ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 20

"รีบหน่อยนะ" เปรมสุธีร์กวาดสายตามองคนรอบๆ ข้างอย่างไม่พอใจ แล้วจึงปิดประตูห้องส่วนตัวลงอีกครั้ง

คนด้านนอกที่ควรจะแยกย้ายก็ได้แยกย้ายกันไปหมดแล้ว เหลือเพียงรสิกาและคนอื่นๆ เท่านั้นที่ยังคงอยู่

"เปรมสุธีร์..." ติรณาทวนชื่อชายหนุ่มเบาๆ  และมีท่าทีครุ่นคิด

"เปรมสุธีร์ทำไมเหรอ?" รสิกาถาม

"คุณธีร์เป็นเพื่อนของคุณถนิต เขาอยู่ที่นี่ แล้วเธอคิดว่าคุณถนิตจะไม่อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?" ติรณาถามด้วยความสงสัย

"ก็อยู่ไง" รสิกาพยักหน้า "อยู่ข้างในไง เขาถูกชรรินวางยา คิดว่าน่าจะกำลังหาทางแก้อยู่"

"เชี่ยเอ้ย!ชรรินนี่มันกล้าพอตัวจริงๆ " ติรณาพูดพลางเหลือบมองชรรินที่ยังคงร้องไห้โฮโฮอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอทั้งแดงและบวม สำคัญคือเครื่องสำอางลบออกจนหมด มองอย่างไรก็ไม่มีเค้าของบุตรสาวคนโตแห่งตระกูลปิติภัทรไพศาลเลยแม้แต่น้อย ติรณามองแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

"พอแล้ว พวกเราไปกันเถอะ" รสิกาดึงติรณา   

เธอไม่อยากจะใช้เวลาทั้งหมดไปกับชรริน

ทว่ารสิกาก้าวไปเพียงก้าวเดียว ชรรินก็ส่งเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง "รสิกา!ฉันสั่งให้แกหยุด!"

รสิกาไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เธอเองก็ไม่ได้อยากจะสนด้วย แต่ประตูห้องส่วนตัวที่เพิ่งปิดลงไปเมื่อครู่ จู่ๆ ก็เปิดออกอีกครั้ง ครั้งนี้คนที่ออกมาคือถนิต 

สีหน้าของเขาแดงก่ำราวกับกำลังจะสุก  หลังจากเปิดประตูออก สายตาของเขาก็สอดส่องไปรอบๆ โถงทางเดิน แล้วก็มาหยุดอยู่ที่รสิกา

รสิกาตกใจกับประกายอันตรายในดวงตาของเขา ตัวสั่นไปทั้งตัว  เสียงภายในใจของเธอดังตึกตัก บอกเป็นนัยว่าท่าไม่ดีแล้ว  เธอร้อนรนกำลังจะเรียกติรณาให้รีบไปโดยไว แต่การเคลื่อนไหวของถนิตนั้นกลับไวกว่า เธอยังไม่ทันที่จะได้เรียกติรณา ถนิตก็เดินก้าวยาวๆ เข้ามาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วลากเธอออกไปด้านนอก