Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 274

บทที่ 274 – ถ้าอยากจะติดตามฉันล่ะก็นะ (8)

“จำภาพนี้เอาไว้ให้ดีล่ะเพราะนี้เป็นปรากฏการณ์ที่จะไม่มีให้เห็นอีกแล้ว”
“ฉัน… ทำมันไปแล้ว”
“พระเจ้า”
[ว้าว โกเลมนี่ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันนี่]

เจตจำนงผู้พิทักษ์ได้รับเอาข้อมูลของวงเวทย์ทั้งหมดมา และได้ทำการวิเคราะห์และนำมาปรับใช้ได้อย่างสมบูรณ์ มันได้กระจายตัวออกไปรอบๆในทันทีทำให้ตอนนี้เหลือเพียงแค่ทะเลสาบที่ว่างเปล่าเท่านั้นเอง

เพราะว่าหากอยู่ภายนอกมากนักวงเวทย์ก็อาจจะเสี่ยงถูกทำลายได้ เพราะแบบนี้มันจึงตัดสินใจที่จะไปใช้งานวงเวทย์ใต้ดินลึกลงไปประมาณ 10 กิโลเมตร แต่ถึงยังไงก็ตามสำหรับตัวการสำคัญที่มีส่วนร่วมในงานนี้อย่างคิมเยซอลที่ใช้มานาของเธอไปทำให้เธอได้รู้ถึงการเคลื่อนไหวของมันได้อย่างชัดเจน

“ระดับน้ำกำลังลดลงอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนด้านล่างจะโผล่ออกมาได้ตลอดเวลาเลย”
“การที่จะทำให้ขนาดมันใหญ่ขึ้นก็จะต้องดูดน้ำทะเลจากทะเล เพราะแบบนี้ระดับน้ำทะเลก็เลยลดลง”

เนื่องจากคิมเยซอลได้สร้างวงเวทย์เสร็จแล้วทำให้ไม่มีอะไรที่ต้องทำอีก พวกเขาได้ออกมาจากทะเลสาบและมายืนอยู่บนพื้นดิน แต่ถึงแบบนั้นวงเวทย์ก็ยังขยายตัวออกไปอย่างไม่หยุด และยูอิลฮานก็ตั้งสมาธิอยู่กับวงเวทย์นี้

“ไม่ มันยังไม่จบ”
“นี่มันเพิ่งจะครอบคลุมแค่ในกังนัมเท่านั้น ไม่สิ ตอนนี้ทั้งโซลแล้ว แล้วก็… กำลังขยายออกไปอย่างรวดเร็ว”
[อืม ยิ่งเวลาผ่านไปน้ำทะเลที่ถูกดูดซับไปก็ยิ่งมากขึ้น โอ้ว น่าสนุกมาก ที่รักรู้สึกได้ถึงวงเวทย์ที่เราสร้างได้ถูกสลักลงไปในประเทศนี้หรือยัง?]

ยูอิลฮานได้ตั้งสมาธิของเขาอยู่กับเจตจำนงผู้พิทักษ์ ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกันแค่ไหน แต่ตราบใดที่ยังเป็นจิตวิญญาณอยู่ ยูอิลฮานก็สามารถจะติดต่อไปหามันได้

[ไม่มีปัญหาอะไร]
‘ถ้ามั่นใจเกิดไปอาจจะเกิดเรื่องต่างๆแทรกเข้ามาได้เสมอนะ ตั้งสมาธิแล้วก็ระวังไว้ด้วย’

วงเวทย์ได้ครอบคลุมไปถึงเกาหลี ญี่ปุ่นและจีนแล้ว แต่แล้วร่างกายของโกเลมก็แข็งตัวและพยายามจะใช้วงเวทย์ออกไปอย่างต่อเนื่อง

เนื่องจากยูอิลฮานกำลังเชื่อมต่อกับประสาทสัมผัสกับโกเลมอยู่ทำให้เขารู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด แต่ว่าเขาก็ได้ทนกับความเจ็บปวดนี้ไว้ เขายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องทำ

[ที่รักมานาของโลกใบนี้กำลังต่อต้านอย่างรุนแรง ฉันไม่คิดว่าเราจะใช้วงเวทย์ได้ง่ายๆแล้วนะ]
“ฉันก็คิดเอาไว้แล้ว ฉันไม่ได้มีไพ่ตายแค่วงเวทย์นี่หรอกนะ”

นั่นคือท่อทรงกระบอกที่ยูอิลฮานได้สร้างขึ้นมา และสวิตเปิดใช้งานพวกนั้นทั้งหมดได้อยู่ในมือยูอิลฮานในรูปแบบของจี้แล้ว

นี่คือตัวควบคุมที่เขาได้สร้างขึ้นมาโดยใช้หลักการเดียวกับการส่งต่อพลังของค้อนสายฟ้า! จี้นี่ได้ใช้หัวกระโหลกของเทราก้าเป็นพื้นฐานแล้วก็ยังมีดวงตาของมันด้วยทำให้มีพลังเวทย์ที่ทรงพลังอยู่ภายใน

“จี้นี่มีความสามารถทั้งการดูดมานาจากรอบตัวและการส่งต่อพลังไปให้กับอาร์ติแฟคที่ทำมาจากวัตถุดิบแบบเดียวกัน นี่ก็คือเครือข่ายเน็ตเวิร์คของอาร์ติแฟค”

เมื่อยูอิลฮานได้หยิบจี้ที่เขาเปิดใช้งานขึ้นมา จี้นี้ก็ได้ดูดมานารอบๆเข้าไปและมอบคำสั่งเดียวกันนี้ให้กับอาร์ติแฟคนับล้านที่กระจายอยู่ทั่วโลก เพื่อที่จะให้มันดูดมานาในโลกใบนี้มาและส่งไปในดาเรย์!

ยังไงก็ตาม ถึงแบบนั้นเอิลต้ากับยิมเยซอลก็ไม่อาจจะรู้สึกตัวได้เลย เพราะแบบนี้จึงมีแต่เฮเรียน่าเท่านั้นที่ต้องตัวสั่นกับความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นมานี้

[โอ้ พระเจ้า เป็นไปได้ยังไงกัน… นี่มัน น่าอัศจรรย์]

เมื่ออาร์ติแฟคนับล้ายได้ดูมานาและทำให้มานาพวกนั้นหายไปอย่างต่อเนื่อง ทำให้เธอพูดออกมาอย่างมีความสุข แม้ว่าจะผ่านการเตรียมการมามากมาย แต่การควบคุมมานาของทั้งโลกด้วยการกระทำเดียวแบบนี้ทำให้ยูอิลฮานดูผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของโลกนับไม่ถ้วนไปแล้ว!

“…หืม? ทำไมจู่ๆฉันรู้สึกเหมือนฉันเสียพลังชีวิตไปเล็กน้อยกันนะ”
“มันไม่ใช่แค่ ‘เล็กน้อย’ หรอกนะ ฉันรู้สึกว่าไหล่ของฉันเบาลงเหมือนกัน ความเข้มข้นของมานากำลังลดต่ำลง”

เมื่อความเข้มข้นของมานาลดต่ำลงมาก็ทำให้คิมเยซอลกับเอิลต้าก็ยังรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างแล้ว ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมานิดๆให้กับพวกเธอและตั้งสมาธิมากยิ่งขึ้น อาร์ติแฟคนับล้านได้ถูกเปิดใช้งานมาสำเร็จแล้ว เพราะแบบนี้มันก็คือช่วงเวลาที่เหมาะที่สุดที่จะทำให้วงเวทย์ปกคลุมไปทั่วทั้งโลกในตอนที่มานายังต่ำอยู่!

[เยี่ยม]

เจตจำนงผู้พิทักษ์ได้ส่งเสียงออกมา โกเลมมันได้กระจายตัวไปสามทวีปในทีเดียวและเริ่มดูดน้ำจากโลกเพื่อเพิ่มขนาดนี้ครั้งหนึ่ง ตอนนี้มันกำลังพยายามเจาะเปลือกโลกเข้าไปภายใน

[ฉันจะครอบคลุมทุกๆอย่าง!]
“สมกับที่เป็นนายจริงๆ”
[นายท่านนี่โหดร้าย]
“ก็ปกตินี่”

ยูอิลฮานได้หลับตาลงและคิดถึงภาพของโลกใบหัวเขา ตอนนี้วงเวทย์ที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือคิมเยซอล เอิลต้า และเฮเรียน่า ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งโลกอย่างสมบูรณ์แล้ว

[เวทมนต์]

เจตจำนงผู้พิทักษ์ได้พูดคำๆนี้ออกมาด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายของมันได้บรรจบเข้าด้วยกัน

[ทำงานแล้ว]

ในตอนนี้เองทุกๆอย่างบนโลกได้ช้าลง

“…ว้าว”

ยูอิลฮานก็ยังแทบจะตะโกนออกมาไม่ได้ เนื่องจากว่าเขาได้ทำให้ทุกๆอย่างบนโลกช้าลงไปกว่าปกติ เพราะแบบนี้ยูอิลฮานก็จึงโดนผลกระทบจากวงเวทย์ไปด้วย

“นี่มันบ้ามาก แค่อยู่ที่นี่มันก็เหมือนกับการฝึกแล้ว”
“ฝึกงั้นหรอ? สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำทั่วไปไม่มีทางจะขยับในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้ด้วยซ้ำ! ฮานเยรัง! เราต้องไปดูพวกเธอ!”

เอิลต้าได้ร้องออกมา แม้กระทั่งเธอยังรู้สึกยากลำบากในการเคลื่อนไหวเลยทั้งๆที่เธอก็พอจะเข้าใจในเรื่องมิติเวลาจากการช่วยคิมเยซอลก็ตาม และขนาดเธอได้ใช้เวทย์กับตัวเธอเองเพื่อต้านทานการช้าลง เธอก็ยังเป็นแบบนี้เลย! สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำคงไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้แน่

[นั่นแหละที่รัก ความเร็วของที่รักนน่าจะลดน้อยลงกว่าปกติไม่ใช่หรอ?]
“หืมมม….”

“ยังไงก็ตามนี่มันหมายความว่าเรายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว คนที่ไม่ได้รู้ถึงเวทย์นี้ก็จะทำตัวกันตามปกติ ในขณะที่เราต่อต้านเวทย์นี้ก็จะเป็นการฝึกไปในตัวโดยที่ไม่ได้ทำอะไรอีกด้วย นี่มันสมบูรณ์แบบ”
“ใช่แล้ว ฉันเข้าใจแล้วว่านายมันเป็นพวกโรคจิต!”
[ยังไงก็ตามเวทย์ไม่อาจจะสมบูรณ์มากกว่านี้ได้แล้ว โกเลมที่ชื่อว่าเจตจำนงผู้พิทักษ์ก็ด้วย… นี่มันดีมากเลย ตอนนี้วงเวทย์ได้สมบูรณ์แล้ว ไม่เพียงแต่มีความเสียหายที่เล็กน้อยมากๆ แต่ต่อให้มันถูกทำลายลงไป…]
“หากมันได้ดูดซับน้ำมากขึ้นมันก็จะฟื้นตัวกลับมาเอง”

[นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เห็นวงเวทย์ที่สมบูรณ์แบบแบบนี้ ไม่เคยมีใครทำเรื่องแบบนี้ได้มาก่อนเลย]
“ตอนนี้เธอจะสรรเสริญฉันมากกว่านี้ก็ได้นะ”
[ฟุฟุ]

[ดูเหมือนพวกนั้นจะรู้ถึงตัวตนพวกเขาแล้วก็กำลังมาที่นี่… โอ้ พวกนั้นมาถึงแล้ว]
[ว๊ากกกกกกกกกกกกกก!]

“ยินดีต้อนรับกลับนะมิสทิค”
[นายท่านนนนนนนนนน! ท่านทำอะไรกับโลกกัน!]
“ฉันก็ทำให้ทุกๆอย่างบนโลกช้าลงไงล่ะ”
[อย่ามาพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติสิ! อย่าตอบแบบใจเย็นอย่างนั้นนะ!]

“เราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
“หืม”

“นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ให้ตายสิ”

“ดูเหมือนว่าภายใต้วงเวทย์ฉันคงต้องยอมแพ้การคุยกับคนๆนี้สินะ”
“ถ้านายเลิกต่อต้านเวทย์นายก็จะคุยกับเขาได้นะ”
“ฉันไม่ได้อยากจะคุยกับเขาจนต้องทำแบบนั้นซะหน่อย”
“ลูกแบบ เย็นชาจังเลยนะ…”
“พวกเขากำลังมาแล้ว”

“มิล ลูกเก่งมาก”
“นี่มันน่าทึ่งมากเลยครับพ่อ! แค่ยืนอยู่เฉยๆผมก็รู้สึกเหมือนกับกำลังฝึกอยู่แล้ว!”
“สมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน พวกเขาพูดเหมือนกันเลย”
“อิลฮานนนนนนนน!”
“อิลฮาน นี่เป็นเวทย์งั้นหรอ? ฉันคิดว่านายจะทำมันทีหลังซะอีกนะ แต่นายกลับทำมันไปแล้ว?”
“…ฟู่”

“มันน่าทึ่งมากที่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำต่อต้านวงเวทย์ได้ ยูอิลฮาน นี่มันหมายความว่าพวกคนที่อยู่ข้างๆนายไม่ปกติซักคน”
“แน่นอนสิ ถ้าพวกเขาเป็นพวกปกติ พวกเขาก็คงไม่ได้อยู่มาถึงตอนนี้หรอกนะ”

“ตอนนี้มีเวลาเหลืออีกประมาณหนึ่งสัปดาห์ เพราะงั้นมาพยายามกันจนกว่าจะถึงตอนนั้นนะ หลังจากนั้นไว้มาเจอกันใหม่”
“หนึ่งสัปดาห์คือ?”

“นี่มันยิ่งน่าสนใจซะแล้ว”
“อ่า เขายิ้มชั่วร้ายอีกแล้ว”
“อู รอยยิ้มนั่นเท่จัง…”
[อย่างน้อยเราก็เห็นตรงกันเรื่องหนึ่งแหละนะอดีตทูตสวรรค์]