เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 93

“เอ่อ...ทำไม...ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?”

เสี่ยวเสี่ยวยังมีสีหน้ากังวลในตอนแรก แต่เมื่อเธอเห็นว่าฉินเฟิงเพียงคนเดียวสามารถจัดการคนทั้งสามได้อย่างง่ายดาย ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ผมเคยเป็นทหารมาก่อน”

ฉินเฟิงเอียงคอ

“ดูเหมือนว่า หลายปีตอนที่คุณเป็นทหาร จะเก็บเกี่ยวได้อย่างมากมายนะ”

เฉินจื่อซวนลืมตามองฉินเฟิง เขารู้ว่าฉินเฟิงได้เข้าร่วมกองทัพในภายหลัง คนที่เป็นทหารมาหลายปี การจัดการกับอันธพาลสองคนย่อมไม่ใช่ปัญหา

เพียงแต่ว่า ฉินเฟิงในฐานะคนที่ไม่ชอบถูกผูกมัด ในที่สุดก็กลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น

ส่วนเขา ได้ละทิ้งความฝันของตัวเองและกลายเป็นเจ้าของบาร์เหล้า และสุดท้ายถ้าหากไม่ใช่ฉินเฟิงมาช่วยตน ตนก็คงถูกฝังอยู่ใต้ธรณีไปแล้ว

โอ้ชีวิต

เมื่อเติบโตขึ้น ทั้งหมดได้กลายเป็นคนที่ตนเกลียดที่สุด

เฉินจื่อซวนแสยะยิ้มมุมปากยิ้มเยาะตัวเอง โชคชะตาเล่นตลกกับคน

ตึก ตึก ตึก

ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนมากรีบกรูเข้ามาทางประตูบาร์เหล้า ทั้งหมดเป็นพวกนักเลงหัวไม้ หัวโล้น มีรอยสัก และคาบบุหรี่อยู่ในปาก

หากมีฐานะหน่อยก็จะถือกระบองเหล็กอยู่ในมือ เพื่อแสดงอำนาจ

“โอ้ อยู่นี่กันหมดเลย”

ชายหัวโล้นที่อยู่ข้างหน้า ใบหน้าเจ้าเล่ห์ มีเขี้ยว และรอยสัก ร่างกายท่อนบนมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ บวกกับความสูง 190 เซนติเมตร เมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คน เขาจะดูเป็นผู้นำ

“ขอแนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อจางต้าเทียน มีฉายาว่าไอ้เขี้ยว ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเงินใช้ อยากจะยืมเงินจากคุณมาใช้หน่อย ไม่รู้ว่าพวกคุณจะคิดยังไง?”

“อ้อ แต่ถ้าไม่เห็นด้วย พวกคุณต้องนอนโรงพยาบาลเป็นปี คิดให้ดีว่าทำไมถึงไม่เห็นด้วย หรือไม่ก็คิดถึงชีวิตที่เหลือให้ดีๆ”

ไอ้เขี้ยวแสยะยิ้มมุมปาก เผยให้เห็นฟันขาว แต่กลับน่ากลัวจนถึงขีดสุด

“หนึ่ง สอง สาม...สิบเจ็ด...สามสิบสี่...สี่สิบหก...เสร็จแล้ว”

เสี่ยวเสี่ยวกำลังนับจำนวนคนเหล่านั้นอยู่ข้างๆ ยิ่งนับก็ยิ่งตกใจ คราวนี้มากันอย่างน้อยห้าสิบคน แม้ว่าฉินเฟิงสามารถต่อสู้ตามลำพังได้ แต่สองหมัดยากจะสู้สี่มือ ยิ่งไปกว่านั้น ไอ้เขี้ยวคนนั้นยังตั้งตนเป็นใหญ่บนถนนเส้นนี้

ว่ากันว่า เขาใช้ทักษะซ่านโฉ่วโจมตีคนรอบๆ จนหมอบ และทำให้เขาได้ครองตำแหน่งหัวหน้า

“จะทำยังไงดี?”

เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่เฉินจื่อซวนซึ่งนอนอยู่บนพื้น แล้วมองไปที่ฉินเฟิง ในใจรู้สึกกังวล แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องคอยดูอยู่ข้างๆ

สำหรับเสี่ยวเว่ย เขาได้หมดสติไปแล้ว

เธอทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้ว อย่างไรก็รอด

“เจ้าหนู คิดดีแล้วเหรอ?”

หัวล้านพ่นควันบุหรี่ออกมา แล้วถามขึ้น

“คิดอะไร?”

“!!!”

เส้นเลือดดำของหัวล้านปริออก ความโกรธปรากฏขึ้นในดวงตา “เจ้าหนู คุณกำลังยั่วยุผม ยั่วยุไอ้เขี้ยว คุณรู้หรือเปล่าว่าจะมีจุดจบยังไง?”

“ฮ่าฮ่า คนล่าสุดที่ยั่วโมโหพี่ใหญ่ของพวกเรายังนอนโรงพยาบาลอยู่ กระดูกซี่โครงหักไปสิบสองซี่”

“แล้วคนอย่างคุณน่ะ กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับพี่ใหญ่ของพวกเรา? กำลังฝันอยู่เหรอ”

“คุณช่างกล้าหาญจริงๆ ถ้าคุกเข่าเอาหัวคำนับขอโทษตอนนี้ พี่ใหญ่ของเราอาจปล่อยคุณไป แต่ว่ามันก็แค่อาจจะเท่านั้น”

คนกลุ่มใหญ่ตะโกนอยู่ทางด้านหลังอย่างวางก้าม

เมื่อมองแวบแรก ยังคิดว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉินเฟิงเอามือลูบคาง ในแววตามีความเสียดาย “ถ้าพวกคุณมาเร็วกว่านี้สักนิด ก็อาจจะไม่ต้องเข้าโรงพยาบาล แต่พวกคุณมาช้าไปก้าวเดียว”

“ช้าไปก้าวเดียว? ฮ่า ยังคิดจะส่งพวกเราเข้าโรงพยาบาลอีกเหรอ ไม่รู้ว่าคุณไปเอาความกล้าจากที่ไหนมาพูดจาแบบนี้”

หัวล้านหัวเราะเยาะ

แต่ในเวลานี้ได้มีเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านหลัง ซึ่งทำให้ทุกคนตกใจ รีบหันกลับไปมองและพบว่ามีชายคนหนึ่งบุกเข้ามา

เสียงกรีดร้องมาจากคนที่นอนอยู่บนพื้น

คนที่นอนอยู่บนพื้นเป็นคนของพวกเขา มือทั้งสองหักงอในแนวตั้ง เห็นได้ชัดว่ากระดูกหัก