Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 286

บทที่ 286 – เตรียมตัว (4)

[อย่ามาพูดไร้สาระ]

ผู้บัญชาการกองพันที่ 10 แห่งกองทัพปีศาจวิบัติยักษานำแข็งเมโลฮิเน่ได้บ่นกับคำรายงานที่ลูกน้องของเธอรายงานมา

[เทบาต้าถูกขโมยไปงั้นหรอ? เทบาต้าคือโลกที่ไม่เคยถูกเจอมาก่อนเลยนะ ใครกันที่จะมีวิธีไปที่นั่นได้น่ะ? ผู้นำกองกำลังออกหน้าด้วยตัวเองงั้นหรอ? ถ้างั้นนายท่านของเราก็จะต้องออกหน้าด้วยเหมือนกัน!]
[มันไม่ใช่แบบนั้น]

ลูกน้องเธอได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

[ยูอิลฮานจากโลกเอิร์ท – เขาเป็นคนทำเรื่องนี้]
[…นี่เขากำลังจะกลายเป็นพระเจ้าองค์ที่ห้าจริงๆงั้นหรอ?]

เมโลฮิเน่ได้ตอบลูกน้องเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยเช่นกัน การเกิดของพระเจ้าองค์ที่ห้า หากว่านี่เป็นเรื่องจริง แม้แต่เธอก็จะดูถูกเรื่องนี้ไม่ได้เลย

[ผมไม่รู้เรื่องนั้นครับ แต่ว่าคนที่กำลังปกป้องเทบาต้าได้ถูกกำจัดไปในทันทีและโลกก็ถูกขโมยไป ตอนที่กำลังเสริมไปถึง เขาคนนั้นก็จากไปแล้วและพวกเขานั้นก็สามารถจะกลับมาได้อย่างง่ายดาย แต่ก็อย่างที่ท่านรู้สึกในก่อนหน้านี้ พลังของกองกำลังได้ถูกทำลายไปแล้ว]
[ชิ]

มันไม่น่าจะมีแค่เธอที่ตกใจหลังจากที่โลกถูกยึดไป แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วคราวแต่ว่าพลังของทั้งกองกำลังก็ได้เสียไปแล้ว พวกกองทัพปีศาจกระทั่งถูกกดดันกลับมาในระยะสั้นๆ และถึงแม้ว่าตอนนี้จะได้โลกคืนมาแล้ว แต่ว่าพลังที่ถูกขโมยไปจะไม่ได้คืนกลับมาในเร็วๆนี้…

[คนที่สามารถจะเข้าไปในโลกที่ถูกปิดอยู่มีแต่ผู้นำของแต่ล่ะกองกำลังเท่านั้นที่ทำได้! นี่คือหลักฐานที่พิสูจน์ว่าเขาคนนี้คือพระเจ้า! ให้ตายสิ ฉันรู้สึกอายจริงๆที่คิดจะดึงตัวเขาเข้ามาในกองกำลังเรา!]

เมโลฮิเน่ได้ตะโกนออกมาก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา สิ่งที่เธอเห็นคือกลุ่มของมอนสเตอร์ที่สังกัดกองทัพปีศาจวิบัติที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าปปะทะอยู่กับกลุ่มของเทวดาตกสวรรค์

ใช่แล้ว ในตอนนี้กองทัพปีศาจวิบัติกำลังทำสงครามอยู่กับเทวดาตกสวรรค์ในโลกของเทวดาตกสวรรค์ แน่นอนว่าโลกนี้คือโลกที่พวกกองทัพปีศาจวิบัติเคยมีข้อมูลมาก่อน หากเป็นโลกที่เทวดาตกสวรรค์ได้ซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิดมันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบุกเข้าไปเว้นเสียแต่ว่าหัวหน้ากองกำลังจะออกหน้าด้วยตัวเอง

[บางทีนายท่านของเราอาจจะต้องเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่เราคิด… ยูอิลฮาน ฉันจะฆ่าแกแน่นอน!]

เธอได้เดาะลิ้นและพุ่งตัวออกไป ในตอนนี้เองเวทย์ที่อยู่รอบตัวเธอได้ถูกแช่แขงไปในทันที ไม่ว่าเธอจะผ่านไปตรงไหน มานาทั้งหมดในบริเวณที่ใกล้เคียงกับตัวเธอจะถูกแช่แข็งไปในทันที

[เจ้าพวกอีกาน่าขยะแขยง! ฉันจะย้อมพวกแกให้เป็นสีขาวเอง!]

ยักษ์ได้คำรามออกมาดังสนั่น คนที่ตอบกลับเธอก็คือปีกที่ 7 แห่งกองทัพจรัสแสงเฟเรอร์ ผู้ที่ดูแลรักษาการณ์ในโลกใบนี้

[มอนสเตอร์ที่น่าสงสาร ผู้บุกรุกที่บ้าบิ่น เฟเรอร์ผู้นี้จะเป็นคนพิพากษาพวกเธอเอง]
[ฮ่าห์ ก็ลองดูสิ!]

ยักษากับเทวดาตกสวรรค์ได้ปะทะเข้าด้วยกันอยู่กลางอากาศ หมัดของยักษาที่ดูเหมือนกับจะแช่แข็งโลกทั้งใบได้ถูกปีกหกข้างรับเอาไว้อย่างแผ่วเบา มานาของเฟเรอร์ได้ถูกรวบรวมอยู่ที่ปลายปีก ถูกบีบอัดจนถึงขีดสุดและยิงออกมา

[เทคนิคกระจอก!]

ยังไงก็ตามยักษาได้พุ่งตัวออกไปเหมือนกับหัวหอก สิ่งที่เธอภาคภูมิใจมากที่สุดเลยก็คือร่างกายที่ทนทานของเธอ! แต่ให้ระหว่างการต่อสู้ร่างกายเธอจะเสียหาย แต่ว่าเธอก็จะฟื้นฟูมันได้กลับมาแน่นอน ความแข็งแกร่งของกองทัพปีศาจวิบัติได้มาจากความบ้าบิ่นและพลังชีวิตที่น่าทึ่งนี้เอง!

[ลองเอาปีกอีกาพวกนั้นมาป้องกันนี่ดูซิ]
[ได้ตามที่เธอต้องการ นะ… น้ำแข็ง?]

เฟเรอร์ได้หยุดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อที่จะร่ายเวทย์สวนกลับการโจมตีของเมโลฮิเน่ แต่ในตอนที่เขากำลังรวบรวมเวทย์ จู่ๆมานาที่อยู่รอบตัวเขาก็หายไปและเวทย์ก็ถูกขัด

แน่นอนว่าเมโลฮิเน่ไม่ใช่คนโง่ที่จะพลาดในโอกาสนี้ หมัดที่เต็มไปด้วยพลังน้ำแข็งทั้งหมดของเธอได้ถูกซัดเข้าใส่เฟเรอร์อย่างไร้ความลังเล ปีกของเฟเรอร์ได้ถูกแช่แข็งและแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆทั้งแบบนี้

[คิคิ แกน่าจะไปหัดเรียนเวทย์ใหม่ตั้งแต่ต้นคงจะดีกว่านะ!]
[อ๊าาากก ได้ยังไกัน!? มานาของฉันไปไหน…]

เฟเรอร์ที่เสียปีกของเขาไปครึ่งหนึ่งจากความผิดพลาดเดียวได้ถอยไปอย่างสั่นกลัว แน่นอนว่าเมโลฮิเน่รู้เหตุผลที่เขาอ่อนแอลง เพราะนั่นมันก็เพิ่งจะเกิดขึ้นกับฝ่ายของเธอไม่นานมานี้เหมือนกัน

[ดูเหมือนเด็กนั่นจะกำลังทำให้ทุกๆคนกองกำลังมาเป็นศัตรู เคะๆ น่าสนุก เป็นชายที่น่าสนใจจริงๆ!]
[เด็ก… อย่าบอกนะว่าเป็นมัน?]

ในที่สุดเฟเรอร์ก็รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและพยายามจะถอยไป แต่ว่าเมโลฮิเน่ไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่ หากว่าเธอพลาดโอกาสครั้งใหญ่ในการสังหารศัตรูเธอก็คงจะทำกองทัพปีศาจวิบัติเสียชื่อแล้ว

[เพราะเด็กนั่นทำให้สงครามนี้น่าสนใจยิ่งขึ้น! ดูเหมือนว่าฉันจะต้องตอบรับความใจดีนั่นแล้วสิ!]
[ไม่มีทางที่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำนั่นจะทำได้สิ!? ไม่ กองกำลังที่ห้าจะปรากฏขึ้นมาจริงๆงั้นหรอ…? แต่ว่านายท่าน!]
[อย่าเอาแต่พูดเรื่องโง่ๆสิเฟเรอร์! ถ้านายมาเสียสมาธิต่อหน้าฉันในตอนนี้ เดี๋ยวคอนายจะหักเอานะ!]

เมโลฮิเน่ได้ตะโกนออกมาอีกครั้ง ส่วนเฟเรอร์ได้กัดริมฝีปากปล่อยมานาออกมาเผชิญหน้ากับเธออีกครั้งหนึ่ง ยังไงก็ตามในตอนนี้ก็ยังคงมีคำถามจำนวนนับไม่ถ้วนลอยอยู่ในหัวเฟเรอร์อยู่

‘ทำไมนายท่านถึงได้สั่งให้เราแค่สังเกตการณ์เจ้าบ้านั่นด้วยล่ะ? พวกจำเป็นต้องกำจัดเขาออกไปเดี๋ยวนี้’

นี่มันเป็นเรื่องคำสั่งของตัวตนสูงสุดของกองกำลังที่สั่งกับผู้บัญชาการกองพันทั้งหมดของกองทัพจรัสแสง

มันไม่แปลกที่ตัวตนสูงสุดนั่นจะสนใจในขุมกำลังใหม่ แต่ยังไงก็ตามการปล่อยคนที่กำลังทำลายโลกของพวกเขาอยู่มันเป็นปัญหา

‘แต่ว่าสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดเลยคือ…’

เฟเรอร์ได้กัดฟันแน่นในขณะที่หลบหมัดจากเมโลฮิเน่ ชายคนนั้น ยูอิลฮานเพิ่งจะ…

[เจ้าบ้านั่นอยู่ไหนแล้ว!]
[เขาหายไปแล้วงั้นหรอ!? แต่เขายังเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำอยู่เลยนะ]
[อะ อ๊ากกก คนที่อยู่ใต้การคุ้มครองจากกองทัพสวรรค์กล้าจะทำแบบนี!]
[พระเจ้า โลกใบนี้ยุ่งเหยิงไปกันหมดแล้ว!]

“มีใครกันที่ตั้งกฏไว้ว่าสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำจะสู้กับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงไม่ได้งั้นหรอ? บอกฉันมาหน่อยสิ ฉันจะได้เล่นตามกฏให้ไง”
[…]
“ปกติแล้วคนที่ชอบยกกฏขึ้นมาพูดมักจะเป็นคนไม่ดี…”
“อืมม งั้นยูอิลฮานก็เป็นคนไม่ดีสินะ?”
[ผู้หญิงพวกนี้!]

[ทำไมพวกเธอถึงได้ไปยืนอยู่ฝั่งนั้นกัน! พวกเธอที่เป็นคนที่ทำงานให้กับกองทัพสวรรค์มาหลายต่อหลายปีกล้าชี้อาวุธมาที่ทูตสวรรค์เราได้ยังไงกัน!]
“ฉันก็คิดว่านี่มันโชคร้ายนะ แล้วฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ด้วย”

“แต่ว่าถ้าฉันอยากจะอยู่เคียงข้างยูอิลฮาน ฉันก็รู้ว่าฉันจะต้องสู้กับทูตสวรรค์ในสักวัน”
[นี่เธอ!]
“มันเป็นปกติที่กองทัพสวรรค์จะ…”
“จะไม่ยอมรับในตัวตนที่ห้า”

[ฉันรู้ว่าเขามีศักยภาพยังไง แต่ว่าตัวตนที่ห้างั้นหรอ? นี่พวกเธอคิดว่าการไปถึงระดับนั้นมันง่ายมากหรอ? โอเค ที่พวกเธอเป็นแบบนี้กันก็เพราะเชื่อว่าเขาเป็นแบบนี้งั้นสินะ?]
[จากที่ฉันเห็น เขาได้ไปถึงระดับนั้นแล้วรามิเอล นายนี่ยังผยองไม่เลิกเลยนะ]
[ใช่! เราไม่ยอมรับในพระเจ้าคนใดนอกไปจากนายท่านของเราเพียงผู้เดียว! นอกเหนือจากนั้นคือเส้นทางแห่งบาปและเป็นเส้นทางที่ห้ามไม่ให้มีอยู่อีก!]

“นี่เธอคิดว่าฉันจะมาที่นี่โดยไม่คิดเผื่อว่าพวกเขาจะมาเลยงั้นหรอ?”
[ที่รักนี่คุณ?]

“ใช่แล้ว ฉันจะสู้กับเทวทูตคลาส 7”
[ที่รัก…]