“ผมบอกแล้วไง หมอนั่นมันก็แค่เป็นตัวประหลาดเท่านั้นแหละ”
เฉินอานกอดอก ยืนมองทุกอย่างอยู่ข้างๆ
ในเมื่อจ้าวเหวินหยวนบอกแล้วว่าจะจัดการเอง อย่างนั้นก็ให้เขาจัดการเองก็แล้วกัน เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ถ้าไอ้แก่นี่ถูกฆ่าตาย เขาก็ค่อยไปจัดการMr.X ถึงจะเป็นการได้อวดฝีมืออย่างเต็มที่
“คนที่3แล้ว คนต่อไป มึงหรือเปล่า?”
ฉินเฟิงกวาดสายตาไปทางเฉินอานที่กำลังมีสีหน้าเย่อหยิ่ง
“เหอะ Mr.X มึงอยากจะลงมือกับกูจริงๆ งั้นหรือ ลงมือกับคนของหน่วยเทียนหลาง กูจะบอกให้นะ ในกฎหมายทหารของต้าหัว บอกไว้ว่าห้ามลงมือกับคนของหน่วยรบพิเศษ”
เฉินอานก็ยังมีใบหน้าที่เย่อหยิ่งคิดว่าตนเองเหนือกว่า
ตำแหน่งนี้ มีประโยชน์จริงๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มีแต่คนเคารพเขา
“กฏหมายทหารงั้นหรือ? งั้นต้องขอโทษด้วย กูไม่ได้เป็นทหาร อ่อ แล้วก็ กฏหมายพวกนี้ ลูกน้องของกูเป็นคนตั้งขึ้นมาทั้งนั้น ตอนแรกมีข้อแม้ระบุไว้ว่า ยกเว้นคนของหน่วยรบพิเศษไปคนท้าทายก่อน” ฉินเฟิงยืนไพล่หลัง
“เหอะ มึงบอกว่าไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายงั้นหรือ บ้าไปแล้ว ยังจะบอกว่าลูกน้องมึงเป็นคนร่างกฎหมายเองอีก บ้าจริงๆ !”
เฉินอานโมโหแล้ว
เขาเจอคนมามากมาย คนที่โอหังไม่กลัวใครก็เจอมาแล้ว แต่วันนี้ได้เจอกับฉินเฟิง ก็โอหังมาก ไม่ได้เกรงกลัวใครเลย ถึงได้กล้าบอกว่าไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายทหาร
แถมยังบอกว่า กฎหมายนี้ตนเองเป็นคนร่างขึ้นมาอีก
แต่ว่ามีจุดหนึ่งที่พูดถูกต้อง ที่มีข้อยกเว้นว่า นอกเสียคนของหน่วยรบพิเศษจะท้าทายหาเรื่องก่อน
“ไอ้หนู มึงได้ทำให้กูโมโหเข้าแล้ว”
ในสายตาของเฉินอานเผยรังสีอาฆาตออกมา
เป็นพลังอาฆาตในฐานะที่เป็นหน่วยเทียนหลาง
เขาได้เข้าหน่วยนี้อย่างถูกต้องทุกอย่าง ด้วยอายุเพียง28ปี ในหน่วยเทียนหลางเอง ก็ถือว่าพบได้น้อยมาก ดังนั้นเขาก็เลยนิ่งมาตลอด เพราะเขามั่นใจในพลังของตนเองมาก
“มึงรู้เรื่องอะไรไหม?”
ฉินเฟิงจับหน้ากาก แล้วพูดออกมา
“เรื่องอะไร?”
มือของเฉินอานก็จับดาบรบไว้แน่น
“ว่ามึงนั้นเป็นคนที่พูดมากที่สุด ในหมู่พวกนี้เลย”
“อะไรนะ?”
พอฉินเฟิงพูดจบ เฉินอานก็รู้สึกว่าตรงหน้ามีเงาอะไรดำๆ เข้ามา ใบหน้าที่บ้าคลั่ง แฝงความป่าเถื่อน แสยะยิ้มออกมาพูดว่า “นายท่านบอกว่า มึงพูดมาก”
พอสิ้นเสียง
ฉีหยุนก็ต่อยออกไป
“สมควรตาย!”
เฉินอานก็ใช้ดาบในมือมาปัดป้องไว้ด้วยสัญชาตญาณ เสียงดังเพล๊ง ป้องกันไว้ได้ แต่วินาทีต่อมา สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เพราะว่าพลังที่ยิ่งใหญ่กำลังพุ่งเข้ามา
เป็นพลังที่ยากจะคาดเดาได้
เสียงดังเพล๊ง
ดาบรบเล่มนั้น ได้หักออก ระหว่างนั้น กำปั้นนั้น ก็ทะลุเข้ามา
“เฮือก!”
เฉินอานร้องโอดโอย แล้วก็รีบใช้สองมือขึ้นมาปัดป้องทันที แต่ตอนที่เอามาปัดป้องไว้นั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปมาก เพราะว่าที่มือมีความเจ็บปวดส่งเข้ามาอย่างมาก ยากที่จะทนไหว
โครม
สุดท้าย ก็ทนไม่ไหว ถูกซัดจนลอยออกไป
เสียงดังตุบ
ร่วงลงพื้น ที่หน้าอกเกิดเป็นรูหลายรู เลือดอาบ
“……”
ทุกคนก็มองชายผู้บ้าคลั่งที่ค่อยเพียงหมัดเดียว ก็กลับมายังด้านหลังของฉินเฟิง จากนั้นก็ก้มหน้า เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกน้อง
แต่ว่า แค่ลูกน้องคนเดียวนี้ ก็ต่อยจนคนของหน่วยเทียนหลางกระเด็นไปเลย
ไม่อยากจะเชื่อ!
ไม่อยากจะเชื่อ!
คาดไม่ถึงจริงๆ !
นั่นเป็นคนของหน่วยเทียนหลางเลยนะนั่น ทำไมถึงได้สิ้นท่าเสียแล้ว?
แถมยังถูกลูกน้องต่อยไปเท่านั้นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพศึกมังกรหวนคืน