ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 17

เธอเกลียดการเป็นชู้! ดังนั้นเธอก็จะไม่เป็นชู้กับใครหน้าไหนทั้งนั้น!

หน้าอกของถนิตกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความโกรธ เขามองบัตรATMที่รสิกาส่งมาให้  ดวงตาทั้งสองข้างราวกับจะลุกเป็นไฟ  "ดี เธอนี่ดีจริงๆ เลยนะ!"

กล่าวจบ เขาหันหลังจากไปอย่างโกรธเคือง แม้แต่บัตรATMที่รสิกายื่นให้เขาก็ไม่ได้หยิบไป

หลังจากรสิกามองตามเขาออกจากออฟฟิศไป เธอก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง สูดลมหายใจเฮือกใหญ่

เธอไม่คิดเลยจริงๆ ว่าถนิตจะมาหาเธออย่างกะทันหัน เธอไม่ได้เตรียมตัวเลยแม้แต่น้อย

แต่... เขาอาจจะกังวลว่าการมีอยู่ของเธอจะทำให้เกิดการเข้าใจผิดระหว่างเขากับนันท์นรีล่ะมั้ง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ภายในหัวใจของรสิกา ก็รู้สึกถึงความขมขื่นขึ้นมาอีกครั้ง

เพราะถูกถนิตรบกวนขนาดนั้น รสิกาเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะวาดแบบร่างอีกต่อไป เธอเลยนัดกับติรณาไปดื่มเหล้าที่บาร์

จริงๆ แล้วติรณากำลังจะได้พักผ่อนก็ถูกรสิกาโทรเรียกให้ออกมา เมื่อเธอมาถึง รสิกานั่งดื่มอยู่คนเดียวในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่อยู่ก่อนแล้ว

"เสียใจเรื่องอะไรมาเหรอ? ถ้าเป็นเรื่องหย่างั้นการตอบสนองของเธอก็ช้าเกินไปแล้วล่ะ?ติรณาเดินไปวางกระเป๋าของเธอลง และถามรสิกาด้วยความสงสัย?"

"ใครบอกเธอว่าถ้าไม่เสียใจแล้วจะดื่มไม่ได้ ?"

รสิกาเหลือบมองไปทางด้านข้างแล้วยื่นขวดไวน์ไปให้ "จะดื่มไม่ดื่ม?"

"ฉันดื่มเป็นเพื่อนเธอแค่ขวดเดียวนะ เลยตั้งใจไม่ขับรถมา" รับมาดื่มหนึ่งอึก

รสิการู้สึกกลัดกลุ้มใจมาก หลังจากดื่มไวน์ที่เหลือก้นขวดจนหมด เธอก็กล่าวเสียงเบา "วันนี้นันท์นรีไปหาฉันที่สตูดิโอ"

"อะไรนะ?!" ติรณาเกือบจะกระเดือกไวน์ไม่เข้าไปติดอยู่ที่คอของเธอ "ไม่ใช่มั้ง หล่อนไปหาเธอที่สตูดิโอทำไม? มาหาเรื่องเธอเหรอ?"