เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 275

โอหัง！

อวดดี！

ไม่เกรงกลัวใคร！

ใช่！

นี่มันไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ที่พวกเขารู้สึกถึงความอวดเก่งของMr.X แต่ว่าที่อวดเก่งมาทุกครั้งนั้น ก็ล้วนทำได้ตลอด แต่ว่า ครั้งนี้เป็นถึงไพ่ไม้ตายของตระกูลหลิน

มีสามองครักษ์ที่วางแผนมาหลายสิบปี

เพื่อมาปกป้องตระกูลหลินโดยเฉพาะ！

บุคคลแบบนี้ทั้ง3คน ถ้ายังขวางMr.Xไว้ไม่ได้ล่ะก็ ก็คงตลกน่าดู

“Mr.X คุณนี่มันทำให้คนขนหัวลุกได้จริงๆนะ ตอนแรกยังนึกว่า3คนนี้จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ แต่ว่า 3คนนี้เป็นคนที่ผมชุบเลี้ยงมากับมือ เอามาฆ่าคุณได้ง่ายๆ”

หลินเย่าตุงน้ำเสียงนิ่งๆ เต็มไปด้วยความมั่นใจ

“จริงหรือ？”

ฉินเฟิงยิ้มสองเท้าเขย่ง วินาทีต่อมา ก็มาโผล่ด้านหลังของหลินเผิงหยุน หนึ่งในสามองครักษ์ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ได้ยินว่า คุณเป็นนักฆ่าใช่ไหม?”

“ไปตายซะ！”

หลินเผิงหยุนก็ตกใจ เขาไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าฉินเฟิงมาอยู่ด้านหลังของตนเองตอนไหน แต่รู้สึกได้ถึงอันตรายถึงชีวิต มาปรากฏด้านหลังตนเอง

ทันใดนั้น ก็ก้มตัว เตรียมจะหนี

แต่ว่า ตอนที่เขากลิ้งตัวนั้น ก็มีมือมาจับที่ลำคอของเขาไว้

“เฮือก！”

ตอนนี้ หลินเผิงหยุนก็ใช้วิชาและประสบการณ์ที่เรียนรู้มาจากสงครามทั้งหมด เพื่อดิ้นให้หลุดออกมา

แต่ว่า

เสียงดังแคร๊ก

เขาก็ตัวแข็งทื่อ ดวงตาโตออกมา จ้องมองไปยังหน้ากากมีเขี้ยวนั้น เขาตายแล้ว ตายไปเสียอย่างนี้เลย วิชาฆ่าคนที่ว่า ยังไม่ทันได้ใช้ออกมาเลย

“วิชาฆ่าคนอันนี้ ตอบสนองช้าเสียจริง”

ฉินเฟิงโยนลงพื้น

ไม่ต้องพูดถึงวิชาฆ่าคนหรอก แม้แต่การตอบสนองยังช้ากว่าเลย และถ้าจะพูดถึงวิชาฆ่าคน คงต้องพูดถึงหวางเถ่ เป็นนักฆ่าที่อยู่ลำดับที่10

ถึงขนาด เกือบที่จะฆ่าเขาได้เลยด้วยซ้ำ

นั่นถึงจะเป็นนักฆ่าของจริง

“ตายแล้วหรือ？”

ในตอนนี้ คนโดยรอบยังดีใจกับการปรากฏตัวของสามองครักษ์อยู่เลย คิดว่าสามองครักษ์จะฆ่าMr.Xได้อยู่เลย สีหน้ายังไม่ทันเปลี่ยนเลย

ก็ตายเสียแล้ว

ตอนนี้พวกเขาหัวเราะอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้กันออกมา

ความรู้สึกนี้ มันเจ็บปวดมาก

จะฆ่าคนก็ได้ แต่ช้าหน่อยได้ไหม เมื่อครู่นี้พวกเรายังอยู่ในห้วงแห่งความสุขอยู่เลย

แม้แต่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์จอมวางแผนอย่างหลินเย่าตุง ตอนนี้ก็นิ่งไม่อยู่เหมือนกัน สองคิ้วขมวดแน่น สีหน้าเคร่งขรึม

โหดขนาดนี้เลยหรือนี่？

“เจ้าตระกูลครับ คนนี้มันเก่งมาก”

หลินหู่มือกำกระบี่เล่มใหญ่ ยืนตรงหน้าหลินเย่าตุง สีหน้าหนักใจ

“เจ้านายครับ คนนี้ผมจัดการเอง ผมอยากจะลองเสียหน่อย”

“ได้”

ฉินเฟิงหยักหน้า

ฉีหยุนรีบก้าวขาออกไป สองตาเต็มไปด้วยไฟแห่งการต่อสู้ แล้วก็พุ่งออกไป ซัดกำปั้นออกไป กระทบกับกระบี่เล่มใหญ่นั้น ทันใดนั้นหลินหู่ก็รับกระบวนท่า จนต้องถอยไปสองก้าว

“กระบี่เล่มนี้ของกู ทำจากเหล็กกล้าพิเศษ แรงคนทำลายไม่ได้”

หลินหู่ใช้กระบี่เล่มนั้น มาตั้งรับไว้ที่ด้านหน้าตนเอง

“ทำลายไม่ได้งั้นหรือ？”

ฉีหยุนเริ่มสนใจขึ้นมา “ทำลายไม่ได้ งั้นก็พอดีเลย ช่วงนี้กำลังคันไม้คันมืออยู่พอดี”

เพล๊ง

ซัดกำปั้นออกไป ต่อยผ่านอากาศจนเกิดเป็นเสียงลมออกมา

หลินหู่ก็ถือกระบี่เล่มใหญ่ไว้ ถอยไปสองก้าว สีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จริงๆแล้ว ในใจของเขาได้อึ้งไปหมดแล้ว เขาเกิดในตระกูลหลิน มีแรงมหาศาลแต่เกิด ก็เลยถูกหลินเย่าตุงส่งออกไปฝึกวิชา

ตั้งแต่เล็กก็มีกระบี่เล่มนี้เป็นเพื่อน พละกำลังมหาศาล

แต่ว่า วันนี้เขากลับถูกคนมาโจมตีจนต้องถอยร่นไป！

แถมยังไม่ใช่แค่ถอยไปก้าวเดียวเท่านั้น แต่ถอยไปหลายก้าวมากด้วย แถมยังถูกต่อยใส่กระบี่จนต้องถอยหลังไปอีก ถ้ามีคนมาบอกเขาว่ามีคนเก่งแบบนี้ เขาก็คงไม่เชื่อ

แต่ว่า ตอนนี้ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ！

“เก่งไม่น้อยนะ ที่รับหมัดกูได้ แต่ว่า ตั้งรับให้ดีนะ กูเอาจริงละ”

ฉีหยุนยิ้มออกมา เอากำปั้นมาชนกัน เพื่อรวมพลังเป็นพลังออกมา ทำให้คนรู้สึกเหมือนตรงหน้าเป็นสัตว์ร้ายตัวยักษ์ใหญ่ คนรอบๆ ก็รู้สึกกลัวๆ ขึ้นในใจขึ้นมา