เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 85

“เป็นเพราะหญิงสารเลวคนเดียว ซูเยว่ เพื่อนนักเรียนมหาวิทยาลัยของเถ้าแก่ และเป็นแฟนสาวคนแรกด้วย หนี้สามล้านนี่ไม่ใช่ของเถ้าแก่ แต่เป็นของผู้หญิงคนนั้น เธอชอบเล่นการพนัน ปกติก็แค่การพนันเล็กๆ น้อยๆ แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอแพ้พนันครั้งใหญ่ เสียไปสามล้าน”

“บาร์เหล้าแห่งนี้เธอเป็นคนยุให้เถ้าแก่เปิด ด้วยเหตุนี้เถ้าแก่จึงใช้ทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวจนหมด แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงฮุบทรัพย์สินทั้งหมดรวมถึงบัตรธนาคารต่างๆ ไป แล้วยังขายบาร์เหล้าแห่งนี้ ก่อนจะหนีไป”

“หนี้จำนวนสามล้านนี้ เถ้าแก่ต้องแบกรับไว้ มิฉะนั้นคนเหล่านั้นจะสร้างปัญหาให้กับซูเยว่ ถ้าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเถ้าแก่จริงๆ รบกวนคุณช่วยเกลี้ยกล่อมเขาหน่อย เถ้าแก่คนนี้ดีกับพวกเรามากจริงๆ”

บาร์เทนเดอร์หญิงที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยสีหน้าจริงใจ

เพราะเถ้าแก่ดีกับพวกเขามาก มักจะให้โบนัสและเลี้ยงข้าวพวกเขาอยู่เสมอ แม้ว่าตอนนี้เขาจะแต่งตัวเหมือนพวกนักเลง แต่ก็ยังมีนิสัยอ่อนโยนมาก

พวกเขาในฐานะพนักงานของบาร์เหล้าแห่งนี้ ไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเฉินจื่อซวน

“ซูเยว่”

ฉินเฟิงไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่เขารู้อย่างหนึ่งว่า พี่น้องของตนคนนี้ ต้องรักผู้หญิงคนนั้นอย่างสุดซึ้ง จนถึงขนาดย่อมแบกรับภาระหนี้ให้เธอถึงสามล้านอย่างไม่เสียดาย

“ว่าแต่ว่า เถ้าแก่ของพวกคุณอยู่ที่ไหน?”

ฉินเฟิงเอ่ยปากถาม

เฉินจื่อซวนออกไปนานแล้ว แต่ยังไม่เห็นกลับมา

“เหมือนจะออกไปทำธุระ แต่ทำไมยังไม่กลับมาอีกล่ะ”

เสี่ยวเว่ยก็ยังงุนงงเช่นกัน เขาถามพนักงานเสิร์ฟว่า “เฮ้ เสี่ยวหลิง เมื่อกี้คุณพูดอะไรกับเถ้าแก่?”

“มีคนชื่อเจ้าบาดแผลมาหาเถ้าแก่” เสี่ยวหลิงตอบ

“อะไรนะ!”

ขวดเหล้าในมือของเสี่ยวเว่ยถือไม่อยู่ กระแทกลงกับโต๊ะ เขาจ้องไปที่เสี่ยวหลิงด้วยความโมโหทันที “เรื่องแบบนี้ ทำไมคุณไม่รีบบอก”

“ถ้าฉันบอกคุณแล้วจะมีประโยชน์อะไร? คุณจะใช้หนี้สามล้านแทนเถ้าแก่เหรอ?”

เสี่ยวหลิงกลอกตาใส่ “ถ้าคุณมีฝีมือ ควรรีบหางานใหม่ดีกว่า ให้ตายสิ”

“เกิดอะไรขึ้น?” ฉินเฟิงรีบถาม

“เจ้าบาดแผลคนนั้น เป็นพี่ใหญ่ของที่นี่ คนที่เถ้าแก่ติดหนี้สามล้าน”

เสี่ยวเว่ยพูดจบก็ทรุดตัวลงกับพื้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เสี่ยวหลิงพูดถูก ต่อให้เขารู้ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากบ่น

“อยู่ที่ไหน?”

“ออกไปแล้วเลี้ยวซ้าย เดินตรงไปประมาณหนึ่งร้อยก้าว จะมีอาบอบนวดแห่งหนึ่ง ที่นั่นคือพื้นที่ของเจ้าบาดแผล”

ฉินเฟิงได้ยินดังนั้น ก็เดินออกจากประตูทันที เลี้ยวซ้าย จากนั้นเดินตรงไปหนึ่งร้อยเมตร แล้วเขาก็เห็นอาบอบนวดแห่งหนึ่ง

อาบอบนวดต้ากวง

วันนี้อาบอบนวดดูเหมือนจะไม่เปิดบริการ ประตูใหญ่ปิดสนิท แต่มีชายชุดดำร่างสูงใหญ่สองคนกำลังยืนรักษาการณ์อยู่ที่ประตู

“คุณครับ วันนี้ไม่เปิดให้บริการครับ”

พอเห็นฉินเฟิงมา หนึ่งในนั้นก็ขวางฉินเฟิงไว้

“ผมมาหาคน”

“หาใครครับ?”

“เฉินจื่อซวน”

เมื่อทั้งสองได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจทันที หนึ่งในนั้นพูดด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง “ไม่ต้องหาแล้ว ตามกฎในวงการ ขาข้างหนึ่งสามล้านสามแสน ต่อให้คุณเจอเขา เขาก็อาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว มารีบเก็บศพเถอะ

“หลีกไป”

แววตาของฉินเฟิงหรี่ลง

“หลีกไป หลีกทางให้พวกเรา คุณก็รู้ว่าพวกเราคือ...”

ชายผิวดำหัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง แต่เสียงยังไม่ทันเงียบลง ลำคอของเขาก็ถูกฉินเฟิงคว้าไว้ ก่อนจะสะบัดมือโยนออกไปไกลกว่าสิบเมตร กระแทกลงบนรถ

“ผมบอกแล้วว่าให้หลีกไป”

ฉินเฟิงกวาดสายตามองชายที่เหลืออยู่หนึ่งคน

“รุนแรงขนาดนี้เลย?”