เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 262

“มีอะไรเหรอ?”

อิ่นซินถามด้วยความไม่เข้าใจ สีหน้ามึนงง

“ฮึ! ขนาดเรื่องนี้ยังไม่บอกฉันเลย ไม่ยุ่งกับเธอแล้ว” หลิวลานเมิ่งเอามือกอดอกแล้วหันไปทางอื่น

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ตอนนี้อิ่นซินยิ่งสับสนมากขึ้น

เกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆ ทำไมหลิวลานเมิ่งถึงได้โกรธแบบนี้

พอเห็นหลิวลานเมิ่งไม่บอกเธอ อิ่นซินจึงต้องอุ้มฉินกั่วกั่วขึ้นมาและถามเบาๆ ว่า “ที่รัก น้าหลิวของเธอเป็นอะไรไปเหรอ? อยู่ดีๆ ก็มาโกรธแม่”

“อืม...”

ฉินกั่วกั่วกินวุ้นผลไม้อันหนึ่งไปพร้อมกับพูดว่า “เพราะพ่อทูนหัวของกั่วกั่ว”

“พ่อทูนหัว? ลูกยอมรับพ่อทูนหัวตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมแม่ไม่รู้เรื่องเลยล่ะ”

อิ่นซินรู้สึกงุนงงเป็นรอบที่สาม

“คุณพ่อแนะนำให้หนู พ่อทูนหัวดีกับหนูมาก” กั่วกั่วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเยาว์สดใส

ตอนนี้อิ่นซินถึงรู้แล้วว่า พ่อทูนหัวคนนั้นฉินเฟิงเป็นคนบอกให้นับถือ เธอพูดไม่ออกไปในทันใด ถึงอย่างไรกั่วกั่วก็เป็นลูกสาวของฉินเฟิง ฉินเฟิงเองก็เป็นพ่อของกั่วกั่ว

พ่อผู้ให้กำเนิด

มีสิทธิ์ที่จะให้ลูกสาวของตัวเองไหว้พ่อทูนหัว

“ไม่มีอะไรที่ไม่ดี”

หลังจากอิ่นซินครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็เข้าไปหาหลิวลานเมิ่ง หัวเราะปลอบใจพลางพูดว่า “ก็แค่พ่อทูนหัวคนเดียว เธอจะมาโกรธอะไรหนักหนา เด็กดี เลิกตีโพยตีพายได้แล้ว มากินวุ้นผลไม้กัน”

“ฮึ”

หลิวลานเมิ่งหันหน้าไปทางอื่นอีกครั้ง

หมายความว่าอย่างไรแค่พ่อทูนหัวคนเดียว เขาเป็นถึงประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปเชียวนะ เป็นเจ้านายของฉัน

เธอรู้แล้วยังจะโกหกฉัน

ในขณะที่พวกเธอสองคนกำลังโมโห ทางด้านบนก็ตัดสินแพ้ชนะได้แล้ว เจียงเจิ้นเอามือลูบศีรษะ “เฮ้อ แพ้หมดเลยสิบสองตา ไม่มีตาไหนชนะเลย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว อับอายจริงๆ”

“เดี๋ยวก็ชินเอง”

ส่วนฉินเฟิงก็พูดประโยคนี้ออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม

มันทำให้สีหน้าของเจียงเจิ้นชะงักไปเล็กน้อย ถึงอย่างไรก็เป็นศัตรู ก็ต้องคิดที่จะโจมตีเมืองเจียงเฉิง ฉินเฟิงไม่อยากใจอ่อน แต่วินาทีถัดมา สีหน้าของเจียงเจิ้นก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง

เขายิ้มเล็กน้อย “Mr.X แข็งแกร่งตามที่คิดไว้”

ฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไร

รอยยิ้มบนใบหน้าเจียงเจิ้นจางหายไปทันที เขารีบกล่าวว่า “แพ้ติดต่อกันสิบสองตา ผมไม่อยากจะเล่นหมากอะไรอีกแล้ว ฉันจะไปพักผ่อนหน่อย วันนี้ถือว่าเลี้ยงต้อนรับคุณ คุณตามสบายเถอะ”

พูดจบเจียงเจิ้นก็เดินออกไป เขาเดินมาถึงห้องทำงานของตัวเอง ซ่างเปียวกำลังอยู่ในห้องทำงานนี้

“นายท่าน เป็นอะไรไป?”

พอเห็นเจียงเจิ้นเข้ามา ซ่างเปียวก็รีบถาม

“เขามีนิสัยเย่อหยิ่งและมีอารมณ์ร้าย แม้ผมจะยิ้มให้เขา เขาก็ไม่สนใจผมเลย มีความเป็นไปได้สองประการ ประการที่หนึ่งคือไร้คู่ต่อสู้ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด ประการที่สองคือ ทำเป็นวางมาด ผมว่ามีแนวโน้มเป็นอย่างหลัง เพราะผมฆ่าคนมาตลอดชีวิต แต่กลับไม่ได้รู้สึกถึงพลังอาฆาตจากตัว Mr.X เลยแม้แต่นิดเดียว เขาไม่เหมือนกับยอดฝีมือพวกนั้น”

เจียงเจิ้นนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานแล้วกล่าวอย่างใจเย็น

“แล้วถ้าเกิดชีวิตย้อนกลับคืนสู่ธรรมชาติ เหมือนกับคนคนนั้นล่ะ?” ซ่างเปียวสันนิษฐาน

“ไม่มีทาง”

เจียงเจิ้นส่ายหน้า “คนคนนั้นคือใคร ที่ประเทศต้าหัวมีเพียงเทพสงครามอันดับหนึ่งของประเทศต้าหัวเท่านั้นที่มีความสามารถทัดเทียม จะมีบุคคลเช่นนี้มาปรากฏตัวอยู่ในเมืองเจียงเฉิงเล็กๆ อย่างนี้ได้ยังไง”

“ซ่างเปียว”

ทันใดนั้น เจียงเจิ้นก็มองไปทางซ่าวเปียวและพูดว่า “ให้ทีม SS ขึ้นไปแล้วกัน จะมีความสามารถจอมปลอมหรือจริง ลองดูก็รู้ ถ้าเสแสร้ง เขาจะต้องตายโดยไร้ที่ฝังศพ”

“ครับผม”

ซ่างเปียวเดินออกไปจัดการ