เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 66

“กระดาษเงินงั้นเหรอ? แกก็คู่ควรเหรอ?”

อาเทียนแสยะยิ้ม รูปร่างของเขาเตี้ยเล็กน้อย แต่ว่าด้วยเหตุนี้ความเร็วก็เร็วที่สุด พุ่งไปด้านหน้าที่สุด ข้อศอกพุ่งไปทางขมับของฉินเฟิง ความเร็วก็เร็ว แม่นยำ และรุนแรง

นี่ก็เป็นการโจมตีที่จะฆ่าคน

ตราบใดที่โจมตีไปทางจุดสำคัญ

แต่ว่าเขายังออมมือเล็กน้อย เนื่องจากว่าคุณชายฟางบอกว่า จะต้องมีชีวิตอยู่ด้วย

เพียงแต่วินาทีต่อมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เพราะเขาพบว่าข้อศอกของที่โจมตีนั้น ไม่นึกเลยว่าจะไม่โดนเป้า ฉินเฟิงเพียงแค่เอียงหัวเล็กน้อยก็หลบหลีกได้

นี่มันเป็นไปไม่ได้

ความเร็วนี้ คนธรรมดาจะตอบสนองได้อย่างไร

“ฮ่าๆ อาเทียน ระดับของนายลดลงแล้วนะ โจมตีแบบนี้ก็ไม่โดนเป้า จริงๆเลย เหยื่อคนนี้ก็มอบให้ฉันนะ” อาเจี๋ยที่ตามอยู่ด้านหลัง ไล่ตามไปแล้ว

เตะตวัด ขาข้างหนึ่งเตะไปทางบนหน้าอกของฉินเฟิง

ถ้าเกิดเตะโดน ถูกเตะกระเด็นอย่างแน่นอน

หน้าอกก็เป็นหนึ่งในจุดสำคัญเหมือนกัน เมื่อก่อนเขาเคยเตะซี่โครงของศัตรูเหล่านั้นหัก ก็เตะหักแบบนี้

“ฮ่าๆๆ เด็กน้อย นอนลงเดี๋ยวนี้……”

อาเจี๋ยแสดงรอยยิ้มที่โหดร้ายเล็กน้อย แต่วินาทีต่อมา ยังไม่ทันจะพูดจบ รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อ เพราะว่าเห็นเพียงฉินเฟิงถอยกลับเล็กน้อย และหลบหลีกการโจมตีของพวกเขา

เป็นไปได้ยังไง

ความสามารถในการตอบสนองนี้

“ไอ้หมอนี่แปลกๆน่ะ ร่วมมือกัน”

หลังจากที่อาเจี๋ยพบว่าไม่ปกติ ก็พูดกับอาเทียนคนนั้นในทันที ทั้งสองคนมองหน้ากัน ก็โจมตีทั้งซ้ายและขวาไปทางฉินเฟิงในทันที อาเทียนออกหนึ่งหมัด อาเจี๋ยเตะออกไปหนึ่งที และพุ่งไปทางจุดสำคัญของฉินเฟิง

“ตาย!”

ในครั้งนี้ พวกเขาไม่ได้ออมมือ

เกมฆ่าคน ถ้าเกิดพวกเขาจริงจัง ถ้าอย่างนั้นไม่มีทางออมมือ

และในเวลานี้ ฉินเฟิงมองพวกเขาสองคนแวบหนึ่ง และพูดออกมาไม่กี่คำว่า: “พวกแกเล่นพอหรือยัง? เล่นพอแล้ว ก็ถึงตาฉันแล้ว”

วินาทีต่อมา

ฉินเฟิงปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขา มือข้างหนึ่งจับมือของอาเทียนไว้ มืออีกข้างก็จับมือของอาเจี๋ยไว้ ต่อจากนั้นได้ยินเพียงแกร๊กดังมาหนึ่งเสียง

“อ๊ากกกก……”

อาเทียนกับอาเจี๋ยล้มลงกับพื้นพร้อมกัน ทั้งสองต่างก็เหงื่อแตก สีหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด อาเทียนจับแขนของตัวเองไว้ ตรงกลางแขนของเขา ก็ตกลงมาในทันที

เหมือนกับว่า กระดูกข้างในหักไปหมดแล้ว

และอาเจี๋ยก็นอนอยู่บนพื้น จับต้นขาของตัวเองไว้ ก็เหมือนราวกับทั่วไป หักไปอย่างพร้อมเพรียงกัน เหมือนกับว่ากระดูกข้างในหัก

“ลูกพี่ ไอ้หมอนี่รับมือได้ยาก มือของผมหักแล้ว”

อาเทียนกัดฟัน ลืมตาขึ้น และพูดกับเสนซัน

“ลูกพี่ ขาของผมก็หักแล้ว” อาเจี๋ยพูดแบบเดียวกัน

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างก็ตกใจ โดยเฉพาะนักมวยเหล่านั้น ต้องรู้ว่าอาเทียนกับอาเจี๋ยนี้อยู่ในผู้คนมากมายขนาดนี้ นอกเหนือจากเสนซันที่สามารถต่อสู้ได้เก่งที่สุด

ปรากฏว่า ถูกจัดการในวินาทีเดียว?

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

“มีความสามารถอยู่บ้าง”

สายตาของเสนซันมองไป ต่อจากนั้นพูดว่า: “พวกนายทั้งหมดลุยพร้อมกัน หมัดยากจะสู้สี่มือ(เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง) นับประสาอะไรกับพวกนายที่ไม่ใช่คนธรรมดา”

นั่นนะสิ

พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา ต่างก็เป็นนักมวยอยู่ในมวยเถื่อนใต้ดิน ใช้ชีวิตกระหายเลือดปลายมีด พวกเขาไม่กลัวตาย

ภายใต้คำสั่งหนึ่งเสียงของเสนซัน สิบกว่าคนที่เหลืออยู่ ก็รุมโจมตีฉินเฟิงทั้งหมดในครั้งนี้ และยังชกต่อยด้วยความร่วมมือเป็นอย่างดี

เพียงแต่ว่า สิบวินาทีต่อมา นักมวยเถื่อนสิบสี่คนที่พุ่งเข้าไปนั้น ทั้งหมดก็ล้มลง ฉินเฟิงกวาดสายตามองคนที่ร้องโอดโอยเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น อดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “ขยะก็คือขยะ จะมามากแค่ไหนก็เหมือนกัน”

“น่าสนใจ”

ครั้งนี้เสนซันมีความสนใจ หันหน้ากลับมา มองดูฉินเฟิง และพูดว่า: “ฝีมือของแกดีมาก มีความสนใจที่จะมาทางฉันมั้ย”

“ดูเหมือนว่าแกจะไม่เข้าใจความหมายของฉัน”