เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 27

บทที่ 27 ไม่ให้

จากนั้น ฉินเฟิงก็ขับรถปอร์เช่กลับไป แต่ระหว่างทางก็ได้คิดตลอดเกี่ยวกับปัญหานี้ แล้วไอ้เด็กหนิงหยู่นั่น จะยืมเงินห้าแสนไปทำอะไร?

ฉินเฟิงตัดสินใจจะไปถามเธอดู ไม่รีบที่จะบอกเรื่องนี้กับอิ่นซิน เพราะถ้ารู้ว่าอิ่นหนิงหยู่ยืมเงินไปห้าแสน ดอกเบี้ยทบต้นอีกสามล้าน หนิงหยู่ต้องซวยแน่ๆ

ต้องรู้ว่า ทางบ้านของอิ่นซินในตอนนี้ อย่างมากก็มีแค่แปดแสนเท่านั้น

พอกลับถึงบ้านตระกูลอิ่น ก็พบว่าอิ่นหนิงหยู่นั้นได้กลับมาแล้ว อิ่นหนิงหยู่รีบมองมาที่เขา เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าอย่าพูดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉินเฟิงตอบกลับโดยการพยักหน้า

แต่หลังจากที่กินข้าวเสร็จ อิ่นหนิงหยู่เตรียมที่จะกลับห้อง ก็เจอกับฉินเฟิงเข้าพอดี ฉินเฟิงกระซิบเบาๆว่า “เป็นหนี้เยอะขนาดนี้ เงินสามล้านไม่น้อยเลยนะ”

พอฉินเฟิงพูดแบบนี้ สีหน้าอิ่นหนิงหยู่ก็เปลี่ยนไป

“มากับฉัน”

อิ่นหนิงหยู่พาฉินเฟิงมาที่สวนหลังบ้าน ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นายรู้เรื่องแล้วเหรอ?”

“อืม”

“งั้นก็ดี นายห้ามพูดนะ ถ้าเกิดนายพูด ฉันจะเกลียดนายไปตลอดชีวิตเลยคอยดู พอถึงตอนนั้นฉันก็จะร้องไห้ตีโพยตีพาย พี่สาวฉันรักฉันมากขนาดนี้ ไม่มีวันคบกับนายหรอก”

พูดจบ อิ่นหนิงหยู่ก็ชี้หน้าฉินเฟิงแล้วเดินจากไป ไม่พูดแม้แต่น้อยว่าเอาเงินไปทำอะไร

เงินเรื่องเล็ก

ห้าแสน สามล้าน หรือสามร้อยล้าน สำหรับฉินเฟิงแล้วไม่ต่างกันมาก ยิ่งเมื่อวานฉินเฟิงได้เงินมาหนึ่งก้อน เพียงแต่กังวลเรื่อง

อิ่นหนิงหยู่เท่านั้น ยังไงซะเขาก็เป็นน้องเมีย

วันที่สอง

คณะกรรมการ(บริหาร)ชุดใหม่ วันนี้อิ่นซินหน้าตาดูสดใส เธอสวมชุด OL ที่ประณีต เผยให้เห็นเรือนร่างของเธอ โดยเฉพาะตอนที่อิ่นซินถือเอกสารไว้ในมือ

“คุณไปกับฉัน”

อิ่นซินเรียกฉินเฟิง

“ได้ครับ”

ฉินเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ หลังจากคราวที่แล้ว อิ่นซินเองก็เริ่มที่จะเปิดใจยอมรับเขา แต่ฉินเฟิงรู้สึกได้ว่าเหตุผลที่อิ่นซินเปิดใจยอมรับเขา ก็เพราะว่าลูกสาว

จะให้อิ่นซินมารักเขา ยังคงต้องใช้เวลา เพราะเรื่องที่ผ่านมาทำร้ายอิ่นซินไว้มาก

อิ่นป่ายหลับตาพักผ่อน แล้วยืนอยู่ข้างๆ

ตําแหน่งที่เหลือให้อิ่นซิน ก็ยังคงเป็นตำแหน่งสุดท้าย

“คุณปู่ ได้ยินว่าเมื่อวานปู่ไม่สบายเหรอคะ?”

อิ่นซินถามคุณท่านอิ่นด้วยความเป็นห่วง เมื่อวานคุณท่านอิ่นไม่ได้เข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้น(เปิดงาน)ของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป

“เหตุผลที่คุณปู่ไม่ไป เพราะไปรับพี่สาวกับพี่เขยของผม”

อิ่นป่ายอธิบาย และในตอนนี้ก็มีคนเข้ามาจากประตูสองคน คนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมลอน สวมชุดเดรสสีแดงดูสวยและมีออร่ามาก

“อิ่นเสี้ยงสวี่ !”

อิ่นซินเห็นผู้หญิงคนนี้ถึงกับขมวดคิ้ว

ผู้หญิงคนนี้คือพี่สาวของอิ่นป่าย ก็นับได้ว่าเป็นพี่(ลูกพี่ลูกน้อง)ของเธอ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังสุภาษิตที่ว่าน้ำกับไฟอยู่ร่วมกันไม่ได้ ตั้งแต่เล็กจนโตทั้งสองคนก็ไม่เคยแม้แต่จะมองหน้ากัน

“อุ๊ย ครั้งนี้อิ่นซินกลับมาแล้วเหรอ แถมยังพาสามีของตัวเองมาด้วย จริงๆเลย คิดว่าบริษัทเป็นสถานที่แบบไหน ขอทานอยากมาก็มาได้แบบนี้เหรอ? ”

อิ่นเสี้ยงสวี่ ใช้สายตาสำรวจฉินเฟิง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม