เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 47

คนดี?

อิ่นหนิงหยู่มองดูท่วงท่าเช่นนี้ด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

และในเวลานี้ ต้าตาวผู้กำยำ สีหน้าดุร้ายก็เดินออกมา ทันทีที่เห็นฉินเฟิง ก็โค้งตัวลงแล้วพูดอย่างยิ้มแย้มทันที “พี่ชาย คุณมาถึงแล้วเหรอ”

“พี่ชาย?”

อิ่นหนิงหยู่ตกตะลึง เธอเคยเห็นต้าตาวคนนี้มาก่อน แต่เขาวางอำนาจอย่างที่สุด ข้างหลังเป็นกลุ่มลูกสมุน ที่เดินวางมาดไปทั่ว เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

แต่ในตอนนี้กลับไม่สนใจศักดิ์ศรี เกิดอะไรขึ้น?

“วันนี้เธอมาหาคุณ”

ฉินเฟิงบอกถึงอิ่นหนิงหยู่ที่อยู่ข้างกาย

“อ้อ...ค่ะ...ค่ะ ฉันมาคืนเงินค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันยืมคุณมาห้าแสน ตอนนี้ฉันมีสี่แสน ฉันจะจ่ายคืนให้ก่อน ส่วนเรื่องดอกเบี้ยนั้น...”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อิ่นหนิงหยู่ก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

ภายในเวลาไม่ถึงเดือน ดอกเบี้ยทบต้นได้เพิ่มขึ้นจากห้าแสนเป็นสามล้านแล้ว มันเลวร้ายเกินไป

ในเวลานี้ต้าตาวรีบโบกมือ “ดอกเบี้ยทบต้นอะไร ผมไม่ทำแล้ว ตอนนี้พวกเรากลัวตัวกลับใจทำตัวใหม่แล้ว สำหรับเงินสี่แสนของคุณนั้น”

เขาเหลือบมองฉินเฟิง

ฉินเฟิงแอบส่งสัญญาณ

“เงินสี่แสนนี้ ผมจะรับไว้ ส่วนอีกแสนหนึ่งให้ถือเป็นคำขอโทษจากผม ตอนนั้นผมไปดักพวกคุณที่ประตูโรงเรียนทุกวัน ซึ่งส่งผลกระทบต่อพวกคุณ ต้องขอโทษอย่างมาก”

ต้าตาวยิ้มกว้างราวกับเป็นคนดีมาก

จิตใจของอิ่นหนิงหยู่วุ่นวายไปหมด จนกระทั่งหลังจากคืนเงินและเดินออกมาแล้วเธอก็ยังมีสีหน้ามึนงงอยู่ ในที่สุดเธอก็มองฉินเฟิงอย่างสงสัย “เขาเป็นอะไรไป? ทำไมเขาถึงมีท่าทีเอาใจฉัน? เป็นเพราะคุณหรือเปล่า”

“ไม่ได้ยินเขาพูดเหรอ กลับตัวกลับใจทำตัวใหม่”

“ฉันเชื่อคุณก็บ้าแล้ว”

อิ่นหนิงหยู่เหลือกตาใส่ คิดว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับฉินเฟิง แต่เมื่อเห็นว่าฉินเฟิงไม่ยอมบอกเธอ เธอจึงไม่ถามอีก ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม

ก่อนหน้านี้ อิ่นหนิงหยู่มีท่าทีดูถูกฉินเฟิง

แม้ว่าในตอนนี้ก็เช่นกัน แต่ในแววตาของเธอมีความชื่นชมมากขึ้น เธอคิดว่าฉินเฟิงในตอนนี้ ดีกว่าคนสารเลวที่ทอดทิ้งภรรยาและลูกสาวพอประมาณ

“อ้อ ไม่ต้องเปลืองแรงงานฟรีของคุณหรอก คุณซื้ออาหารแล้วไปเยี่ยมเด็กๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า วันนี้เป็นวันที่พวกเรานัดกับพวกเขาไว้ แต่ทางนี้มีการผ่าตัด ฉันจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ คุณช่วยไปที่นั่นหน่อย”

“เรียกว่าพี่เขยก่อน”

อิ่นหนิงหยู่จ้องเขม็งใส่ฉินเฟิง “คุณนี่เลวจริงๆ ต้องการเอาเปรียบทุกอย่าง พี่เขย ไปเถอะ รีบไป ให้ตายสิ แกล้งฉันทั้งวัน”

“ทำไมผมกลับรู้สึกว่าคุณต่างหากที่กำลังแกล้งผม”

มุมปากของฉินเฟิงกระตุก

การมีน้องเมียที่ไร้เหตุผลเป็นเรื่องที่น่าสนุก แต่ก็เอาเป็นว่าน้องเมียคนนี้เป็นคนดี เธอสามารถทำอะไรได้มากมายเพื่อเด็กๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า อย่างน้อยก็มีจิตใจดี

ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงแยกกันไปคนละทางที่ปากทาง

ฉินเฟิงไปซื้ออาหารและมาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหยางกวง เมื่อเดินเข้าไปก็พบเหตุการณ์บางอย่าง เด็กเหล่านั้นกำลังทำความสะอาด ทุกคนกำลังเก็บกวาด

“ขอโทษนะครับ...”