เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 87

“อย่าอวดดีเกินไป”

เฉินจื่อซวนเอื้อมมือออกไป พยายามจะหยุดฉินเฟิง แต่พอเขาก้าวไปข้างหน้า อาการบาดเจ็บของเขาก็ปะทุขึ้น ก่อนจะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก สาดกระเซ็นเต็มเสื้อผ้าของเขา

“เฮ้อ กลับมา”

เสี่ยวเสี่ยวที่เดิมทีคิดจะออกจากที่นี่ ในเวลานี้ก็อดดึงเขากลับมาไม่ได้ แล้ววางลงบนตัวเธอเอง พึมพำว่า “ช่างมันเถอะ ขาดทุนก็คือขาดทุน”

“จื่อซวน วางใจเถอะ”

ฉินเฟิงมอบสายตาวางใจให้กับเฉินจื่อซวน แล้วพูดกับเสี่ยวเสี่ยวว่า “วันนี้ผมชนะไปเท่าไหร่แล้ว ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ในนั้นจะเป็นทิปของคุณทั้งหมด”

“ช่างมันเถอะ ช่างมันเถอะ”

เสี่ยวเสี่ยวส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความหวาดกลัว

เสียไปสองล้าน?

ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ก็เท่ากับสี่แสนแล้ว

เดิมทีเธอก็จนอยู่แล้ว ตอนนี้ยังต้องติดหนี้อีกสี่แสน ธุรกิจขาดทุนแบบนี้ใครจะทำ อีกอย่างถ้าเสียแบบนี้ ฉินเฟิงต้องถูกฝังแน่ พอถึงตอนนั้นจะเอาเงินกระดาษมาให้เธอเหรอ?

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว

เธอไม่มีทางตอบตกลงแน่

“เจ้าหนู คุณใจกล้ามากนะ กล้าเอาชีวิตมาเดิมพัน แต่จงทะนุถนอมไว้เถอะ คุณเหลือเพียงตาสุดท้ายเท่านั้น จะว่าไปแล้ว เพื่อเห็นแก่คนที่กำลังจะตายอย่างคุณนะ คุณเลือกเอาเองว่าจะเล่นเกมไหน จะได้ตายอย่างไม่ติดค้างกัน Show Hand, Poker, Golden Flower หรือว่า Bull Bull...”

ชายเคราแพะมีท่าทีหยิ่งผยองเช่นกัน

แต่ก็สมควรแล้วที่เขาจะหยิ่งผยอง ถึงอย่างไรเขาก็เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของสถานบันเทิงริมแม่น้ำที่มีเศรษฐกิจพัฒนาแล้วในเมืองเจียงเฉิง

อาจกล่าวได้ว่า ค่าตัวของเขามีค่านับล้าน

“คุณถนัดอะไรที่สุด?” ฉินเฟิงถามอย่างเฉยเมย

“ผม? ทำไมเหรอ คุณต้องการเอาชนะผมในด้านที่ผมถนัดที่สุดเหรอ? ฮ่า ไร้เดียงสาจริงๆ”

เมื่อเสียงหัวเราะของชายเคราแพะเงียบลง ทุกคนในที่นี้ก็พากันหัวเราะขึ้นมา ท้ายที่สุดเด็กรุ่นหลังที่ไร้ชื่อเสียงก็กล้ามาท้าทายลูกศิษย์ของราชาพนัน

“ฮ่าฮ่า แต่ในเมื่อถามมาแบบนี้ ผมก็ขอบอกเลยว่า ผมถนัดเกมลูกเต๋า เล่นเป็นไหม? แค่ทายตัวเลข ดูว่าใครจะทายได้แม่นกว่ากัน”

ชายเคราแพะเขย่าลูกเต๋าในมือ

“ได้ งั้นก็เล่นอันนี้ คุณเป็นคนตั้งกติกาแล้วกัน”

ฉินเฟิงดูเหมือนมือใหม่อย่างเห็นได้ชัด

“ให้ผมตั้งกติกาเอง? คุณยังเป็นมือใหม่ในบรรดามือใหม่ ถ้าอย่างนั้นก็ตั้งแบบเรียบง่ายที่สุด ผมเขย่าหนึ่งครั้ง คุณเขย่าหนึ่งครั้ง แล้วเราเอามาเปรียบเทียบใหญ่เล็กกัน ว่าไง อันนี้ง่ายที่สุดแล้วนะ?”

“ได้”

ทั้งสองคนเห็นด้วยกับกติกานี้

จากนั้น เจ้ามือที่อยู่ข้างๆ ก็หยิบถ้วยลูกเต๋าสองใบออกมาแสดงให้ผู้ชมดู เพื่อให้เห็นว่าไม่มีใครโกง ถ้วยลูกเต๋าไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้ฉินเฟิงและชายเคราแพะเลือก

“คุณเลือกก่อน”

ชายเคราแพะเอามือประสานไว้ด้านหลัง สีหน้าสงบนิ่ง

ฉินเฟิงเลือกอันที่ใกล้ที่สุด

“พวกคุณทายซิ ใครจะชนะ?”

“คุณกำลังพูดบ้าอะไร ก็ต้องเป็นท่านจิ่วสิอยู่แล้ว คุณไม่สังเกตเหรอว่าท่านจิ่วดูสงบนิ่ง เห็นได้ชัดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือ ท่านจิ่วต้องชนะแน่ๆ”

“แต่ชายอีกคนก็มีสีหน้าสงบนิ่งเหมือนกัน”

“เขาต้องเสแสร้งแน่นอน”

ผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังพูดคุยกันว่าต่อไปใครจะเป็นผู้ชนะ แต่ผู้ชนะคนสุดท้ายก็ต้องเป็นท่านจิ่วแน่นอน

“คุณเขย่าก่อน หรือว่าให้ผมเขย่าก่อน?”

ชายเคราแพะถามฉินเฟิง

“คุณก่อนแล้วกัน”

ฉินเฟิงส่งสัญญาณให้

“ตกลง”

ชายเคราแพะยิ้มมุมปาก ค่อยๆ ยกถ้วยลูกเต๋าในมือขึ้นมา แล้วเขย่าเบาๆ 5-6 ครั้งอย่างมีเทคนิคพิเศษ เป็นการเขย่าอย่างต่อเนื่อง

สุดท้ายก็มีเสียงดังกึกก้อง

เขาวางถ้วยลูกเต๋าใสมือลงบนโต๊ะ

“ถึงตาคุณแล้ว”

ชายเคราแพะหัวเราะในใจ เขาเขย่าได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว

แต่ทว่า ฉินเฟิงถือถ้วยลูกเต๋าเอาไว้ในมือ แต่ไม่ได้เขย่า เขาวางมันลงบนโต๊ะเลย “เสร็จแล้ว”

“เสร็จแล้วเหรอ?”