ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 18

เมื่อได้ยินดังนั้น รสิกาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ชรรินคิดจะทำอะไรกับถนิต?

หรือ...ถนิตก็อยู่ที่นี่?

พอคิดถึงความเป็นไปได้นี้ รสิกาก็มองไปรอบๆ โดยไม่รู้ตัว แต่ในขณะที่เธอหันศีรษะก็คิดสงสัยขึ้นมาว่าทำไมตัวเธอเองถึงรู้สึกเหมือนกับเป็นขโมยด้วย ตอนนี้เธอกับถนิตเป็นแค่คนแปลกหน้า เธอจะกลัวบ้าอะไร

คิดได้ดังนี้ รสิกาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ตรงอ่างล้างหน้า ชรรินยืนเติมเครื่องสำอางอยู่หน้ากระจกกับเพื่อนๆ ของตน มันขาวพอแล้วแต่ชรรินยังคงทาแป้งบนใบหน้าของเธออยู่ดี ดึกดื่นขนาดนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอจะแต่งไปหลอกใคร

"รสิกา!"

ชรรินเห็นเงาภาพของรสิกาจากในกระจก เธอยังคิดว่าตัวเธอเองตาฝาด เธอหันหน้าไปมองรสิกาที่โซซัดโซเซเดินเข้ามา ดูท่าทีเหมือนว่าเธอจะดื่มเข้าไปเยอะ

"เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!" ใบหน้าที่สวยงามของชรรินบิดเบี้ยวด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นรสิกา 

"แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ" รสิกาสะอึก "ที่นี่เธอเปิดหรือไง? ทำไมฉันจะมาไม่ได้?"

ท่าทีเย่อหยิ่งของเธอทำให้ชรรินโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี คนข้างๆ เธอรีบดึงเธอเอาไว้ "อย่าไปสนใจยัยนี่ รีบไปทำเรื่องสำคัญเถอะ"

รสิกาไม่รู้ว่าเรื่องสำคัญที่พวกเธอพูดถึงคืออะไร หลังจากที่ชรรินได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอพูดกับรสิกาด้วยน้ำเสียงที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ "วันนี้ฉันมีธุระ ขี้เกียจจะทะเลาะกับเธอ แต่ถ้าฉันรู้ว่าเธอมายุ่งวุ่นวายกับพี่ชายฉันอีกล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่!"

รสิกาเพียงยกมุมปากอย่างดูถูกให้เธอ  "น่าเบื่อ"

หลังจากพูดจบรสิกาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ 

วางยาก็วางยาสิ แถมยังถูกถนิตจับได้อีก

รสิกากล่าวพึมพำ พิงกำแพงดูฉากละครนี้อย่างสงบท่ามกลางความตึงเครียด 

"คุณถนิต...ฉันแค่ชอบคุณมากเหลือเกิน แต่เพราะคุณไม่เคยมองเห็นฉันเลย  ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำแบบนี้ คุณถนิตคุณยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว..."

ชรรินตกใจมากจนร้องไห้ ดึงมือถนิตพลางกล่าวสะอื้น

โดยไม่รู้ว่าถูกมือของเธอหรือไม่ ถนิตผลักเธอออกไปอย่างไม่ไยดี "ชรริน ถ้าเธอยังมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ก็อย่าโทษว่าฉันใจร้ายกับเธอแล้วกัน!"

"คุณถนิต..."

"ไสหัวไป!" ถนิตกล่าวอย่างเย็นชา แล้วหันหลังกลับเข้าไปในห้องส่วนตัว เขากระแทกประตูเสียงดังปัง