Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี นิยาย บท 330

สรุปบท ตอนที่ 330: Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี

ตอนที่ 330 – ตอนที่ต้องอ่านของ Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี

ตอนนี้ของ Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายInternetทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 330 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี – ตอนที่ 330
บทที่ 330 – วันสิ้นโลก (6)

ในตอนนี้ทุกๆโลกต่างก็กำลังเจอกับวันสิ้นโลกและสูญเสียความสงบสุขไป และโลกที่กำลังเจอกับการต่อสู้ที่รุนแรงที่สุดไม่ใช่ที่ไหนไกลนอกไปเสียจากดาเรย์

โลกนี้คือโลกของกองกำลังดราก้อนเนส โลกของยูอิลฮานและเป็นโลกที่มีขนาดใหญ่กว่าโลกใบอื่นๆจนน่ากลัว ในตอนนี้ก็กำลังทำการหลอมรวมโลกระดับสูงจำนวนนับไม่ถ้วนเข้ามาอีกด้วย

[ฆ่ามัน!]
[ถึงฉันจะต้องตายที่นี่ แต่ท่านพระเจ้าของเราจะลงทัณฑ์นาย!]
[ท่านซาตาน ทำไมท่าน…!]

ตอนนี้มีประตูมิตินับร้อยถูกเปิดขึ้นมาในโลกใบนี้และมีทั้งทูตสวรรค์ เทวดาตกสวรรค์และนักล่าที่ถูกดึงเข้ามา เหตุการณ์แบบนี้ได้เกิดขึ้นซ้ำๆมาแล้วหลายสิบครั้ง มังกรที่แท้จริงจากดราก้อนเนสต่างก็ชินกับภาพที่น่ากลัวนี้ไปแล้ว พวกเขาได้รวมตัวกันอยู่ในจุดที่ประตูมิติเปิดขึ้นมาและจัดการต่อสู้กับพวกศัตรูที่ถูกดาเรย์ดึงดูดเข้ามา

“มิเรย์ ผ่านไปอีก 5 นาทีแล้วนะ”
“โอเค ฉันจะเปิดประตูมิติเดี่๋ยวนี้แหละ ยูนา ปาฏิหาริย์กำลังจะหมดแล้วนะ ร่ายให้ฉันอีกทีสิ”
“มิเรย์ ตอนนี้ฉันอยากจะพักแล้วน้า~”
“ห้ามพัก”
“ห้ามพัก”
“ตอนนี้จะปลอบใจกันก็ไม่มีแล้วหรอ!?”

หลังจากที่จำนวนของโลกที่หลอมรวมเข้ามาในดาเรย์เกินสองพันไปทำให้ยูอิลฮานกับคนอื่นๆเลิกใช้ความคิดไปแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็ได้เข้าใจว่าการทรมานแบบไหนที่จะทำให้คนๆหนึ่งหยุดคิดไป!

[พวกนายจะไม่มีวันทำสำเร็จ!]
[นายท่านของเราจะจบทุกๆอย่างที่เป็นของนาย]
“อ่อ เข้าใจแล้ว”

สิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่ตายไปภายใต้เงื้อมมือของยูอิลฮานกับพรรคพวกของเขาได้มีเกินแสนคนไปแล้ว

คำพวกของคนที่กำลังจะถูกกำจัดลงก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก เพราะงั้นสมาชิกของดราก้อนเนสแต่ล่ะคนก็จะคิดกับตัวเองทำนองว่า ‘โอ้ นี่ฉันเพิ่งได้ยินมาเป็นครั้งที่สามเอง’ หรือ ‘นี่ฉันได้ยินมาเป็นร้อยๆครั้งแล้ว’ และความคิดอะไรที่ทำนองนี้

[พ่อครับ ผมคิดว่าตอนนี้ผมวิวัฒนาการได้แล้ว!]
“ได้เลย พวกนายวิวัฒนาการได้เลย ไม่ต้องมารายงานฉันหรอกนะ”

จากการที่พวกเขาได้สู้กับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงจำนวนมากทำให้มังกร สายพันธ์มังกร หรือกองทัพมังกรที่อยู่ใต้การนำของยูมิลได้ก้าวขึ้นมาเป็นมังกรที่แท้จริงคลาส 5 และสุดท้ายเรื่องการก้าวมาเป็นคลาส 5 ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจไปซะแล้ว

คนที่ดึงความสนใจจากยูอิลฮานไปได้มีแค่หมายเลขหนึ่งและรูบี้เท่านั้น หลังจากนั้นไปยูอิลฮานก็ไม่ได้สนใจแล้ว อ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้ดูดซับเอาบันทึกมาเป็นจำนวนมากและได้ทำพิธีกรรมการวิวัฒนาการมาหลายต่อหลายครั้งจนทำให้การวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำมาเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงไม่ใช่เรื่องยากไปแล้ว!

[พ่อครับผมด้วย!]
[อ่า พ่อครับ!]
[ท่านผู้ปกครอง! ภายใต้พรจากท่านผู้ปกครองฉันได้เกิดใหม่ขึ้นมาแล้ว!]
“กัปตันผมก็ด้วย! ผมได้กลายเป็นมังกรเหมือนฮีโร่ด้วยแหละ!”
“ฉันบอกว่าไม่ต้องบอกฉันแล้วไง!”

อ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้ส่งพลังงานไปให้กับคนที่มีคุณสมบัติและมีความตั้งใจจะติดตามยูอิลฮาน พลังงานที่ถูกส่งไปจะทำให้คนๆนั้นได้กลายไปเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูง

เพราะแบบนี้ยูอิลฮานยังไม่จำเป็นจะต้องอยู่ที่นี่แล้วด้วย บางทีตอนนี้ดราก้อนเนสอาจจะกลายมาเป็นกองกำลังสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้โดยไม่ต้องมียูอิลฮานแล้วก็ได้

[มหาภัยพิบัติชั้นที่ 8 ของโลกระดับสูงดาเรย์กำลังเริ่มต้นขึ้น]

“อ่า มาแล้ว ทุกๆคนระวังการเคลื่อนไหวพื้นทวีปด้วนะ”
[กรรรรรรรรรรรรรรร!]

ช่วงเวลาที่ทุกคนเตรียมตัวได้มาถึงแล้ว มหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 บนดาเรย์

แต่เดิมหลังจากผ่านมหาภัยพิบัติขั้นที่ 7 มาจะมีระยะเวลาเว้นว่างจากมหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 อยู่ในช่วงใหญ่ๆ แต่ว่าด้วยการที่โลกใบนี้ได้ดูดกลืนและบีบอัดโลกอื่นๆเข้ามาในตัวเองตอด ทำให้เกิดสถิติใหม่ที่เกิดมหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 ขึ้นหลังจากมหาภัยพิบัติขั้นที่ 7 ภายในเวลาแค่ 10 ชั่วโมงเท่านั้น

นี่คือสถิติที่จะไม่มีวันถูกทำลายได้ต่อให้เป็นในอนาคตข้างหน้าก็ตาม

[อ่า มีมังกรเกิดขึ้นมาอีกแล้ว! พ่อครับตอนนี้เรามีมังกรมากขึ้นอีกแล้ว!]
“ถูกแล้วล่ะ ให้ตายสิ!”

แม้ว่าในตอนเกิดมหาภัยพิบัติขั้นที่ 7 ยูอิลฮานได้เอามานาทั้งหมดมาใช้ได้ แต่ว่าในมหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 ปริมาณมานามันมีมากเกินกว่าที่จ้าวโลกอย่างยูอิลฮานจะควบคุมมันได้ทั้งหมด

การเปลื่ยนแปลงทั้งหมดได้เกิดขึ้นมาพร้อมๆกัน เพราะงั้นการที่เขาฝืนควบคุมสิ่งต่างๆได้มันก็เป็นปาฏิหาริย์แล้ว! ในสุดท้ายยูอิลฮานก็ได้สรุปว่าหากมันเป็นแบบนี้เขาจะต้องหมดแรงก่อนที่จะทำการหลอมรวมเสร็จแน่นอน ยูอิลฮานได้กัดฟันแน่นหันไปอีกด้านหนึ่ง

ทิศทางที่เขามองไปก็คือจอมเวทย์มิติอัจฉริยะ คังมิเรย์

“มิเรย์ เธอเปิดประตูมิติพร้อมๆกันในครั้งเดียวได้กี่บาน?”
“อ่า นั่น… ฉันคิดว่าประมาณ 570 บาน!”

ในตอนนี้คังมิเรย์ก็ยังมาถึงคลาส 7 จากการต่อสู้นี้ด้วย ไม่ว่ายังไงการที่ทุกคนสู้ได้แบบนี้มันก็เพราะเธอทั้งนั้น!

ในตอนนี้เธอคือคนที่ได้รับค่าประสบการณ์และบันทึกมากที่สุดรองลงมาจากยูอิลฮาน เพราะงั้นประตูมิติที่เธอเปิดขึ้นได้จึงมากขึ้นไปตามระดับพลังที่เพิ่มขึ้นของเธอ

“เปิดประตูมิติให้มากที่สุดที่ทำได้เลย! [เธอจะทำได้มากยิ่งกว่าที่เธอคิดอีก!] [เธอจะเอาพลังของฉันไปใช้แทน!]”

ความหนาแน่นของมานาในพื้นที่นี้ได้มากจนสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำหายใจได้ยากแล้ว เพราะงั้นยูอิลฮานจะต้องทำอะไรซักอย่างกับมานานี้ พื้นที่ในตอนนี้มีแต่สิ่งมีชีวิตชั้นสูงเท่านั้นที่จะเอาตัวรอดได้ ยูอิลฮานได้หลับตาลงเปิดใช้งานประกาศิต

[มานาได้ถูกเสริมพลังขึ้น]
[ระดับพลังของพวกนายเพิ่มขึ้นสูงชั่วคราว]
[หัวหน้าของพวกนายกำลังควบคุมพลังของเขาผ่านตัวพวกนาย ยิ่งพวกนายเข้ากันกับหัวหน้ามากเท่าไหร่ พลังเวทย์ที่พวกนายใช้ได้ก็จะมากขึ้นเท่านั้น!]

ในสถานการณ์ที่พลังปาฏิหาริย์ของนายูนาได้ทุ่มพลังทั้งหมดไปที่คังมิเรย์อยู่ ยูอิลฮานก็ได้เปิดใช้งานประกาศิตเพื่อเพิ่มพลังบัฟขึ้นไปอีก เพาะงั้นในตอนนี้คังมิเรย์รู้สึกเหมือนกับเธอเป็นพระเจ้าอยู่ชั่วคราว

เธอไม่ยอมพลาดความรู้สึกในช่วงเวลานี้ไป ความรู้สึกที่เหมือนกับโอบกอดผสานเข้ากับยูอิลฮานนี้ เธอได้ปล่อยพลังทั้งหมดของเธอออกมา

“จงเปิด! เปิดขึ้นมาอีก! ไม่ว่าจะเป็นโลกที่ปฏิเสธในหัวหน้าของเราหรือซ่อนตัวอยู่ทั้งหมดจะต้องถูกนำมาที่แห่งนี้”

[พลังจากหัวหน้าแห่งดราก้อนเนสได้เสริมพลังให้กับเวทย์มิติของคุณ คุณกำลังสร้างประตูมิติที่นำไปสู่ ‘โลกที่ซ่อนอยู่ทั้งหมด กำลังดูดซับมานาที่ขาดอยู่จากโลกใบนี้ มหาเวทย์เสร็จสมบูรณ์’ ]

ในตอนนี้มานาจำนวนที่มากกว่าในตอนยูอิลฮานใช้ประกาศิตกำลังหลั่งไหลเข้าไปหาคังมิเรย์และได้เปิดประตูมิติ 6,891 บานที่นำไปสู่โลกที่แตกต่างกัน

คังมิเรย์แค่คิดว่า ‘เธอทำได้’ แต่แล้วเธอก็รู้สึกได้ถึงอะไรแปลกๆ

อะไรกันนะ? หกพันแปดร้อยเก้าสิบเอ็ดบาน?

“อิลฮาน เพราะนายใช้ประกาศิตกับฉันนั่นแหละ…?”
“ผิดกันคนล่ะครึ่ง… คนล่ะครึ่งเท่านั้น”
“อิลฮานนนนนนนนนน!”

[นี่มัน…!?]
[โลกได้ถูกเปิด บ้าน่า ที่นี่ถูกขโมยไม่ได้นี่… ไม่สิ เดี๋ยวนะยูอิลฮาน!?]
[เกิดอะไรขึ้น!?]

“ฉันคิดว่าฉันได้ยินเธอบอกว่าทำได้แค่ 570 บาน แต่นี่มันไม่ใช่แล้วนะ!”
“พี่ได้ยินถูกแล้ว แต่ว่านั่นมันเพราะว่ายูอิลฮานเข้ามาร่วมด้วยไงล่ะ!”
“ก็ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้นี่… แต่ว่ามันก็ดีแล้ว!”

[ยูอิลฮาน เจ้านี่กำลังสั่นคลอนโลก!]
[เราต้องหยุดเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเราก็ต้องหยุดเขา…]
[เราขวางเขาไม่ได้]

[ทำลายประตูมิติ! หาาา? มันไม่ได้ผล?]
[ฉันหยุดมันไม่ได้ ไม่นะ!]
[ถ้างั้นเราก็แค่ต้องทำลายคนที่สร้างัน…!]
[นี่มันบ้าไปแล้ว! ฉันจะออกไปจากที่นี่!]

“ทุกๆคนขอโทษที่ให้รอนะ สวัสดีพวก”
[ไม่ โอ้ ไม่….!]

ยูอิลฮานที่รวมมานาทั้งหมดในดาเรย์ได้สำเร็จแล้วได้เปลื่ยนมานาทั้งหมดให้กลายมาเป็นเพลิงโยนเข้าใส่ประตูมิติ!

“สุดยอดไม้ตาย…. เพลิงพิฆาต!”
“เป็นชื่อที่น่าขนลุกดีนะ!”

[ติดคริติคอล!]

โลกได้ถูกย้อมไปด้วยสีขาวและทุกๆคนได้หลับตาลง มานาจำนวนมหาศาลได้สั่นไหลและสร้างกลายเป็นแรงลมมหาศาล

บันทึกได้ยุ่งเหยิ่ง โลกได้สั่นคลอน และมานาได้หมดไป สิ่งมีชีวิตได้ตายและไม่ได้มีชีวิตเกิดขึ้นมาใหม่ บันทึกเก่าที่มีอยู่ได้ถูกลบไปในขณะที่บันทึกใหม่ได้ถูกสร้างขึ้น

[อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!]

เสียงร้องที่น่าสะพรึงได้ดังกังวาลไปทั่วทั้งโลก เสียงร้องนี้เป็นเหมือนกับเสียงสาปแช่งทุกๆชีวิตที่มีอยู่ ยูอิลฮานคิดว่านี่มันคือเสียงที่เขาเคยได้ยินมาก่อน

ในตอนนี้เองยูอิลฮานก็ได้ยินเสียงหนึ่งท่ามกลางเสียงร้อง

[อิสรภาพ ขอบคุณนะ]
[ในที่สุดเราก็ได้เจอกับจุดจบ ขอบคุณที่ทำให้ในที่สุดเส้นทางแห่งความตายได้ถูกเปิดขึ้น]
[พวกเรามีชีวิตอยู่เพื่อถูกบันทึกและในที่สุดเขาก็ได้หลีกหนีจากบันทึกด้วยการตาย]
[ฉันขอให้โลกที่นายสร้างเป็นไปด้วยดีนะ ฉันยกย่องในตัวนายที่มาได้ถึงระดับนี้ ฉันจะขอสาปแช่งคนที่นายอยากจะเอาชนะ]
[ผู้กอบกู้และผู้ลงทัณฑ์ ผู้ทำลายและผู้สร้าง]
[เรากล้าที่จะเรียกท่านเลยว่า][[ท่านจะต้องเป็นพระเจ้าองค์ใหม่]]
“…อะไรนะ?”

ยูอิลฮานได้เงยหน้าขึ้นมาทันที แต่ยังไงก็ตามประตูมิติที่อยู่บนท้องฟ้าได้หายไปหมดแล้ว เขาได้ทำให้ความโกลาหลจากมหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 สงบลงและทำลายโลกเกือบๆเจ็ดพันแห่งไปได้สำเร็จในเวลาเดียวกัน

ไม่นานนักทุกๆโลกเหล่านั้นก็ได้เริ่มหลอมรวมเข้ากับดาเรย์และสร้างความเสียหายให้กับจิตใจของยูอิลฮานกับมิสทิค ยังไงก็ตามนี่ยังไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญคือเสียงที่ยูอิลฮานเพิ่งจะได้ยิน

“ในตอนนี้ มันแน่นอนแล้ว…”
“อิลฮาน? นายไม่เป็นไรนะอิลฮาน?”

แม้ว่าคังมิเรย์จะอยู่ข้างๆยูอิลฮาน แต่เธอก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เธอได้เรียกเขาด้วยควมกังวล

เธอกำลังคิดว่ามีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้นกับจิตใจของยูอิลฮานจากการที่เขาได้ปลดปล่อยมานาทำลายโลกหลายพันใบไป เพราะแบบนี้เธอจึงได้เรียกยูอิลฮาน แต่ว่าจิตใจของเขาแจ่มชัดมากๆ

“ตอนนี้มันแน่นอนแล้ว…”
“อิลฮาน?”
“ว้าว น่าทึ่ง! พวกนั้นหายไปจริงๆด้วย!”
“แล้วอาการปวดหัวของฉันก็จะเริ่มขึ้นในอีกไม่นาน! นายท่านฉันเกลียดท่าน! ฉันเกลียดท่านนนนน!”

คนอื่นๆต่างก็ยินดีกับการที่มหาภัยพิบัติขั้นที่ 8 สงบลงและประตูมิติเกือบๆเจ็ดพันบานได้หายไปแล้ว ไม่มีใครเลยที่ได้ยินเสียงเมื่อตะกี้นี้

ยูอิลฮานมั่นใจมากว่ามีแค่เขาได้ยินเสียงนั้นและพึมพัมออกมา

“เมื่อตะกี้นี้มันคือพระเจ้าที่ถูกบันทึกไว้ใช่ไหม…?”