เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 86

จากนั้นลูกสมุนหลายคนก็นำทางพวกเขาเข้าไปในห้องใต้ดิน

เมื่อเข้ามาในห้องใต้ดินแล้ว มันดูมืดครึ้มและมืดมิด ในเวลานี้เฉินจื่อซวนหายใจแรง อธิบายให้เขาฟังว่า “สถานบันเทิงใต้ดินแห่งนี้ มีอาบอบนวดเปิดอยู่รอบๆ หลายแห่ง ทางเข้าออกมี 7-8 ทาง แต่เถ้าแก่ก็คือเจ้าบาดแผล”

ท้ายที่สุดมีเพียงคนอย่างเจ้าบาดแผลเท่านั้นที่สามารถดูแลควบคุมสถานที่ได้อยู่หมัด

ที่ประตูสถานบันเทิง ยังมีลูกสมุนร่างสูงสองคน พวกเขาเหลือบมองฉินเฟิงและเฉินจื่อซวนแล้วไม่ได้สนใจอีก เห็นได้ชัดว่าเจ้าบาดแผลได้สั่งการเอาไว้แล้ว

ยังไม่ทันได้เปิดประตูก็มีเสียงดังเอะอะมาจากข้างใน จากนั้นฉินเฟิงก็ผลักเปิดออก กวาดสายตามองดูตารางกราฟหลายผืนข้างใน มีคนเดินไปเดินมา คึกคักมีชีวิตชีวา

“พี่รูปหล่อ ชอบเล่นอะไร ลูกเต๋า, Poker หรือว่า Show Hand? ผมสามารถนำคุณไปได้”

ที่ประตู มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอสวมชุดกี่เพ้าแหวกสูงมาก เผยให้เห็นต้นขาสีขาวนวล รูปร่างมีส่วนโค้งเว้าเป็นลูกคลื่นใหญ่ ลิปสติกร้อนแรงมีเสน่ห์เป็นพิเศษภายใต้แสงสลัวนี้

“ฉันชื่อเสี่ยวเสี่ยว เป็นคู่เล่นของพี่รูปหล่อ”

เสี่ยวเสี่ยวส่งสายตาให้เขา

ข้างหลังพวกเขายังมีผู้หญิงหลายคนในชุดกี่เพ้า พวกเธอหัวเราะขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าของเสี่ยวเสี่ยว

“กินไม่เลือกจริงๆ ของแบบนี้ยังถูกใจ ให้ตายสิ ไม่มีวิสัยทัศน์เลยจริงๆ”

“นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่ ได้เจอแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ”

“เธอน่ะเหรอ ฮ่า ฉันคิดว่าก็หาได้แค่นี้แหละ ผู้ชายสองคนนี้ดูสีหน้าหม่นหมอง เสื้อผ้าสองคนนี้ราคารวมกันยังไม่ถึงสองร้อยเลยล่ะมั้ง หนึ่งในนั้นคือผู้ป่วย จุ๊จุ๊จุ๊ ฉันว่าสภาพนี้นะ ส่วนใหญ่จะมาจ่ายหนี้”

“คนแบบนี้ เสี่ยวเสี่ยวยังเข้าไปเสนอตัวเอง ฉันกล้าพนันได้เลย เจ้าสองคนนั้นแม้แต่ทิปก็ไม่มี”

หลายคนพากันเย้ยหยันเสี่ยวเสี่ยว เธอเพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วัน เพราะรูปร่างที่ดีทำให้ผู้หญิงคนอื่นเสียเปรียบ ดังนั้นจึงพากันผลักไสเธอ

เธอมาทำงานสามวันแล้ว แต่ไม่มีแขกเลย

ดังนั้นเธอจึงเป็นคนแรกที่ออกมาเกาะติดฉินเฟิง

แต่นี่คือฉินเฟิงที่ดูเหมือนไม่รวยเท่าไหร่ คนอื่นๆ มองข้ามพวกเขา ไม่เช่นนั้นจะไม่มีทางยอมให้เสี่ยวเสี่ยวได้เข้าใกล้พวกเขาหรอก

ฉินเฟิงเอียงศีรษะมอง รูปร่างไม่เลวจริงๆ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับอิ่นซินก็ห่างไกลกันมาก นอกจากนี้อุปนิสัยประจำตัวของทั้งสองคนก็แตกต่างกัน อุปนิสัยของอิ่นซินค่อนข้างสูงส่งเย็นชา ส่วนเสี่ยวเสี่ยวนั้นเป็นผู้หญิงโสเภณีอย่างสมบูรณ์ แต่หญิงโสเภณีก็มีเสรีภาพของหญิงโสเภณีเช่นกัน ดังนั้นฉินเฟิงจึงไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว

“เจ้าบาดแผลอยู่ที่ไหน?”

ฉินเฟิงถามคำถามนี้กับเสี่ยวเสี่ยว

“พี่บาดแผล?”

เสี่ยวเสี่ยวถึงกับตกตะลึง เหตุใดฉินเฟิงพอมาถึงก็ถามถึงพี่ใหญ่ของสถานบันเทิงของพวกเขา แต่ด้วยจรรยาบรรณของวิชาชีพ เธอจึงชี้บอกฉินเฟิง “อยู่ตรงนั้น โต๊ะกลมใหญ่ตรงนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยประคองพี่น้องของผมด้วย”

ฉินเฟิงวางเฉินจื่อซวนที่อยู่ในมือข้างหนึ่งให้กับเสี่ยวเสี่ยว

“เฮ้ย...นี่คุณ...”

“เดี๋ยวจะให้ทิปคุณ”

คำพูดของฉินเฟิงหยุดยั้งเสี่ยวเสี่ยวจากการปฏิเสธ ในที่สุดเสี่ยวเสี่ยวก็ฝืนประคองเขาเพราะเห็นแก่เงิน แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจะมีทิปให้จริงๆ หรือเปล่า แต่ตอนนี้เธอก็ไม่มีแขกเลย

พยายามให้ตายก็ไร้ประโยชน์

ฉินเฟิงเดินไปยังกลางห้องก็พบว่าโต๊ะกลมตัวนั้นว่างอยู่ แขกทุกคนที่เคยเล่นอยู่ตรงนั้นถูกไล่ไปข้างๆ และตอนนี้ก็มองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความสงสัย

เจ้าบาดแผลยืนอยู่ข้างโต๊ะกลม สูบบุหรี่อยู่ รอยแผลเป็นบนใบหน้าดูน่ากลัวมากเหมือนเดิม ข้างๆ เขามีชายชราเคราแพะสวมเสื้อคลุมยาวยืนอยู่

เขามีอายุประมาณหกสิบกว่า ค่อนข้างชรา

“เกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะไม่ใช่ธรรมดา”

“มันไม่ใช่แค่ไม่ธรรมดา คุณดูสีหน้าของพี่บาดแผลสิ ยังมีชายเคราแพะนั่นอีก คุณน่าจะรู้ว่าเขาเป็นใครใช่ไหม เขาคือ จางจิ่วเคอ ท่านจิ่วผู้โด่งดังในสถานบันเทิงแห่งนี้”