Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 303
บทที่ 303 – ฉันคือพ่อของพวกนาย (4)“ยังติดต่ออิลฮานไม่ได้อีกหรอ!?”
“ไม่เลย อาร์ติแฟคไม่ทำงานเลย…!”
“มิตินี่เกิดอะไรบางอย่างขึ้น…!”
นักเวทย์ทุกๆคนได้พยายามที่จะใช้เวทย์ของพวกเธอ แต่ว่ามันไม่มีทางเลยที่จะจัดการตัวที่เหมือนกันกับตัวที่ต้อนพวกเธอจบมุมได้ แถมพวกมันในตอนนี้ยังมีถึงสามตัว
[กำจัด][กำจัด]
[กำจัด]
[นี่มันทำให้ฉันจะบ้า… หว่าาาา!]
มิสทิคที่กำลังฟื้นฟูป้อมปราการอยู่ได้ร้องออกมาทันที การโจมตีของพวกมันทั้งหมดได้เล็งมาที่ป้อมปราการ
[พวกมันกำลังพยายามจะลบร่องรอยทุกๆอย่างนั่นเพราะว่าที่รักจะเก็บบันทึกของพวกมันได้!]“อ่า ใช่แล้ว! ถ้าเรารอดกลับไปที่รักก็จะเข้าใจในทุกๆอย่างรวมไปถึงตัวตนที่อยู่เบื้องหลังของเจ้าพวกนี้ด้วย”
[แต่ระหว่างเรากำลังพูดถึงเบื้องหลังนี่เราทั้งหมดจะตายกันแล้ว]
เลียร่ารู้สึกเหมือนว่าหากเธอไม่เล่นมุกออกมาเธอก็คงจะประหม่าจนหอกหลุดมือแน่ ทุกๆคนก็ยังรู้เหมือนกันว่าเลียร่ากำลังพยามทำให้ทุกๆคนใจเย็นลงแทนที่ยูอิลฮาน แต่ว่าเธอก็แทนที่ยูอิลฮานได้แค่ในด้านการเล่นมุก เธอไม่อาจจะมีพลังการต่อสู้แบบเขาได้ เฮเรียน่าได้สิ้นหวังกับความรู้สึกไร้พลังของเธอ
[ฉันน่าจะเพิ่มความสามารถอื่นๆนอกจากเสน่ห์ด้วย…][ความมั่นใจที่เธอสามารถจะทำให้สิ่งมีชีวิตทุกๆคนตกอยู่ในเสน่ห์ได้นอกจากนายท่านมันหายไปไหนแล้วล่ะ?]
[ถ้าฉันอยูู่คลาส 7 ล่ะก็ แต่ว่าในตอนนี้… ไม่ไหวแน่]
เฮเรียน่าได้พูดออกมาโดยไม่สนใจมิสทิคที่ตะโกนใส่เธอพร้อมทั้งหลบลำแสงทั้งหมดจากศัตรูทั้งสามคนอย่างวุ่นวาย เธอได้ตบแก้มของเธอ
[ไม่สิ ถึงแบบนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ตายที่นี่ ต่อให้พวกนี้มันจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตเลยก็เถอะ แต่ตราบใดที่พวกมันยังมีสติปัญญาแล้วก็เคลื่อนไหวได้ล่ะก็…!]“เฮเรียน่าอย่ากดดันตัวเอง… อ๊าาา!”
เลียร่าที่กำลังจะบอกให้เฮเรียน่าอย่ากดดันตัวเองเกินไป เธอได้ถูกโจมตีจนเกิดเป็นแผลร้ายแรงจากลำแสงของหนึ่งในศัตรู หากว่าพลังของเธอยังมีเต็มที่อยู่เธอก็จะหักเหวิถีลำแสงได้แน่ แต่ว่ามานาของเธอไม่ได่มีไม่จำกัด
โอโรจิก็ยังกลับไปที่แนวหน้าหลังจากทำการรักษากระดูกทั้งสองของเขาที่ได้จัดการทำให้ศัตรูคนแรกตายไป แต่ว่าที่โอโรจิทำได้ในตอนนี้ก็มีแค่ยื้อเวลาได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น และการทำแบบนี้ก็มีแต่ทำให้พวกมันได้รับบันทึกบางส่วนมาด้วย
พีทที่มีความสามารถในการควบคุมอันเดตสิ่งมีชีวิตชั้นสูงก็กำลังปกป้องคนอื่นๆอยู่ แต่ว่าเขาไม่มีโอกาสได้โจมตีเลย เพราะแบบนี้หากเฮเรียน่าไม่ทำอะไรซักอย่าง อีกไม่นานพวกเขาก็จะต้องถูกกำจัดไปจริงๆแน่
[เลียร่าสลับกัน][ความสามารถของเธอใช้ไม่ได้ผลนะ อย่ากดดันตัวเองเกินไปสิ แค่ตั้งใจกับการควบคุมพันนัยน์… อ๊ะ]
[กำจัด]
[กำจัด]
สิ่งมีชีวิตที่ระบุไม่ได้ทั้งสองตัวได้เข้ามาใกล้เลียร่าหลังจากที่เห็นเธอบาดเจ็บขึ้นมา หลังจากเห็นแบบนี้เฮเรียน่าได้เม้มริมฝีปากตะโกนใส่นายูนา
[ให้พรเร็ว!]“แต่ไม่ใช่เธอได้บอกว่าเธอไม่ต้องการพรจากบันทึกเทพนี่นา~?”
[แต่ในตอนนี้ฉันต้องการมัน! นี่เป็นพรจากเทพธิดาแห่งความงามนี่นา? นั่นจะทำให้ฉันมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นอีก! มากไปจนถึงจุดที่จะส่งผลต่อสิ่งที่ไม่มีชีวิตได้!]
“อ๊า ไม่คิดเลยว่าวันที่ฉันจะต้องใช้พรนี้นอกจากตัวฉันเองจะมาถึง…”
แต่ถึงแม้นายูนาดูจะไม่เต็มใจร่ายพร แต่ว่าเธอก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลามาเล่นอีกแล้ว เธอได้เริ่มร่ายพรในทันที
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบเฮเรียน่ามากนัก แต่ว่าเธอก็ไม่อยากจะให้เลียร่าบาดเจ็บไปมากกว่านี้อีก
“ผุดผ่องยิ่งกว่าแสงจันทร์ โปร่งใสยิ่งกว่าหยดน้ำค้าง สดชื่นยิ่งกว่าสายลมยามเช้า สูงส่งยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ ท่านเทพธิดาแห่งความงาม! ได้โปรดมอบความงดงามของท่านให้แก่ผู้ที่ต้องการด้วยเถิด!”“คำร่ายที่ดูครบถ้วนนี่มันอะไรกัน!?”
เมื่อไหร่ก็ตามที่เนื้อหาการร่ายเป็นแบบนี้ผลของมันก็จะยอดเยี่ยมเสมอ! ออร่าสีชมพูได้ลอยออกมาจากนายูนาและเข้าไปปกคลุมทั้งตัวของเฮเรียน่าก็ที่จะเพิ่มเสน่ห์ให้กับเธออย่างมหาศาล การเปลื่ยนแปลงนั้นมีมากมายมาก มากจนถึงขนาดที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับเฮเรียน่าคือร่างจำแรงของเทพธิดาแห่งความงามเอง
เฮเรียน่าได้หลับตาของเธอลงและเปิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกเหมือนราวกับว่ามีไอน้ำสีชมพูออกมาจากรอบๆตัวเธอ
[ฟู่…ฮ่าห์… เยี่ยมไปเลย นี่แหละ]“อ๊าาา”
“มะ ไม่นะ นี่คือคนของท่านจักรพรรดิ…!”
เนื่องจากความสวยงามของเธอได้ถูกพรเสริมขึ้นไปอีกทำให้ตอนนี้คนที่มองไปที่เฮเรียน่าก็ยากจะยืนอยู่แล้ว หลังจากเห็นแบบนี้คังฮาจินก็รู้ได้ถึงบางอย่า
“ยูนานี่เธอ… ฉันเห็นเธอเข้าไปหาอิลฮานหลังจากร่ายพรนี้เป็นบางครั้ง…”“พี่ฮาจิน ชู่วววว”
[ด้วยสิ่งนี้]
เฮเรียน่าได้เห็นเลียร่าถูกกดดันจนถอยมาอย่างต่อเนื่อง เธอได้พุ่งเข้าไปช่วยในทันทีโดยไม่ลังเล พลังเวทย์ที่ทรงพลังได้ปะทุออกมาจากร่างของเธอ
[ทำไมแกไม่ลองต้านทานมันอีกครั้งดูล่ะ! ในตอนนี้ฉันมันใจว่าเสน่ห์ของฉันมีผลต่อแม้กระทั่งหิน ลมหรือดวงอาทิตย์แล้ว!][กำลังระบุความสำคัญในการกำจัดเป้าหมาย… ปะ เป้า… หมาย…]
พรใช้ได้ผลจริงๆ ในตอนนี้หนึ่งในพวกมันที่กำลังโจตีเลียร่าได้หยุดเคลื่อนไหวลงหลังจากโดนเวทย์ของเฮเรียน่า เฮเรียน่าได้เพิ่มพลังเวทย์ขึ้นอีกโดยไม่ประมาทเพื่อที่จะเอาชนะความสามารถในการต้านทานของมันซึ่งเธอทำสำเร็จ! นี่เป็นอีกข้อพิสูจน์หนึ่งคือพวกมันไม่ได้มีการต้านทานเวทย์ที่สมบูรณ์แบบ
“เฮเรียน่า”[เลียร่าถอยกลับไปรวมกลุ่มซะ! เฮ้ แกน่ะมองมาที่ฉันนี่]
[กำจัด เป้าหมาย… ลำดำความสำคัญ… กำจัด… ระบุเป้าหมาย เล็ง…]
แม้ว่าเธอจะล่อลวงได้ตัวหนึ่งแล้ว แต่เฮเรียน่าก็ยังกระจายมานาเข้าไปใส่อีกตัวในทันที! เธอจะไม่เคลื่อนไหวด้วยความกลัวอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าบาดแผลที่ท้องของเธอจะยังไม่หายดี แต่ว่าเธอก็เคลื่อนไหวออกมาโดยไม่ลังเลซักนิดเดียว
หากว่าเธอจะตายแค่เพราะบาดแผลเดียว ถ้างั้นเธอก็คงไม่อาจจะอยู่ได้ถึงตอนนี้แน่! ในตอนนี้พลังเสน่ห์และความสวยงามของเธอได้ถูกปล่อยออกมาอย่างเต็มกำลัง! สิ่งที่เธอทำในตอนนี้มันเหมือนกับว่าเธอกำลังฝ่าหัวใจที่ไม่สั่นคลอนของยูอิลฮาน
[…โอ้ พอมาคิดดูแล้วถ้าฉันจู่โจมที่รักในตอนได้พรนี้ นั่นจะไม่สำเร็จในทันทีเลยหรอกหรอ? ฉันคิดว่าฉันน่าจะต้องคิดชื่อลูกได้แล้วสินะ?]“ฉันไม่ยอมให้เธอทำหรอกนะ! ไม่มีวันนน!”
[เล็งเป้าหมาย ละ ล้มแหลม กำจัดปะ เป้าหมาย คะ ความสำคัญ คะ เคลื่อนไหว]
[ชาร์จพะ พลังงาน อะ อันตรา… วิเคราะห์ล้มเหลใ ไม่อาจจะวิเคราะห์ได้อีก มะ โหมดชาร์จ]
น้ำเสียงของพวกมันได้ขาดออกเป็นช่วงๆ การกระทำของพวกมันก็ยิ่งผิดปกติยิ่งขึ้น และแม้กระทั่งลำแสงที่โจมตีกลุ่มของพวกเลียร่าอยู่ตลอดเวลาก็ได้หยุดลงไปแล้ว การสั่นสะเทือนที่โลวงแหวนก็หยุดลงเช่นกัน
“…อ่า”“มานาของฉัน!”
ยังไงก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือทั้งกลุ่มสามารถจะใช้มานาได้อิสระมากยิ่งขึ้น นี่มันพิสูจน์ได้เลยว่าวงแหวนและปีกของพวกมันมีผลอย่างมากกับมานาในโลกใบนี้!
[คุณผู้หญิง เมื่อไหร่เธอจะร่ายเวทย์โจมตีซักทีล่ะ? พี่สาวคนนี้ยื้อมันเอาไว้ได้ไม่นานนะ!]“เธอทำได้ดีมากซัคคิวบัส…! นี่เป็นผลงานใหญ่เลย!”
ในตอนนี้คนอื่นๆทุกคนได้ฟื้นคืนการควบคุมมานากลับมาแล้ว เอิลต้าได้กัดฟันแน่นและสร้างวงเวทย์ขนาดใหญ่ขึ้นกลางอากาศ
[เพิ่มการประเมินความอันตรายของศัตรู][นั่นมันบ้าอะไรกัน!]
“ที่ฉันทำก็แค่บีบอัดมานาและเปลื่ยนความแข็งของมานาไป! ต่อให้พวกมันจะมีความต้านทานต่อมานา พวกมันก็ไม่อาจจะต้านพลังทำลายได้แน่!”
กระสุนเวทย์ขนาดยักษ์ได้พุ่งเข้าโจมตีพวกมันและระเบิดออกมา เมื่อกระสุนเวทย์ได้โดนตัวพวกมัน เวทย์ทั้งหมดก็ถูกยับยั้งทำให้กระสุนเวทย์หายไป แต่เพราะแบบนี้ก็ทำให้มานาปั่นป่วนไปเช่นกัน! เอิลต้าได้ใช้โอกาสนี้ควบคุมมานาที่ปั่นป่วนเพื่อที่จะสร้างความเสียหายกับวงแหวนและปีกของมัน
[ติดคริติคอล!]
และเธอก็คำนวนไม่คิด กระสุนเวทย์ได้ถูกออกแบบมาเพื่อที่จะสร้างแรงระเบิดกลับใส่คนที่ทำการยกเลิกเวทย์ มันได้ทำหน้าที่ทำลายปีกและวงแหวนได้เป็นอย่างดี
[ความเสียหายร้ายแรง เป็นไปไม่ได้ที่จะยับยั้งพลังงานของโลกเก่าอีก][ถอย หรือ ตะ ต้องการกำลังเสริม]
“วงจรมานากลับมาเป็นปกติแล้ว”
“ทำได้ดีมากเอิลต้า!”
คิมเยซอลที่ได้ฝึกมาหลายต่อหลายปีก็ไม่มีทางจะพลาดโอกาสสำคัญนี้
“พื้นที่มิติและเวลา! จงกลายเป็นคมเขี้ยวขจัดเหล่าผู้มาทำร้ายเรา!”
“ทุกๆคนนอกจากมิเรย์ พวกเราต้องฆ่าพวกมันในตอนนี้! ในเมื่อพวกมันพูดถึงกำลังเสริมออกมาเพราะงั้นมิเรย์จะต้องเตรียมเวทย์สำหรับหลบหนี! พวกเราจำเป็นต้องไปมิติที่พวกมันเข้ามาไม่ได้!”“ได้ค่ะแม่!”
[ฮ่าห์!]“บรรเลงเพลงสู่นรก!”
[ก๊าซซซซซซซ!]
[มาอยู่เดียวกันเถอะ!][คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[เลเวล??? ?????????]“ฉันเข้าใจแล้วว่าเจ้าตัวบ้าพวกนี้อย่างน้อยก็เลเวล 500!”
“นี่มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลย! คังมิเรย์แล้วประตูมิติล่ะ!?”
“พร้อมแล้ว!”[กำจัด]
[กำจัดศัตรู]“นี่พวกมันทั้งหมดมาจากไหนกัน!?”
[เป้าหมายที่อันตรายที่สุด]
[กำลังเปลื่ยนลำดับความสำคัญเป็นลำดับสอง]
[กำจัดเป้าหมาย ไม่ทราบองค์ประกอบ]
[พรรคพวกของยูอิลฮาน จำเป็นต้องกำจัด]
“เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี