เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 247

หลังจากร้องไห้ไปแล้ว อารมณ์ของโจวเสี่ยวเมิ่งก็ค่อยๆ ดีขึ้นมา เพราะถึงอย่างไรในใจเธอก็รู้ความจริงนี้แล้ว ครั้งนี้ เป็นเพียงแค่ระบายความรู้สึกออกมาเท่านั้น

“อย่าบอกย่าหนูนะคะ ย่าหนูร่างกายไม่แข็งแรง” โจวเสี่ยวเมิ่งพูดเน้นย้ำ

“อืม ไอ้โจวก็คิดแบบนี้แหละ”

ฉินเฟิงเห็นด้วย

หลังจากนั้น ก็ส่งโจวเสี่ยวเมิ่งกลับไป โจวซูหวน เขา เสี่ยวเมิ่ง คุณยาย หวังเถ่และฉีหยุน ก็กินข้าวเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข หลังจากกินข้าวแล้ว ฉินเฟิงก็ออกจากเขตบ้านไป

ลานบ้านนั้นไม่กว้าง เป็นพื้นปูน แสงยามค่ำคืนส่องลงมา

“ฉีหยุน ตอนนี้บักหมาน้อยซ่งคนนั้นอยู่ที่ไหน?”

ฉินเฟิงบิดขี้เกียจ

“อยู่ที่โรงแรมตี้เหา กำลังประมูลขายบางอย่างอยู่ ที่เรียกว่าของล้ำค่า” ฉีหยุนกัดฟันพูด

“ของล้ำค่างั้นหรือ？ดีมาก”

ฉินเฟิงเรียกหวังเถ่ แล้วเดินไปทางประตูพร้อมพูดว่า “พรุ่งนี้ก็จะกลับเมืองเจียงเฉิงแล้ว คืนนี้จะต้องจัดการปัญหาทุกอย่างให้เรียบร้อย บริษัท ว่านตง จำกัดควรจะต้องเปลี่ยนเป็นค่ายกากมนุษย์ได้แล้ว”

“ครับ”

หวังเถ่และฉีหยุนตอบรับ

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ก็มีรถคันหนึ่งมาจอดที่หน้าประตู ฉินเฟิงเงยหน้ามอง เห็นเป็นชื่อ โรงแรมตี้เหา ขนาดใหญ่ เป็นโรงแรมที่สูง33ชั้น

ที่หน้าประตูนั้น มีรถหรูจอดอยู่มากมาย ผู้คนพลุกพล่าน ล้วนเป็นคนชั้นสูงที่สวมเสื้อผ้าหรูหรา ใส่นาฬิกาข้อมือแพงๆ เดินกันไปมา ดูคึกครื้น

“นายพลครับ โรงแรมตี้เหาเป็นโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเทียนหลิง ระดับ5ดาว เป็นของอสังหาริมทรัพย์ว่านตง ในเมืองเทียนหลิงนี้ อสังหาริมทรัพย์ว่านตงถือว่าเป็นใหญ่”

ฉีหยุนแนะนำอยู่ข้างๆ

บริษัท ว่านตง จำกัด ตั้งตัวจากอสังหาริมทรัพย์ แล้วก็ฝีมือทางด้านการบริหารอย่างรวดเร็ว ขยายไปทั่วทั้งเมืองเทียนหลิง

“ไปกันเถอะ เข้าไปดูไอ้บักหมาน้อยที่ว่ากันหน่อย”

ฉินเฟิงยิ้ม แล้วก็ลงจากรถ

จากนั้น ก็เดินตรงเข้าไปยังโรงแรมตี้เหา

แต่ว่า ในตอนนี้เอง มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกผู้ชายคนหนึ่งฉุดกระชาก อยากจะหาทางหนีออกจากชายคนนั้น แล้วก็มองมาที่ฉินเฟิง

แต่งตัวธรรมดาๆ แต่มีมาดไม่ธรรมดา ใบหน้าก็หล่อเข้ม หล่อคม

ก็ดีใจขึ้นมาทันที

“คุณสามีคะ ฉันอยู่นี่”

พูดไป หลิ่วย่านย่านก็เตรียมจะโผกอดเข้าสู่อกของผู้ชายที่มีมาดไม่ธรรมดาคนนี้ เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะปฏิเสธ เพราะถึงอย่างไรในเมืองเทียนหลิง เธอก็ถือว่าเป็นคนชั่นสูงที่รูปร่างสวยคนหนึ่ง

รูปร่างก็ดี ใบหน้าก็สวย

มีคนสวยแบบนี้โถมตัวเข้าไปกอด ถ้าเป็นผู้ชายก็ไม่มีทางจะปฏิเสธเรื่องดีๆ แบบนี้หรอก ถ้าผู้ชายตรงหน้าคนนี้ทำได้ดีล่ะก็ บางทีเธออาจจะให้โอกาสเขาก็ได้

แต่ว่า ตอนที่เธอวิ่งจะไปซบอกนั้น กลับไม่มีใครรับกอดไว้

ผู้ชายคนนี้หลบออกไป

“ออกไปห่างๆ ผมหน่อย”

ฉินเฟิงยืนกุมมือ สายตาไม่สนใจ

“ออกไปห่างๆ นายงั้นหรือ？”

หลิ่วย่านย่านหยุดหายใจไปตอนนั้น จากนั้นก็จ้องมองดูตัวเอง ใส่กระโปรงสีขาวโชว์สะโพก โชว์ทรวดทรงองค์เอวขนาดนี้ ที่ควรใหญ่ก็ใหญ่ ที่เล็กก็ควรเล็ก ใบหน้าก็ศัลยกรรมมาตั้งหลายครั้ง เรียกได้ว่าสวยสมบูรณ์แบบมาก

ทำให้คนหลงใหลได้

แต่ ตอนนี้คนนี้กลับบอกให้ออกไปห่างๆ หน่อยอย่างนั้นหรือ?

นี่มัน！

“นายหมายความว่าอย่างไร? คนสวยแบบฉัน นายปฏิเสธงั้นหรือ? ฉันก็อุตส่าห์เรียกออกมาว่าคุณสามี แต่นายยังปฏิเสธอีก คนไม่รักดี”

หลิ่วย่านย่านโมโห

“อย่างแรก คำว่า สามี ไม่ใช่ใครก็จะมาเรียกได้ง่ายๆ คำเรียกนี้ มีคนเดียวเท่านั้นที่เรียกได้ อย่างที่สอง คนสวย งั้นหรือ? เมื่อเทียบกับภรรยาผมแล้ว คุณเทียบได้แม้แต่เส้นผมของเธอด้วยซ้ำ”