ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 19

พอเห็นถึงตรงนี้ ผู้คนรอบๆ ที่มองดูอย่างกระตือรือร้นก็สลายตัวไปโดยปริยาย รสิกาเองก็อยากจะออกไปเหมือนกัน แต่น่าจะเป็นเพราะดื่มมากเกินไป ตอนนี้เธอจึงไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ เลยแม้แต่น้อย ทำได้เพียงพิงกำแพงเอาไว้เท่านั้น

ถูกชรรินพบเข้าพอดี

สีหน้าของชรรินเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอเห็นรสิกาเข้า ไม่มีความต้อยต่ำครั้งเผชิญหน้ากับถนิตแต่อย่างใด

"รสิกา!เธอตั้งใจมาที่นี่เพื่อรอดูเรื่องตลกของฉันใช่ไหม!"

"นี่เป็นการกล่าวหาที่ใหญ่หลวงจริงๆ " รสิกายักไหล่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเฉยเมย "ฉันแค่ผ่านมาพอดี มาเห็นพอดีว่าเธอถูกถนิตโยนออกมา อย่างอื่นฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น จริงๆ "

"เธอหยุดเสแสร้งได้แล้ว!อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนพี่ชายฉันที่จะถูกหน้าซื่อๆ ไร้เดียงสาของเธอหลอกนะ! ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอมีดีอะไรกัน ถึงได้สามารถทำให้พี่ชายของฉันหลงอย่างหาทางออกไม่ได้ สำหรับฉัน เธอก็เป็นแค่นังจิ้งจอกตัวหนึ่ง!" ชรรินด่าเสียงดัง

"ฉันเป็นนังจิ้งจอก?" รสิกากล่าวประชดชรริน "ชรริน ถ้าฉันตาไม่ฝาด เมื่อครู่คนที่ถูกไล่ให้ออกมาเพราะวางยาถนิตก็คือเธอไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้คนทั้งเมืองซีต่างก็รู้กันหมดว่าเขาหมั้นหมายกับบุตรสาวคนโตแห่งตระกูลสิทธิอัศวกุลแล้ว  เธอยังแอบวางแผนชั่วไปวางยาเขา แล้วเธอยังจะมีหน้ามาเรียกฉันว่านังจิ้งจอกอีกเหรอ? "

ถูกรสิกาแทงใจดำตนเองเข้า ชรรินก็ฉีกหน้าเสแสร้งแกล้งทำทั้งหมดออกทันที เธอพุ่งกระโจนขึ้นมาและคว้าผมยาวของรสิกาเอาไว้

"เธอมันคือนังจิ้งจอก ยังไงก็คือนังจิ้งจอก!หญิงที่เกิดจากสวะชั้นต่ำ ล่อลวงคนเป็นวิสัย!แม่เธอล่อลวงพ่อฉัน เธอก็ล่อลวงพี่ชายฉัน พวกเธอสองแม่ลูกสมรู้ร่วมคิดกันดีจริงๆ !"

"ชรริน เธอแม่งบ้าไปแล้วหรือไง!"

รสิกาถูกเธอจับดึงผมเอาไว้ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าหนังศีรษะของเธอแทบจะขาดอยู่แล้ว  รวมถึงสิ่งที่ชรรินพูดก็ด้วย ความโกรธก่อเกิดขึ้นในใจของเธอ ฉับพลันเธอก็ไม่รักษาความสุภาพอีกต่อไป จึงตบหน้าชรรินคืนไปสองสามที

แม้ว่ารสิกาจะเมามากจนไร้เรี่ยวแรง แต่กลับไม่ได้ทำให้ชรรินทำร้ายเธอได้ง่ายๆ 

เสื้อผ้าบนร่างของชรรินขาดรุ่ยไปหลายจุด ใบหน้าสวยถูกตบตีจนแม้แต่แม่ของเธอยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เธอพลางร้องไห้พลางชี้ไปที่รสิกากับติรณากล่าวกับทั้งสอง โดยมีบาร์เทนเดอร์พยุงเธอไว้

"ฉันจะรอแก!" ติรณาหอบหายใจ ใบหน้าภาคภูมิใจอย่างมาก "เฮ้ย เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?" เธอถามรสิกาอีกครั้ง 

"ฉันจะเป็นอะไรได้ยังไง" รสิกาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เพียงแต่เจ็บนิดหน่อยตอนถูกชรรินดึงผม

"ทะเลาะอะไรกันน่ะ?ให้คนเขาดื่มเหล้ากันดีๆ ไม่ได้หรือไง?!"

ประตูห้องส่วนตัวห้องนั้นด้านหลังรสิกาก็พลันถูกเปิดออก น้ำเสียงที่ไม่พอใจของผู้ชายก็ดังขึ้น

ทุกคนต่างหันไปมองทางชายคนนั้นพร้อมกัน พนักงานที่มีตาอันแหลมคมจำเปรมสุธีร์ได้ เขาพูดอย่างรวดเร็ว "คุณธีร์ ขอโทษด้วยครับ ทางนี้เกิดเรื่องเล็กน้อย พวกเราจะรีบไกล่เกลี่ยให้โดยเร็วครับ "