายาทรุ่นต่อไป แกยังกล้าเดินออกไปอีกหรอห้ะ”

ด้านหลังมีเสียงของโจวซวนซวนชกตีเขย่าลูกกรงดังสนั่น

จากนั้น ฉินเฟิงกับหลิวหลินก็ไม่ได้สนใจเธออีก

“ไม่ต้องหรอก อีกเดี๋ยวเดียวก็ได้เวลาแล้วล่ะ”

หลิวหลินมองดูเวลา ยังเหลือเวลาอีกหน่อย จะมีคนรับโจวซวนซวนไป ถ้าอย่างนั้นพอถึงเวลาเธอก็สามารถผ่อนคลายได้เล็กน้อย และสามารถรักษาคำสัญญาของเธอเอง

ส่งโจวซวนซวนไปขึ้นศาล

นึกว่าจะช้าไป แต่กลับรวดเร็วกว่าที่คิด ในเวลานี้เอง มีตำรวจสามนายเดนเข้ามาจากด้านนอก ในมือถือแฟ้มแฟ้มหนึ่ง หนึ่งในนั้นยื่นแฟ้มส่งให้หลิวหลินแล้วกล่าวว่า“คุณตำรวจหลิวครับ นี่คือคำสั่งส่งตัวครับ”

นี่เป็นขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

หลังจากตรวจสอบเสร็จสิ้น ก็จะสามารถส่งศาลได้แล้ว

“ทำไมพวกคุณถึงได้มาเร็วขนาดนี้คะ？หรือว่า เวลาเร็วขึ้นมา”หลิวหลินขมวดคิ้ว แล้วถาม

ยังเหลือเวลาอีกสิบนาที ถึงจะถึงเวลา

“เบื้องบนเกิดเหตุขัดข้องนิดหน่อยน่ะครับ ต้องไปถึงศาลก่อนกำหนด”ตำรวจหนึ่งในนั้นกล่าว

“เหตุขัดข้องอะไรคะ？”

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรถามนะ”

คำพูดของตำรวจ ทำให้หลิวหลินถึงกับไปไม่ถูก ใช่แล้ว งานของพวกเขา ไม่ควรถามอะไรที่ไม่สมควรถาม

“คำสั่งส่งตัว อยู่นี่แล้ว”

ในเวลานี้เอง นายตำรวจคนนั้นส่งสายตาเป็นสัญญาณที่คำสั่งส่งตัว

“ก็ได้ พวกคุณนำตัวไปเถอะ”

หลิวหลินมองดูแฟ้มเอกสาร เป็นของจริง เพราะถูกข่มขู่ เธอจึงรีบถอยทันที แล้วปล่อยให้ตำรวจทั้งสามนายเข้าไป

แต่ทว่า พึ่งเข้าไปได้ ฉินเฟิงก็ปิดประตู เสียงดังปึ้ง

เสียงล็อกประตู

ปิดล็อกอีกครั้ง

“นี่ ไอ้หนุ่ม นายจะทำอะไรน่ะ！ทำไมนายต้องขังพวกเราอยู่ในนี้ด้วย นายกำลังทำผิดกฎหมายนะ รู้ไหม？รีบเปิดประตู ให้พวกเราออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”

คนด้านใน สีหน้าถอดสี รีบเคาะประตูเสียงดัง

แม้แต่หลิวหลินยังมึนงง“อะ……อะไร……อะไรกันน่ะ……ทำไมถึงล็อกประตูล่ะ？”

เธอไม่เข้าใจ

“รออีกไม่กี่นาที คุณก็รู้แล้วล่ะ”ฉินเฟิงพูดเสียงเบา

ไม่กี่นาทีต่อมา มีนายตำรวจเข้ามาอีกสามคน นำคำสั่งส่งตัวออกมาหนึ่งฉบับ แล้วพูดกับหลิวหลินว่า“คุณตำรวจหลิวครับ นี่เป็นคำสั่งส่งตัวครับ เราต้องการส่งตัวผู้ต้องหาที่คุณคุมขังไปครับ”

“พวกคุณ！”