Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 288

บทที่ 288 – เตรียมตัว (6)

[นี่คือ….]

คนที่ครอบครองสกิลสวนกลับอย่างรามิเอลรู้ได้ทันทีว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น

ฝนสายฟ้าที่เต็มไปด้วยมานาจำนวนมหาศาลกำลังไปรวมกันอยู่ในจุดๆหนึ่งและเปลื่ยนไปเป็นเพลิงสีแดงชาน

ตรงกลางนั้นก็ยังมีมนุษย์หนึ่งคนกับมังกรหนึ่งตัวอยู่ หรือพูดอีกอย่างก็คือยูอิลฮานกระทั่งใช้มานาของยูมิลเพื่อเปลื่ยนแปลงมานาทั้งหมดอยู่

การจะเอาชนะมานาที่พลั่งพรูของศัตรูได้อย่างหมดจดนั้นจะต้องเปลื่ยนโครงสร้างการควบคุมมานาจากการแทรกแซงเข้าไปในช่องว่าง เปลื่ยนแปลงคุณสมบัติด้วยการส่งมานาเข้าไป และสุดท้ายก็คือการปล่อยทั้งพลังทางกายภาพและพลังเวทย์เพื่อชักนำมานาทั้งหมดรอบๆได้เปลื่ยนไปตามการนำของพวกเขา

[คุณได้รับสกิลการใช้งาน สวนกลับ]
[สกิลจ้าวมิติได้เพิ่มเลเลเป็น 67]

นี่คือสกิลสวนกลับ สกิลระดับสูงที่จะสะท้อนพลังกลับคืนไป

[ตัวตนแบบนี้… มันไม่น่าจะมีอยู่สิ]
“อืมม ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ในตอนนี้ยูอิลฮานก็ยังพึมพัมกับตัวเองเงียบๆ ฝนเพลิงสีแดงตอนนี้กำลังหลั่งไหลเข้าไปทางรามิเอลที่ครั้งหนึ่งเคยควบคุมฝนนี้มาก่อน

[แก… กล้ามากนะที่ทำแบบนี้!]

รามิเอลได้กัดฟันแน่นกางปีกออกมาทั้งๆที่เหลือแค่ครึ่งเดียว ที่เขาทำได้แค่นี้มันก็เพราะว่าการจะใช้สวนกลับเข้าใส่การโจมตีที่ผ่านการสวนกลับมาเป็นอยู่ในขอบเขตพลังที่เหนือกว่าที่เขาอยู่ในตอนนี้ นี่มันนับได้ว่าการใช้เวทย์ใหญ่ครั้งนี้ของเขามันคือความผิดพลาดที่รุนแรงมาก

[ติดคริติคอล!]

โล่สายฟ้าสีขาวน้ำเงินที่เกิดมาจากปีกทั้งสี่ข้างได้ปะทะเข้ากับฝนเพลิงและทำให้เกิดการระเบิดขึ้นมา การระเบิดครั้งนี้ดูเหมือนจะทำให้ทั้งโลกสั่นไหวได้เลย

“ไม่มีทางน่า อิลฮานแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…?”
“มานาของเขาที่เพิ่มขึ้นมันดูปกติดี แต่ว่าฉันรู้สึกว่าการสอดประสานของเขากับยูมิลได้ทำให้พวกเขาสามารถจะดึงพลังที่แท้จริงของมังกรออกมาได้ เพราะแบบนี้ก็เลยให้พวกเขาทั้งสองคนแกร่งขึ้น แต่ถึงแบบนั้น…”
[น่าทึ่งมาก ฉันตกใจมากเลยกับการควบคุมมานาให้เกิดการเปลื่ยนแปลงแบบนี้ มานาที่ที่รักสัมผัสได้ดูจะแตกต่างไปจากมานาที่ฉันกำลังสนใจอยู่…?]

แม้แต่คนที่เฝ้ามองอยู่ก็ไม่อาจจะขยับต่อได้เพราะความตกตะลึง แค่แรงจากการระเบิดก็ทำให้บาเรียที่ล้อมรอบป้อมปราการทั้งสองแห่งร้าวแล้ว มิสทิคได้รีบส่งมานาเข้าไปฟื้นฟูบาเรียทันที

[นายท่าน ท่านบ้าไปแล้วววว!]

ยังไงก็ตามสกิลสวนกลับของยูอิลฮานยังไม่ได้หมดแค่นี้ สกิลสวนกลับคือเทคนิคที่จะจัดการควบคุมพลังทั้งหมดที่ศัตรูได้ใช้มา เพราะแบบนี้เอง…

[ท้องฟ้านั่น…!]

ท้องฟ้าได้ถูกย้อมไปเป็นสีแดง เส้นสายฟ้าสีน้ำเงินเข้มได้เปลื่ยนไปเป็นเพลิงสีแดง และสิทธิในการควบคุมโลกใบนี้ของสวรรค์ได้ถูกบังคับโอนไปให้ยูอิลฮานชั่วคราว เวทย์ขนาดใหญ่ที่ได้ใช้พลังของโลกได้ถูกสวนกลับคืนไปทั้งหมด

[สกิลจ้าวมิติได้เพิ่มเลเวลเป็น 70 เวลาในการปรับตัวเข้ากับมิติได้ลดน้อยลง และคุณสามารถจะควบคุมและดึงเอามานาในโลกที่คุณยึดครองมาใช้ได้มากยิ่งขึ้น]

[กรรรรรรรรรรร!]
“อึก อั๊กกกก”

ยูมิลได้คำรามเสียงดังออกมา ส่วนยูอิลฮานก็ยังครางออกมาเพราะมานาที่หลั่งไหลอย่างรุนแรงนี้มันได้ทำร้ายเขา แต่ว่าเขาก็ยังทนเอาไว้และยกหอกในมือขึ้นมา

“อิชจาร์มาร่วมมือกันหน่อย! เพลิงนิรันดร์เธอก็มาช่วยด้วย”
[ข้าจะปฏิบัติตามคำสั่งนายท่าน]
[ได้เลย!]

ในตอนนี้อิชจาร์ได้ยอมรับยูอิลฮานอย่างสมบูรณ์ทั้งกายใจแล้ว ส่วนเพลิงนิรันดร์ก็ได้ตอบกลับมาเหมือนเพื่อนสนิทมากกว่าที่เป็นลูกน้อง ด้วยการสนับสนุนจากจิตวิญญาณทั้งสองนี้ได้ทำให้การควบคุมมานาของยูอิลฮานกับยูมิลพุ่งสูงขึ้นไปจนถึงขีดสุด

ยูอิลฮานได้เปิดใช้งานเทวะกำลังไว้ในแขนที่กำลังสั่นเทาของเขาและกัดริมฝีปากไว้ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบในเรื่องของความเชื่อมากนะ แต่ว่าในตอนนี้สิ่งเดียวที่เขามีอยู่ในตอนนี้ก็คือความกล้าของเขา

“ย๊ากกกกก!”

ในท้ายที่สุดเพลิงทั้งหมดก็ได้เริ่มถูกรวบรวมเข้ามาที่ปลายหอกของเขา

[สกิลจ้าวมิติได้เพิ่มเลเวลเป็น 71]

“ว้าว…”
“สวยมาก นี่มันเป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้เห็นการหลั่งไหลของมานาที่สวยงามแบบนี้…”
“อิลฮาน…!”

นี่คือฉากที่น่าทึ่งที่เหมือนกับว่าโลกใบนี้กำลังโค้งคำนับแสดงความเคารพยูอิลฮาน มานาที่ระเบิดออกมาทั้งหมดก็ได้หายไปแล้วเช่นกัน พลังพวกนั้นได้ถูกส่งมาให้ยูอิลฮานและถูกรวบรมไปในจุดๆหนึ่งโดยไม่หลงเหลือเอาไว้แม้แต่เสี้ยวเดียว

[มนุษย์โง่เขลา….!]
“ฮึ่ม”

รามิเอลได้พูดคำพูดที่ฟังดูเหมือนจะชั่วร้ายราวกับเขามาจากขุมนรกออกมา แม้ว่าเขาจะรู้ถึงพลังงานเพลิงที่รวมกันอยู่ที่หอกของยูอิลฮาน แต่ว่ามันไม่มีทางเลยที่เขาจะหลบหรือป้องกันได้ ตัวเขาในตอนนี้กำลังป้องกันกับฝนเพลิงด้วยทุกอย่างที่ทำได้อยู่เลย

[กรอด ให้ตายสิ… เวรเอ้ย ฉันจะแพ้มนุษย์เนี้ยนะ! ให้ตายสิ ฉันจะจดจำเรื่องนี้เอาไว้!]

ในท้ายที่สุดเขาก็ได้กัดฟันและกางปีกออกมา เขาได้สลัดฝนเพลิงออกไปในทนัที และเปิดใช้งานเวทย์อีกชนิดหนึ่งโดยไม่สนใจกับความเสียหายที่กำลังได้รับอยู่ เวทย์คือก็คือเวทย์ที่จะทำให้เขาข้ามไปมิติอื่นได้!

[นายชนะแล้ว แต่ว่าคราวหน้าฉันจะมาเอาหัวของนายไป]
“ไม่ ไม่มีคราวหน้าแล้ว”

ตอนนี้เองสกิลจ้าวมิติของยูอิลฮานก็ได้ถูกใช้งานป้องกันไม่ให้มีกองกำลังใหม่เข้ามาอีก และที่สำคัญยิางกว่านั้นก็คือการป้องกันไม่ให้รามิเอลหนีออกไปอีกด้วย

การเรียกกำลังเสริมและมองหาโอกาสครั้งใหม่มันคืออภิสิทธิ์ที่มีแค่สำหรับตัวเอกเท่านั้น! สำหรับรามิเอลแล้วมันไม่มีโอกาสให้เขาได้ขึ้นมาแสดงตัวเอง

[สกิลจ้าวมิติได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 73]
[นาย!? เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาๆแต่กลับมีเศษเสี้ยงพลังในการปกครองมิติได้ยังไงกัน!]

รามิเอลได้ตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อได้รู้ว่าการหลบหนีของเขาล้มเหลว รอยยิ้มไปปรากฏขึ้นมาบนมุมปากของยูอิลฮาน

“เธอนายลดการป้องกันลงนะ”
[อะไรกัน!?]

[มะ ไม่ได้นะ ฉะ… ฉัน นายท่าน!]
“‘นายท่าน’ ที่นายกำลังพูดถึงนี่ใครกัน?”

“เอาสิ ตอบมาได้แล้ว”
[ฟู่ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! น่าขำจริงๆ ใช่แล้วนี่มันน่าขำมา! ได้เลยฉันจะตอบคำถามนาย!]

“เขาเป็นคนทรยศจริงๆ!?”
“ถึงฉันจะเชื่อยูอิลฮานอยู่แล้ว แต่การที่มันมาเกิดขึ้นจริงต่อหน้านี่มัน… กำลังเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพสวรรค์กันนะ?”
“อ๊า ไม่ใช่ว่านี่มันแย่แล้วหรอในเมื่อนายอยากจะได้บันทึกของทูตสวรรค์แล้วจู่ๆทูตสวรรค์คนนั้นก็กลายเป็นเทวดาตกสวรรค์ไปซะแล้ว~”

“ไม่หรอก จริงๆมันดีต่างหาก ฉันได้รับบันทึกในตอนที่เขากลายเป็นเทวดาตกสวรรค์มาด้วย เพราะงั้นตอนนี้ฉันกระทั่งสามารถทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างการเปลื่ยนบันทึกของเทวดาตกสวรรค์ไปเป็นทูตสวรรค์ได้ด้วย นี่มันเหมือนซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเลยล่ะนะ”
“ว้าว!”
[เรื่องแบบนันมันเป็นไปได้ด้วย!?]

[เจ้านี่คิดจะฆ่าที่รักให้ได้ต้องให้ต้องเอาชีวิตเขาแรกก็ตาม! อ๊าา ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็…]
“ไม่หรอก มันจบแล้ว นี่คือการดิ้นรนสุดท้ายแล้ว”

[อ๊ากกกกกกก! ยูอิลฮานนนนนนนน!]
“รับไป”

“ตอนนี้ฉันจะฆ่านายต่างหาก”
[อึก!]

[ฉันขอสาป…]
“คำสาปงั้นหรอ?”
[ให้แกต้องตาย!]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึกรามิเอลเลเวล 548]
[สกิลบันทึกได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 89]
[สกิลจ้าวมิติได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 77]

“เจ้านี่พิเศษจนถึงตอนจบเลยจริงๆนะ เขาไม่คิดจะมีเหยื่อล่อใดๆแล้วก็ตายแบบคนซื่อบื่อไปทั้งแบบนี้”
[ทั้งๆที่ตายไปแล้วก็ยังถูกดูถูกอีกนะ ช่างเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ]
“อิลฮาน!”
“ยูอิลฮาน!?”

“ว่าไง ตอนนี้มันจบลงแล้ว”
“…แล้วคำสาปนั่นล่ะ?”
“ขนาดคำสาปของอิชจาร์ฉันยังผ่านมาแล้วเลย ฉันไม่มีทางที่จะถูกคำสาปครึ่งๆกลางๆนี่ฆ่าอยู่แล้ว”
“…”

“มันดูเหมือนว่าเรื่องทุกๆอย่างมันจะเกิดขึ้นไปตามการพัฒนาของฉันเลย มาดูกันว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แล้วฉันจะ…”
[มีอะไรงั้นหรอที่รัก?]
“อืมม ตอนนี้มันมีแต่เรื่องวุ่นวายอยู่แล้วนะ แต่ว่าฉันรู้สึกเหมือนว่าในอนาคตมันจะยิ่งวุ่นวายมากยิ่งกว่านี้อีก”
“มากกว่านี้อีกงั้นหรอ? ทำไมกันล่ะ?”