นักเวทย์ทุกๆคนได้พยายามที่จะใช้เวทย์ของพวกเธอ แต่ว่ามันไม่มีทางเลยที่จะจัดการตัวที่เหมือนกันกับตัวที่ต้อนพวกเธอจบมุมได้ แถมพวกมันในตอนนี้ยังมีถึงสามตัว
[กำจัด]มิสทิคที่กำลังฟื้นฟูป้อมปราการอยู่ได้ร้องออกมาทันที การโจมตีของพวกมันทั้งหมดได้เล็งมาที่ป้อมปราการ
[พวกมันกำลังพยายามจะลบร่องรอยทุกๆอย่างนั่นเพราะว่าที่รักจะเก็บบันทึกของพวกมันได้!]เลียร่ารู้สึกเหมือนว่าหากเธอไม่เล่นมุกออกมาเธอก็คงจะประหม่าจนหอกหลุดมือแน่ ทุกๆคนก็ยังรู้เหมือนกันว่าเลียร่ากำลังพยามทำให้ทุกๆคนใจเย็นลงแทนที่ยูอิลฮาน แต่ว่าเธอก็แทนที่ยูอิลฮานได้แค่ในด้านการเล่นมุก เธอไม่อาจจะมีพลังการต่อสู้แบบเขาได้ เฮเรียน่าได้สิ้นหวังกับความรู้สึกไร้พลังของเธอ
[ฉันน่าจะเพิ่มความสามารถอื่นๆนอกจากเสน่ห์ด้วย…]เฮเรียน่าได้พูดออกมาโดยไม่สนใจมิสทิคที่ตะโกนใส่เธอพร้อมทั้งหลบลำแสงทั้งหมดจากศัตรูทั้งสามคนอย่างวุ่นวาย เธอได้ตบแก้มของเธอ
[ไม่สิ ถึงแบบนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ตายที่นี่ ต่อให้พวกนี้มันจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตเลยก็เถอะ แต่ตราบใดที่พวกมันยังมีสติปัญญาแล้วก็เคลื่อนไหวได้ล่ะก็…!]เลียร่าที่กำลังจะบอกให้เฮเรียน่าอย่ากดดันตัวเองเกินไป เธอได้ถูกโจมตีจนเกิดเป็นแผลร้ายแรงจากลำแสงของหนึ่งในศัตรู หากว่าพลังของเธอยังมีเต็มที่อยู่เธอก็จะหักเหวิถีลำแสงได้แน่ แต่ว่ามานาของเธอไม่ได่มีไม่จำกัด
โอโรจิก็ยังกลับไปที่แนวหน้าหลังจากทำการรักษากระดูกทั้งสองของเขาที่ได้จัดการทำให้ศัตรูคนแรกตายไป แต่ว่าที่โอโรจิทำได้ในตอนนี้ก็มีแค่ยื้อเวลาได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น และการทำแบบนี้ก็มีแต่ทำให้พวกมันได้รับบันทึกบางส่วนมาด้วย
พีทที่มีความสามารถในการควบคุมอันเดตสิ่งมีชีวิตชั้นสูงก็กำลังปกป้องคนอื่นๆอยู่ แต่ว่าเขาไม่มีโอกาสได้โจมตีเลย เพราะแบบนี้หากเฮเรียน่าไม่ทำอะไรซักอย่าง อีกไม่นานพวกเขาก็จะต้องถูกกำจัดไปจริงๆแน่
[เลียร่าสลับกัน]สิ่งมีชีวิตที่ระบุไม่ได้ทั้งสองตัวได้เข้ามาใกล้เลียร่าหลังจากที่เห็นเธอบาดเจ็บขึ้นมา หลังจากเห็นแบบนี้เฮเรียน่าได้เม้มริมฝีปากตะโกนใส่นายูนา
[ให้พรเร็ว!]แต่ถึงแม้นายูนาดูจะไม่เต็มใจร่ายพร แต่ว่าเธอก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลามาเล่นอีกแล้ว เธอได้เริ่มร่ายพรในทันที
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบเฮเรียน่ามากนัก แต่ว่าเธอก็ไม่อยากจะให้เลียร่าบาดเจ็บไปมากกว่านี้อีก
“ผุดผ่องยิ่งกว่าแสงจันทร์ โปร่งใสยิ่งกว่าหยดน้ำค้าง สดชื่นยิ่งกว่าสายลมยามเช้า สูงส่งยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ ท่านเทพธิดาแห่งความงาม! ได้โปรดมอบความงดงามของท่านให้แก่ผู้ที่ต้องการด้วยเถิด!”เมื่อไหร่ก็ตามที่เนื้อหาการร่ายเป็นแบบนี้ผลของมันก็จะยอดเยี่ยมเสมอ! ออร่าสีชมพูได้ลอยออกมาจากนายูนาและเข้าไปปกคลุมทั้งตัวของเฮเรียน่าก็ที่จะเพิ่มเสน่ห์ให้กับเธออย่างมหาศาล การเปลื่ยนแปลงนั้นมีมากมายมาก มากจนถึงขนาดที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับเฮเรียน่าคือร่างจำแรงของเทพธิดาแห่งความงามเอง
เฮเรียน่าได้หลับตาของเธอลงและเปิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกเหมือนราวกับว่ามีไอน้ำสีชมพูออกมาจากรอบๆตัวเธอ
[ฟู่…ฮ่าห์… เยี่ยมไปเลย นี่แหละ]เนื่องจากความสวยงามของเธอได้ถูกพรเสริมขึ้นไปอีกทำให้ตอนนี้คนที่มองไปที่เฮเรียน่าก็ยากจะยืนอยู่แล้ว หลังจากเห็นแบบนี้คังฮาจินก็รู้ได้ถึงบางอย่า
“ยูนานี่เธอ… ฉันเห็นเธอเข้าไปหาอิลฮานหลังจากร่ายพรนี้เป็นบางครั้ง…”เฮเรียน่าได้เห็นเลียร่าถูกกดดันจนถอยมาอย่างต่อเนื่อง เธอได้พุ่งเข้าไปช่วยในทันทีโดยไม่ลังเล พลังเวทย์ที่ทรงพลังได้ปะทุออกมาจากร่างของเธอ
[ทำไมแกไม่ลองต้านทานมันอีกครั้งดูล่ะ! ในตอนนี้ฉันมันใจว่าเสน่ห์ของฉันมีผลต่อแม้กระทั่งหิน ลมหรือดวงอาทิตย์แล้ว!]พรใช้ได้ผลจริงๆ ในตอนนี้หนึ่งในพวกมันที่กำลังโจตีเลียร่าได้หยุดเคลื่อนไหวลงหลังจากโดนเวทย์ของเฮเรียน่า เฮเรียน่าได้เพิ่มพลังเวทย์ขึ้นอีกโดยไม่ประมาทเพื่อที่จะเอาชนะความสามารถในการต้านทานของมันซึ่งเธอทำสำเร็จ! นี่เป็นอีกข้อพิสูจน์หนึ่งคือพวกมันไม่ได้มีการต้านทานเวทย์ที่สมบูรณ์แบบ
“เฮเรียน่า”แม้ว่าเธอจะล่อลวงได้ตัวหนึ่งแล้ว แต่เฮเรียน่าก็ยังกระจายมานาเข้าไปใส่อีกตัวในทันที! เธอจะไม่เคลื่อนไหวด้วยความกลัวอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าบาดแผลที่ท้องของเธอจะยังไม่หายดี แต่ว่าเธอก็เคลื่อนไหวออกมาโดยไม่ลังเลซักนิดเดียว
หากว่าเธอจะตายแค่เพราะบาดแผลเดียว ถ้างั้นเธอก็คงไม่อาจจะอยู่ได้ถึงตอนนี้แน่! ในตอนนี้พลังเสน่ห์และความสวยงามของเธอได้ถูกปล่อยออกมาอย่างเต็มกำลัง! สิ่งที่เธอทำในตอนนี้มันเหมือนกับว่าเธอกำลังฝ่าหัวใจที่ไม่สั่นคลอนของยูอิลฮาน
[…โอ้ พอมาคิดดูแล้วถ้าฉันจู่โจมที่รักในตอนได้พรนี้ นั่นจะไม่สำเร็จในทันทีเลยหรอกหรอ? ฉันคิดว่าฉันน่าจะต้องคิดชื่อลูกได้แล้วสินะ?]น้ำเสียงของพวกมันได้ขาดออกเป็นช่วงๆ การกระทำของพวกมันก็ยิ่งผิดปกติยิ่งขึ้น และแม้กระทั่งลำแสงที่โจมตีกลุ่มของพวกเลียร่าอยู่ตลอดเวลาก็ได้หยุดลงไปแล้ว การสั่นสะเทือนที่โลวงแหวนก็หยุดลงเช่นกัน
“…อ่า”ยังไงก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือทั้งกลุ่มสามารถจะใช้มานาได้อิสระมากยิ่งขึ้น นี่มันพิสูจน์ได้เลยว่าวงแหวนและปีกของพวกมันมีผลอย่างมากกับมานาในโลกใบนี้!
[คุณผู้หญิง เมื่อไหร่เธอจะร่ายเวทย์โจมตีซักทีล่ะ? พี่สาวคนนี้ยื้อมันเอาไว้ได้ไม่นานนะ!]ในตอนนี้คนอื่นๆทุกคนได้ฟื้นคืนการควบคุมมานากลับมาแล้ว เอิลต้าได้กัดฟันแน่นและสร้างวงเวทย์ขนาดใหญ่ขึ้นกลางอากาศ
[เพิ่มการประเมินความอันตรายของศัตรู]กระสุนเวทย์ขนาดยักษ์ได้พุ่งเข้าโจมตีพวกมันและระเบิดออกมา เมื่อกระสุนเวทย์ได้โดนตัวพวกมัน เวทย์ทั้งหมดก็ถูกยับยั้งทำให้กระสุนเวทย์หายไป แต่เพราะแบบนี้ก็ทำให้มานาปั่นป่วนไปเช่นกัน! เอิลต้าได้ใช้โอกาสนี้ควบคุมมานาที่ปั่นป่วนเพื่อที่จะสร้างความเสียหายกับวงแหวนและปีกของมัน
[ติดคริติคอล!]
และเธอก็คำนวนไม่คิด กระสุนเวทย์ได้ถูกออกแบบมาเพื่อที่จะสร้างแรงระเบิดกลับใส่คนที่ทำการยกเลิกเวทย์ มันได้ทำหน้าที่ทำลายปีกและวงแหวนได้เป็นอย่างดี
[ความเสียหายร้ายแรง เป็นไปไม่ได้ที่จะยับยั้งพลังงานของโลกเก่าอีก]คิมเยซอลที่ได้ฝึกมาหลายต่อหลายปีก็ไม่มีทางจะพลาดโอกาสสำคัญนี้
“พื้นที่มิติและเวลา! จงกลายเป็นคมเขี้ยวขจัดเหล่าผู้มาทำร้ายเรา!”
สิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์ได้เกิดขึ้นมาแล้ว ในโลกที่กว้างใหญ่ใบนี้มีแค่มอนสเตอร์ทั้งสามตัวนี้เท่านั้นที่ถูกหยุดอยู่กับที่
“ทุกๆคนนอกจากมิเรย์ พวกเราต้องฆ่าพวกมันในตอนนี้! ในเมื่อพวกมันพูดถึงกำลังเสริมออกมาเพราะงั้นมิเรย์จะต้องเตรียมเวทย์สำหรับหลบหนี! พวกเราจำเป็นต้องไปมิติที่พวกมันเข้ามาไม่ได้!”โอโรจิที่ได้ฟื้นตัวพอสำหรับใช้ไพท์บังเกอร์อีกครั้งแล้วก็ได้ยิงหอกกระดูกออกมาจากแขนทั้งสองข้างฆ่าหนึ่งในพวกมันไป โอโรจิทำได้ตามที่ยูอิลฮานคาดหวังเอาไว้อย่างไม่มีผิด
คนที่เล็งโอกาสนี้เช่นเดียวกันก็คือพีทด้วยเช่นกัน เขาได้กระจายคำสาปเพื่อกัดกร่อยหยุดการเคลื่อนไหวของศัตรูและให้อันเดตพุ่งเข้าใส่หนึ่งในพวกมัน
“บรรเลงเพลงสู่นรก!”การระเบิดครั้งนี้ยิ่งกว่ากระสุนเวทย์ซะอีก พีทได้ให้ศพสิ่งมีชีวิตชั้นสูงระเบิดออกมาด้วยการใช้พลังจากพรแห่งเทพ เพราะงั้นไม่ต้องสงสัยในเรื่องพลังโจมตีเลย! หากยูอิลฮานได้รู้เรื่องนี้ก็คงจะเศร้าแน่ แต่ถึงแบบนั้นการเอาชีวิตรอดก็คือสิ่งสำคัญที่สุด
เมื่อการเคลื่อนไหวของศัตรูได้ถูกการระเบิดของพีทขัดเข้าไปอีกทำให้คนอื่นๆก็ตามเข้าไปโจมตีเช่นกัน ไม่มีทางที่คนๆเดียวจะเอาชนะคนจำนวนมากได้อยู่แล้ว! เพราะแบบนี้ในท้ายที่สุดพวกมันก็ถูกทำลายลง
[คุณได้รับค่าประสบการณ์]ปัญหาไม่ใช่เรื่องการได้รับความช่วยเหลือจากยูอิลฮานหรือไม่แล้ว แต่ว่าหากพวกเธอไม่รีบออกไปจากที่นี้ในทันที พวกเธอจะต้องถูกกำจัดแน่นอน…!
[กำจัด]ยังไงก็ตามคังมิเรย์ช้าไปนิด ดูเหมือนกับว่าพวกมันจะมีความสามารถในการฝืนเรียกพรรคพวกออกมาได้ในตอนที่พวกมันถูกกำจัด และตอนนี้ได้มีพวกมันถึงเก้าตัวโผล่ออกมาจากประตูมิติ
“นี่พวกมันทั้งหมดมาจากไหนกัน!?”ไม่ต้องสงสัยในคำพูดของพวกมันแล้ว เบื้องหลังของเจ้าพวกนี้เป็นสิ่งที่ยูอิลฮานจะต้องได้เผชิญหน้าอย่างแน่นอน!
พวกเธอเพิ่งจะฝืนเอาชนะพวกมันสามตัวมาได้ แต่ในตอนนี้กลับมีพวกมันโผล่ขึ้นมาอีกเก้าตัว เพราะแบบนี้ทำให้ทั้งกลุ่มสิ้นหวัง
“…ฉันคิดว่าฉันทำมันได้”
ยังไงก็ตามเมื่อเห็นแบบนี้คังมิเรย์ได้เม้มปากของเธอ คังมิเรย์ก็คิดเหมือนกันกับที่เลียร่าและเฮเรียน่าคิด เธอคิดว่ายูอิลฮานได้ฝากกลุ่มไว้กับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะที่เธอเป็นคนดูแลความปลอดภัยของทุกๆคนด้วยเวทย์มิติของเธอ เธอไม่อาจจะปล่อยให้ใครบาดเจ็บได้อีกแล้ว
“ได้โปรดช่วยฉันด้วยนะ”
ในเมื่อพวกมันทั้งเก้าได้ยับยั้งการไหลของมานาไปอีกครั้งทำให้คังมิเรย์ได้รวมพลังทุกๆอย่างไปที่รัดเกล้าระดับเทพ มงกุฏแห่งปัญญา และได้ปลุกมานาของเธอ นอกจากนี้เธอยังได้กินคุกกี้ยัดไส้เวทมนต์ลงไป รวมทั้งดื่มโพชั่นทั้งหมดที่มีด้วย!
แล้วผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือ
“ฉันทำได้ ฉันทำมันได้แน่ ฉันจะทำให้ได้…!”ยังไงก็ตามถึงเธอจะดึงมานาออกมาได้ แต่ว่าเธอก็ไม่อาจจะสร้างประตูมิติที่ใหญ่พอจะให้คนผ่านไปได้เพราะแรงกดดันจากภายนอก ถ้าเป็นแบบนี้เธอจะต้องหาวิธีใช้ประตูมิติเล็กๆนี่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยลองมาก่อน แต่เธอจะต้องทำสำเร็จแน่
“เฮเรียน่า หยุดการเคลื่อนไหวพวกมันที!”เฮเรียน่าได้ทำตามคำขอของคังมิเรย์ทันที เมื่อศัตรูได้แข็งทื่ออยู่กับที ประตูมิติที่พอแค่ให้ปากกาผ่านไปก็ได้ปรากฏขึ้นบนร่างของหนึ่งในพวกมันก่อนจะหายไป
[ติดคริติคอล!]
พร้อมๆกับประตูมิติที่หายไป ร่างกายส่วนนั้นของพวกมันก็หายไปด้วย
[ชิ้นส่วนร่างกายหายไป ไม่อาจต้านทานได้]มันยังไม่จบลง ประตูมิตินับสิบ นับร้อยได้ปรากฏขึ้นมาในทันทีก่อนที่จะหายไปและศัตรูทั้งเก้าก็ไม่อาจจะทนกับการกลายเป็นรังผึ้งไปในทันทีได้
[คุณได้รับค่าประสบการณ์]พวกมันทั้งเก้าตัวได้ล้มตายลงไปทั้งแบบนี้ บางทีอาจจะเพราะพวกมันไม่มีเวลาให้เรียกกำลังเสริมทำให้ไม่มีอะไรเข้ามาในโลกนี้อีก
“ฮ่าห์… อ๊า”หลังจากได้สร้างปาฏิหาริย์ที่เกินกำลังเธอไป คังเรย์ได้ล้มไปในัทนที นายูนาได้รีบเข้าไปรับเธอเอาไว้ แต่คังมิเรย์ก็หมดสติไปแล้ว
“…นั่นคังมิเรย์ทำอะไรไปน่ะ?”เมื่อเลียร่าได้ถามออกมาอย่างสับสนโดยไม่สนใจแผลของตัวเองเลย นายูนาก็ตอบกลับมาอย่างสับสนเช่นกัน และในตอนนี้เอง
[ตอนนี้ดาเรย์ปลอดภัยแล้วนะ ทุกๆคนกลับมาในทันทีที่มาได้เลยนะ]
ในจังหวะที่เหมาะเจาะนี้เสียงของยูอิลฮานก็ได้ดังขึ้น เน่องจากว่าองค์ประกอบภายนอกทั้งหมดที่ปิดกันโลกใบนี้หายไปแล้วทำให้การเชื่อมต่อเกิดความเสถียรขึ้นมาในที่สุด เลียร่าได้มองไปที่คังมิเรย์ที่หมดสติอยู่ก่อนจะส่งเสียงที่ดูตกใจเล็งน้อยออกมา
“อิลฮาน คือว่า…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี