เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 243

“คุณอา ผมคิดถึงเขาจริงๆ”

โจวซูหวนซบตัวฉินเฟิงร้องไห้ขึ้นมา

ฉินเฟิงก็ไม่ได้ขัดขืน และได้โอบกอดเด็กคนนี้ไปด้วย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หลากหลายความรู้สึกออกมา “ร้องออกมา แต่ว่าอย่าร้องนานนะ เพราะว่าตอนนั้น เขาใช้ตัวเองเป็นตัวล่อข้าศึก เผชิญกับศัตรูนับหมื่น เขาก็ไม่ได้กลัว ไม่ได้ร้องไห้ หนูเป็นลูกชายของโจวซูยุ่น เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา”

หลังโจวซูหวนร้องไห้ไปสักพัก ก็ค่อยๆ หยุดลง แล้วก็ลืมตากลมโตแดงๆ ขึ้นมาพูดว่า “จริง.......จริงหรือครับ?”

“แน่นอน พ่อของหนูน่ะ เป็นผู้กล้า วีรบุรษผู้ยิ่งใหญ่”

ฉินเฟิงยิ้ม

“งั้นคุณอาเล่าเรื่องของพ่อผมให้ฟังหน่อย ได้ไหมครับ?”

“ได้สิ ในปีนั้น……”

เรื่องราวเก่าแต่ละเรื่อง ถูกเล่าออกมาจากปากของฉินเฟิง ตั้งแต่ที่เขาได้พบกับโจวซูยุ่น ก็คล้ายๆ กับหลิวหลินในตอนนี้ หัวดื้อ ต่อให้ตายก็จะต้องรักษาความเชื่อนั้นไว้ให้ได้

ต่อมาได้เข้ากองทัพ ได้ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา เข่นฆ่าศัตรูนับไม่ถ้วน

และได้บาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน

ต่อมา ไต่เต้าขึ้นมาจากทหารชั้นผู้น้อย จนเขาได้เป็นเทพสงครามของอีสเตอร์แลนด์ ส่วนโจวซูยุ่นก็ได้เป็นลูกน้องของเขา รับตำแหน่งผู้อำนวยการกรมพระธรรมนูญ หนึ่งในสิบยอดขุนพล และเป็นลูกน้องที่เขาให้ความสำคัญมาก

ฉีหยุน อาจจะมีต่อสู้คนเดียวเก่ง แต่ความสำคัญก็ยังไม่เท่าโจวซูยุ่น

ในสิบยอดขุนพล มีเพียงโจวซูยุ่นที่สำคัญ

ดังนั้น สงครามในตอนนั้น โจวซูยุ่นเสียสละตัวเองเป็นตัวล่อข้าศึก ทำให้ฉินเฟิงได้โอกาสกวาดล้างกองทัพศัตรูที่บุกรุกเข้ามา แต่ในสงครามครั้งนั้น โจวซูยุ่นก็ได้สละชีพลง

ด้วยเหตุนี้ ฉินเฟิงก็บ้าคลั่งขึ้นมา ยกกองทัพสามแสน ทั้งหมด4กองทัพ ออกไปด้วยตัวเอง ไปพร้อมกับความโกรธ บุกประเทศที่โอหังรุกรานผู้อื่นจนราบเป็นหน้ากลอง

ทำให้ทั้งโลกตื่นตกใจ

ที่แท้เทพสงครามของอีสเตอร์แลนด์ ก็บ้าแบบนี้นี่เอง！

ถึงขนาดยกทัพทั้งหมดออกไป เพื่อคนคนเดียว！

“โห......พ่อของผมเก่งมากเลยครับ......งั้น.....ผมไม่ร้องไห้แล้ว”

โจวซูหวนเอามือขึ้นมา แล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง จริงๆ แล้วเรื่องของนายพลโจวนั้น พวกเด็กๆ ก็เคยเห็นในหนังสือเรียนแล้ว แต่ว่าเขาชอบที่ได้ฟังจากปากของฉินเฟิงมากกว่า

“มีความเข้มแข็งเหมือนพ่อเลย”

ฉินเฟิงเอามือลูบหัวเด็กน้อยคนนี้

“ถ้าอย่างนั้น ผมโตขึ้นก็จะไปเป็นทหารด้วยครับ”

“งั้นก็ต้องฝึกเยอะๆ ตั้งใจเรียน พ่อของหนูอยู่ในกองทัพ ถือว่ามีชื่อเสียงอันดับหนึ่งเลยนะ แข็งแกร่งมาก หนูจะต้องเรียนรู้ที่จะเดินตามรอยพ่อของหนูเอง และจะต้องเก่งกว่าเขาให้ได้”

“ครับ”

หลังจากปลอบใจกันไป ทำให้เด็กน้อยโจวซูหวนคนนี้มีแรงขึ้นมา การตายของพ่อทำให้เขาเสียใจมาก แต่พ่อของเขาก็เป็นวีรบุรุษด้วย

วีรบุรุษ！

สละชีพด้วยความกล้า มันคุ้มค่า！

“เออ เรื่องนี้ห้ามเอาไปบอกคุณย่าของหนูนะ อากลัวว่าย่าหนูจะรับไม่ไหว”

“ครับ”

สองคนตกลงกันแล้ว จากนั้นก็กลับบ้านไปพร้อมกัน หลังจากกลับบ้านแล้ว ฉินเฟิงพบว่าโจวเสี่ยวเมิ่งยังไม่ได้กลับบ้าน ก็เลยรีบโทรศัพท์ไปหา

แต่ไม่มีคนรับสาย

“ฉีหยุน ไปสืบมา ว่าเสี่ยวเมิ่งอยู่ที่ไหน?” ฉินเฟิงรีบสั่งการ

“ครับ”

ฉีหยุนก็มีสายตาจริงจัง นี่เป็นลูกสาวของเพื่อนสนิท ก็เท่ากับเป็นลูกสาวของเขาด้วย ถ้าใครกล้ามาแตะต้อง อารมณ์ร้อนอย่างเขา คงจะต้องมีการฆ่าคนเกิดขึ้นแน่ๆ